Acemi kuzenlerin karavan macerası... 11 günde öyle şeyler yaşadılar ki...

Kadir Doğrubakar: Her birimiz farklı işlerle uğraştığımız için her zaman denk getirmek mümkün olmuyor. Ama sık sık yola çıkmaya çalışıyoruz. 2020’de her ay bir ülke gezelim diye düşünmüştük. İlk durağımız da ata toprağı Makedonya olsun dedik. Mart ayının başında gittik. Kısa bir seyahatti. Üsküp’ü gördük. Döndüğümüzde gelecek ay nereye gitsek diye düşünürken salgın baş gösterdi.

Özellikle Emre kamp ve çadır tatiline bayılır. Benim ve Yalçın’ın kamp tecrübesi Emre kadar yok ancak dediğiniz gibi pandemi sebebiyle bizim de kampa ve çadır tatiline ilgimiz arttı. Karantina dolayısıyla evlerimizde vakit geçirirken bu seneki planlarımızın suya düştüğünü konuşmaya başladık.

Sonra kamp-çadır derken konu karavan seyahatine geldi. Daha önce de olsa güzel olur diye düşünüyorduk ama hiç adım atmamıştık. Şehirlerarası yolculuk yasağı kalkar kalkmaz “Hadi” dedik.

Aslında yıllardır Karadeniz turu hayalimiz vardı. Bir türlü gerçekleştiremedik. İlk karavan fikri ortaya çıkınca Karadeniz dedik ama sonra biraz oturup düşününce Ege’nin daha doğru bir seçim olacağına karar verdik. Karadeniz’in yolları ve dağları bizi biraz zorlayabilirdi. İlk defa karavanla yola çıkacağımız için o riski göze alamadık.

Yola çıkmadan bir gün önce Emre ile bilgisayar başına geçtik ve haritayı açtık. Dedik ki “İstanbul’dan yola çıkıyoruz, ilk gün ne kadar uzağa gidebiliriz?” Manisa civarında bir dağ gördük, Spil Dağı... Hemen internetten videolara baktık, hoşumuza gitti.

Tamamdır dedik, yarın basıp direkt Spil Dağı’na gidiyoruz. Sonraki duraklarımız tamamen doğaçlama oldu. Spil Dağı’nda bir gece konakladıktan sonra Urla’ya geçtik. Sonra sırasıyla Marmaris, Datça, Fethiye ve sonra olarak Kaş’ta konakladık. Rotamız kabaca kafamızda belliydi ancak ne zaman nerede olacağımız tamamen doğaçlama gelişti. Sıkıldıkça ilerledik. Pek fikir ayrılığı yaşamadık.

Bir otel konforu olmayacağının farkındaydık. Her neyle karşılaşırsak karşılaşalım çok keyif alacağımızı düşünüyorduk, öyle de oldu. Karavan konusu açıldığında dediğiniz gibi bu soruları sorduk kendimize…

Hepsini göze alıp yola çıktık. Tek sıkıntı tuvaletin dolduğunda boşaltılması. Bir benzinlikte durup plastik tankı yüklenip tuvalette boşaltıyorsunuz. Beş dakikalık bir işlem…

Karavanımız sekiz yaşında bir araçtı. ‘Alkovenli’ dediğimiz bir tip. B sınıfı ehliyet kullanmak için yeterli. Alkoven denilen şey ise şoför koltuğunun üst kısmındaki bölme. Arkada iki, Alkoven kısmında da iki kişilik yatak vardı. Bir de karavanın orta giriş kapısının bulunduğu yerde masa...

Masayı indirdiğinizde yine bir kişilik yatak ortaya çıkıyor. Yani aslında 4 kişinin rahat rahat uyuyabileceği ama istedikten sonra 6-7 kişinin de yatabileceği yer vardı. Buzdolabımız da yeterli büyüklükteydi. Soğutması da gayet iyiydi.

Yalnız klima, aracı harici bir elektrik kaynağına bağlamadığınız sürece çalışmıyor. Elektrik, telefonlarımızı ve bilgisayarlarımız şarj etmeye de yetti. Araçta güneş enerjisi panelleri de vardı. Gün boyu elektriği depoluyor. Biz 5 telefon ve 2 laptopu 11 gün boyunca sorunsuz şarj ettik. Ayrıca araçta duş da vardı.

Günlük kirası 600 liraydı ancak 11 gün kiraladığımız için, herhangi bir indirip talep etmediğimiz halde 6 bin liraya indirdiler. Kiraladığımız yer sağ olsun birçok konuda yardımcı oldu. Bir diğer konu da aracın yaktığı yakıt miktarı.

2 bin 500 kilometre yol gitmişiz, 1500 liralık yakıt almışız. Yani kilometrede yaklaşık 60 kuruş yakıt yakmış araç. Macera boyunca yeme-içme, otopark ve ufak tefek diğer tüm giderlerle beraber 11 günlük karavan seyahatimiz yaklaşık 13 bin lira tuttu.

