Nuriye Akman son

Başka soruların Nuriye Akman’ı bambaşka dokuda, yoğunlukta ve bambaşka renklerde olacaktı. Sen benim sert yönüme talip oldun. Görevim sana hikayeni oluşturmakta yardımcı olmaktı ve ben bunu yaptım. Bu, senin sorularınla çektiğin fotoğraf. Ben sadece sana istediğin sözel pozu verdim...’ Geldik mi yine başlangıç noktasına! Sorular, cevaplardan önemlidir! Hayır efendim, değildir! Nuriye’nin bu söylediklerine, kesinlikle katılmıyorum. Ama onunla, bu konuda ters düşmek de hoşuma gidiyor. Kafası çalışan insanlarla tartışmak her zaman keyiflidir. Soru soran kişi olarak ben, hiçbir zaman karşımdakinin alnına silah dayamıyorum, ‘Şöyle cevap vereceksin. Ben senden bu resmi istiyorum!’ demiyorum. Haşa! O, özgür iradesiyle o sorulara nasıl istiyorsa öyle cevap veriyor. Ve ortaya, benimle alakası olmayan, sadece onun bağlayan bir resim çıkıyor. Ben yokum kardeşim! Hoşuna gider ya da gitmez, bütün çıplak halinle sen varsın!

NEFES ROMANI İÇİN 4 FARKLI TEMA

Bu kitabı yazarken nasıl tasavvuf çalıştınız? Okuyarak mı, bizzat yaşayarak mı?

- Ben zaten yaşadığımı düşünüyorum. Tasavvuf çalışmadım yani. Çocukluktan beri bu konularla haşır neşirim. Böyle bir ailenin içinde büyüdüm. Bunlar bizim gündelik mevzularımızdı. Hayat nedir? Rüyalar vesaire. Ve tabii Kuran. Ben orta okuldan beri Kuran okuyorum. Ortaokulda tefsir çalışıyordum. Kimse de ‘Çalış çalış!’ diye boynuma çökmüyordu, içimden geliyordu. Dolayısıyla, ben bu romanla ilgili tasavvuf değil ama 4 farklı tema çalıştım...

Neler onlar?

- Dil nedir? Bir dil profesörünü canlandıracaktım. Üstelik bu bir Amerikalı olacaktı, bu adamın beyninde kimler vardır, daha önce kimleri okumuş olabilir diye oturdum dil teorilerini çalıştım. Sonra ağaçlar. Ağaçlara sevdalı, onların dilini konuşan bir meczup çocuğu canlandıracaktım. Orman fakültesinden kitaplar aldım, ağaçları çalıştım. Üçüncü konum ise ebelikti. Oturdum jinekoloji çalıştım. Doğurmuş bir kadın olmamın büyük yararını gördüm, eskilere döndüm, bazı şeyler hatırladım. Bir sürü insanla konuştum. Dördüncü konu ise ölüm konusu. En çok da onu çalıştım. Çünkü ana meselemizin ölüm olduğunu düşünüyorum. Hayatın tek amacı ölmek. Neden mi? Yeniden doğmak için. Buna inanıyorum.

Ölümü yakınınızda hissettiniz mi bu kitabı yazarken?

- Tabii. Zaten her an hissediyorum. Her nefes alış verişte öldüğümü ve yeniden doğduğumu hissediyorum. Dünya her an yeniden yaratılıyor...

ÖZGÜVENİM TAM ÇÜNKÜ

Allah’a teslim olmuşum bir kere. Onu menajer tutmuşum. Vekilim yapmışım. Hem hepimiz biriz. Devasa bir puzzle’ın parçalarıyız. Benim yapıp ettiklerim nasıl ki herkesi besliyorsa, herkesi etkiliyorsa; herkes de benim için çalışıyor, her şey bana hizmet ediyor. Bu durumda da güvensiz olmak için sebep kalmıyor!

HOCASINDAN RÖPORTAJ DERSLERİ

Üniversitede röportaj dersleri veriyorsunuz. Genç röportajcılara tavsiyeleriniz nedir? Mutlaka yapmak zorunda oldukları 5 şey?

- 1) Hem siyasi tarihi bilecekler hem de gündelik hayatı iyi takip edecekler. Çok iyi gazete okuyacaklar. Öyle mel mel değil! Okuyacaklar ve okuduklarından sorular çıkartacaklar! 2) Hem Türk edebiyatını hem de dünya edebiyatına hakim olacaklar. Çünkü gazetecilik, meselelere dar bir kalıpla bakıyor. O kalıbı genişletebilmek ve daha esnek sorular sorabilmek için, gündelik hayatta gördüğü o tiplerin romana nasıl geçmiş olduğunu bilecekler. 3) İyi bir sinema seyircisi olacaklar: Senarist ve yönetmen konuyu nasıl ele almış? 4) İnsan psikolojisinden anlayacaklar. Karşısındaki insanın nabzını tutmayı ve empati yapmayı öğrenecekler. 5) Gerektiğinde gülümseyecekler, gerektiğinde kaşlarını çatacaklar. Şapkaların birini çıkarıp, diğerini takacaklar. Yani röportajcı dediğin, yeri gelince rol de yapabilmeli. Sırasında polis, sırasında anne olabilmeli...

RUH EŞİMİ BULAMADIM ÇÜNKÜ

Benim yaşımdaki erkeklerin çoğu evli. Bekar olanlar arasında hem hálá sadakate inanın, hem de kültürel paylaşımı, şefkati, inanç birliğini önemseyen, kişiliği güçlü, gerçekten büyümüş, dingin ruhlu bir adamla karşılaşmak mümkün olmadı....