Oğlum Alex olmak istiyor

* Öncelikle yeni işbirliğinden söz etmek istiyorum. Omo ile olan çalışmanızdan bahseder misiniz?

- Bir sosyal sorumluluk projesi bu. İki farklı açıdan ilgimi çekti; birincisi işin içinde çocuklar vardı, ikincisi çocukluğumuzdan beri hayatımızda olan bir markayla işbirliği yapacaktım. Ben de “evet” dedim. Omo ile Hızlı Adımlar projesi, köy okullarındaki öğrencilerin daha rahat spor yapmalarına olanak sağlamak amacıyla hayata geçiriliyor.

* Peki, ulaştığınız çocukların hepsi sporla ilgileniyor mu?

- Yeni nesil sporu seviyor zaten.

* Siz spora kaç yaşında başlamıştınız?

- Ben 11’imde başladım. Aslında bugün için geç sayılabilir. Basketbola başlama yaşı 7-8’dir.

* Her çocuk basketbol oynayabilir mi?

- Elbette... Basketbol oynamak istiyorsa, boyunun uzunluğuna, kısalığına bakmaksızın oynamalı. Şişman, zayıf fark etmez, isteyen her çocuk spor yapmalı. Benim kapım her zaman hepsine açık. Tabii bu noktada ailelere de iş düşüyor, çocuklarını spora yönlendirmeleri gerek. Benim ailem de çok fedakarlık yaptı, ben yazın antrenmanda oluyorum diye onlar da tatile çıkmıyordu.

* Şanslı bir çocukmuşsunuz...

- Evet, öyleydim. Her ne kadar annem sporcu olmamı istemese de babam çok teşvik etti, destek oldu. Ama annem de bir yerden sonra destek vermeye başladı.

* Şimdiki anneler bu konuda daha bilinçli diyebilir miyiz?

- Doğru, benim annem öncelikle iyi bir öğrenci olmamı istiyordu. Günümüzde ise anne-babalar daha bilinçli.

* Siz nasıl bir babasınız?

- Elbette çocuklarımın sporla büyümesini istiyorum. Kızım İrem 3 yaşından 6 yaşına kadar jimnastik yaptı. Şimdi tenis oynuyor. Bundan sonra da spor hep hayatında olsun isterim...

* Ya oğlunuz Ömer?

- Onun da basketbolcu olmasını isterim. Ama tabii ki bunun zorlukları var. Bir kere hayatı boyunca benimle kıyaslanacaktır. O fedakarlığı yapıp yapmayacağını bilmiyorum. Zaten kendisi de futbolcu olmak istiyor. “Alex olacağım baba” diyor. Beni beğenmiyor anlayacağın...

* Bozulmadınız mı bu duruma?

- Yoo... Spor yapsın da gerisi önemli değil.