El değmemiş cennet: Bozburun

Kalabalıklardan o kadar sıkılmıştım ki artık kendime sessiz, sakin hatta müziğin bile olmadığı bir liman arıyordum. Bir dostumun tavsiyesiyle Bozburun’la tanıştım. İyi ki de tanışmışım. Hiç durma git, öyle bir yer ki dönmek istemeyeceksin, deniz değil çarşaf, yeşil değil el değmemiş cennet dedi... Haklı çıktı... İşte size Bozburun gezi rehberi...

Kalabalıklardan o kadar sıkılmıştım ki artık kendime sessiz, sakin hatta müziğin bile olmadığı bir liman arıyordum. Bir dostumun tavsiyesiyle Bozburun’la tanıştım. İyi ki de tanışmışım. Hiç durma git, öyle bir yer ki dönmek istemeyeceksin, deniz değil çarşaf, yeşil değil el değmemiş cennet dedi... Haklı çıktı... İşte size Bozburun gezi rehberi...

Biliyorum pek çok Bozburun sever bu yazımdan sonra bana kızacak, “Bırak Bozburun bize kalsın!” diyecek ama anlatmadan geçemeyeceğim. Bana Bozburun’u ilk söyleyen dostum öyle güzel anlattı ki, aynı hafta sonu Bozburun yollarına düştüm.

İki gün bile olsa orayı kendi gözlerimle görmek istiyordum. Akdeniz ile Ege denizini ayıran bu yarımadaya vardığımda ilk başta beklentim biraz düştü ancak kalacağımız otelin sahibi Murat Akbal bizi limandan tekneyle almaya geldiğinde ruh halimi anlayarak “Biraz bekle” dedi.

Artık suyun üstündeydik ve kalacağımız yere ‘Baldan Suites’e doğru gidiyorduk. Liman ardımızda kalmıştı.

Kendimi bir anda televizyonlarda izlediğim o el değmemiş yaban hayatının içinde hissettim. Muhteşem bir yeşil ve denizle iç içeydik.

Kısa süren bir tekne yolculuğunun ardından otelimize vardığımızda işte bu demekten kendimi alamadım. Tam aradığım gibiydi. Otelin kapısında yazan slogan bile ‘Doğayla iç içeydi...

“İşte bu” dedim. Murat abinin “Beklediğine değdi mi?” gibisinden attığı bakış ise Bozburun’u anlamanın başka bir şey olduğunu fark etmemi daha iyi sağladı.

Önce gelsin balıklar...
Gündüzleri deniz sadece yarım metre mesafe uzağımdaydı. Kahvaltı masamdan uçsuz bucaksız denize bakarken üzerime çöken uyku haliyle siesta sever İspanyollara bir selam çakıp kendimi huzurun kollarına bırakmam çok uzun sürmedi. Güzel bir öğle uykusunun ardından buz gibi denize girerek serinlemek şarttı tabi.

Fırsatı kaçırmadan aklımdaki tüm güzellikleri 48 saate sığdırmak için her şeyi yapmaya kararlıydım. Önce deniz ardından gelsin taptaze balıklar…

“Denizden babam çıksa yerim” diyenlerdenseniz Bozburun tam size göre. Her şey taze taze denizden geliyor. Murat Akbal ve kardeşi Fuat Akbal’ın otelcilikleri kadar yemekleri de efsane. Yaptıkları vantuzlu ahtapot ızgara tam bir şaheser.

Kendilerine özgü “İncir eros ve kaymaklı kabak Afrodit” ise müessesenin en özel lezzetleri arasında.Kısacası Bozburun’da her şey yerli. Eski kasabalardan aklımızda kalan kasap, manav, bakkal hiç bozulmamış. Buranın suyu bile bir başka. Efsaneye göre bir içen bir daha bırakamıyormuş…

Bozburun’da akşamları bir başka güzel. Hele otelin iskelesinde oturup mehtaba bakmak bile bambaşka. Neredeyse bir göle dönüşecek kadar durulan denizin huzur veren sesi, gökyüzündeki binlerce yıldız, masanızdaki leziz balıklar ve mezeler… İşte alabildiğine hayat dedirtecek kadar kusursuz.

Bozburun’daki ikinci günümde merak ettiğim yerlerden biri olan Orhaniye’ye uğradım.

Orhaniye’nin en önemli özelliği ise denizin orta yerinde doğal şekilde oluşan kum yükseltisi sayesinde koyun bir ucundan diğer ucuna yürümenizi sağlayan Kız Kumu’nun bulunması.

Denizin içinde yürüyormuşsunuz hissi veren bu yer özellikle İngiliz turistlerin uğrak yerlerinden.

Tabi Bozburun deyince herkesin aklına muhakkak Bülent Ortaçgil gelecektir. Hayatını bu güzel beldede geçiren Bülent Ortaçgil’in eşinin de hediyelik eşya dükkânı bulunuyor.