Şoförlüğü ben üstlendim. Yemek işleri Yalçın’daydı. Emre de yolcuk boyunca çektiğimiz videoların montajlanması işini üstlendi. Behzat tam bir jokerdi. Tüm video çekimleri ondaydı. Ekipmanların sorumluluğu, yemeğin hazırlanması, alışveriş gibi konularda sorumluluğu o üstlendi.

Urla’da günbatımını Güvendik Tepesi’nde izledik. Geceyi de Karantina Adası’nın önünde geçirdik. Urla’dan ayrılırken Seferihisar’daki Azmak Plajı’na uğradık. Gün batana kadar birkaç saatimizi orada geçirdik. Harika bir manzara ve doğal güzelliği var.

Plaj da genel olarak temiz ve bakımlıydı. Datça tam bir cennetti. Her yer yeşil, bakir topraklar. Palamutbükü’nde geçirdik bir geceyi. Denizi muhteşemdi ama çok soğuktu. Datça’da bizi en çok etkileyen yerlerden biri de Knidos Antik Kenti’ydi. Yaklaşık 4 bin yıllık bir tarihe sahip.

Fethiye’de Ölüdeniz ve Kelebekler Vadisi manzarası muhteşemdi. Burada bizi en çok mutlu edense yemeklerdi. Üstüne basa basa söylüyorum. Şu sıralayacaklarımızın hepsi mutlaka denenmeli.

Bazlama İstasyonu’nda kahvaltımızı yaptı. Öğle yemeği için Lokum Kokoreç’te harika bir yarım ekmek. Ardından kahve için Fethiye Balık Pazarı’ndaki Ebru Hanım Kahve. Akşam yemek sonrası güzel bir tatlı için Ântep-i Baklava…

Yola çıktığımızın gün şoför koltuğunun yanındaki açılır cama perde sıkıştı. Perdeyi kurtaralım derken cam, kapının içine düştü. Manisa’ya kadar öyle devam ettik. Manisa’da tamir ettiririz dedik. İnternetten bir tamirciye ulaştık, bizi sanayiye çağırdı. Girdik sanayiye. Usta bizi görünce el etti, kendi aracını park ettiği yerden çıkardı, bize yer gösterdi.

Çektik karavanı ustanın dükkânının önüne. Beklemeye başladık. 5, 10, 20 dakika. Adam ortalıkta yok. Hava da kararıyor, Spil Dağı’nda o karanlıkta nasıl çıkacağız. Baktık çırak ortalıkta dolanıyor, dedik “Usta nerede, camı ne zaman yapacak?” demez mi “Usta gitti. İki saatten önce gelmez”

Olaya bak, adam bizi koca karavanla saniyeye çekti bekletiyor. Tatili Manisa’nın sanayisinde mi geçireceğiz. Kızdık, bastık gittik. Beş gün cam açık gezdik. Sonra yaptırdık.

İster istemez market alışverişlerinde ya da benzinliklerde insan içine karışıyorsunuz. Bunun için yanımızda eldiven ve maske bulundurduk. Karavan biz kiralamadan önce detaylı bir dezenfekte işleminden geçirilmişti. Yine yanımızda kolonya ve dezenfektan bulundurduk. Yemekler için tek kullanımlık kağıt tabak ve bardak kullandık. Çatal ve kaşıklarımızı karavan içerisindeki lavaboda normal evlerde nasıl yıkıyorsak yine öyle yıkadık. Kendi tavamızı, tenceremizi kullandık. Kendi çarşafımız ve yastığımızda yattık.

Karar vermek çok zor ama benim için konakladığımız en güzel yer Patara Kum Tepesi’ydi. Karavanla konaklanabilecek en güzel yer sanırım orasıydı. Geçtiğimiz en güzel yol da Datça’daki Mesudiye ile Palamutbükü arasındaki yoldu.

En az iki şoförle yola çıkmalarını öneririm. Otel konforu beklemesinler. Gezecekleri yerlerde geceyi nerede geçireceklerine önceden karar versinler. Mesela Kaş’taki ilk günümüzü ilçe merkezindeki bir otoparkta geçirdik. Datça’da da ormanlık alanın kenarında sabahladık. Diğer günlerdeki konakladığımız konumlar güzeldi ancak keyif alabileceğimiz doğru bir konum bulana kadar biraz vakit kaybettik. Yemekle çok vakit kaybetmesinler. Biz ilk birkaç gün bir markanın 3 dakikada olan hazır yemek paketlerini kullandık. Yanlarında mutlaka kamp sandalyesi olsun.

Doğrubakar kuzenler, seyahat maceralarını ‘3 Doğrubakar’ Instagramve Twitter adreslerinden paylaşıyor. Behzat video editörü, Yalçın fotoğrafçı, Emre dijital pazarlamacı; Kadir ise sosyal medya reklam sektöründe ve @odunherif takma adıyla tanınıyor.

Doğrubakar kuzenler, İstanbul’dan Kaş’a 11 gün süren yolculuklarındaaltı farklı noktada konakladılar.