Kurdeşen

Futbol tuhaf bir oyun. Dün gece maçın 65. dakikasında, yani kaptan Bülent'in oyundan atıldığı o dakikaya kadar sahada futbol oynayan ekip konumundaki G.Antep golü bulduğunda, biri çıkıp da Galatasaray bu maçı kazanır deseydi! önce suratına boş boş bakıp, sonra da, ‘‘Arkadaşı en yakın ruh ve sinir hastalıkları hastanesine kaldıralım lütfen’’ derdim. Çünkü o dakikaya kadar direkten dönen tesadüfü denebilecek bir top ve Volkan'ın Maradona gibi başlayıp, geçen sene Galatasaraylı Christian gibi bitirdiği pozisyon dışında ortada gol yaratabilecek başka bir hadise yok.Antep zaten ilk 20 dakika, ‘‘CSKA'nın uğradığı zulme biz uğramayalım diye’’ baskılı bir oyunla başlamış. Yirmiden sonra toparlanır gibi gözüken Galatasaray, durumu sadece idare edebilmiş. Galatasaray'ın bu yaptığına futbolla psikiyatriyi karıştırarak bir tabir bulunacak olunursa, bu tabirin adı ‘‘Panik Atak’’ olurdu. Mucize...İkinci yarı toparlanır gözüyle baktığımız Galatasaray daha da kötüleşti. Altı yedi maçta göreceği kartı bir maça sığdırmayı başardı. Ve yine futbol namına ortaya hiçbir şey koyamadı. Ama dediğim gibi futbol tuhaf bir oyun. Kaptan atıldı, genç Sabri oyuna girdi. Hasan Şaş, ‘‘Yahu ben bir aralar bir şey oynuyordum, hah buldum onun adı 'futboldu' dedi’’ ve Galatasaray, Türkçe sözlükteki karşlığıyla, ‘‘Mucize’’ bir üç puan alıp yoluna devam etti. Böyle geriden gelip maç kazanarak 34 haftayı tamamlamaya Galatasaraylı taraftarın kalbi yeter mi bilmiyorum. Ama ben hakikaten kurdeşen döktüm.