İstanbul simaları

Emrah Altınok 30 yaşında. İstanbul’da yaşıyor. Yıldız Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nde akademisyen. 1998’den yani üniversite yıllarından bu yana fotoğrafla ilgileniyor. İşin okulunu okumamasına rağmen en az bir fotoğraf mezunu kadar teknik bilgisi olduğunu söylüyor. Bugüne dek fotoğrafları birçok ulusal ve uluslararası dergilerde ve sergilerde yer aldı.

Altınok genellikle portre fotoğrafları çekiyor. İçinde insan olmayan fotoğraflar çekmeyi sevmiyor. Fotoğrafta gerçekçi bir tavırdan yana. Fotoğraflarında yer alan modellerin iç dünyasını bir veri olarak kullanmanın yanında, karesine kendi bilinçdışını da aktarabilmek gibi bir derdi var.

Altı aydır üzerinde çalıştığı Facity adlı projeye internette gezinirken denk gelmiş: “Facity’nin fikir babaları Berlin’de yaşayan üç fotoğrafçı, hatta biri Türk: Hanes Caspar, Kerem Ergün ve Martin Wunderwald. Bu uluslararası bir fotoğraf projesi. Projenin ismi İngilizce face (yüz) ve city (şehir) kelimelerinden türetilmiş. Amaç, dünyanın farklı şehirlerinde yaşayan insanların yüzlerini sergilemek. Türkiye’den Ankara, Antalya, Isparta, İzmir gibi illerden de fotoğrafçılar var. İstanbul’dan da bu işe heves edenler oldu. Ama herkes 5-10 tane çekip sıkıldı. Benim gibi iş edinen çıkmadı.”

JAPON VE SİNGAPURLU DA VAR

Facity’de yayınlanacak fotoğrafın projenin manifestosuna uygun olması şart. Örneğin manifestoya göre modelin kesinlikle gülmemesi gerekiyor. Hatta netlik noktaları gözler olacak şekilde diyafram değeri bile 2.8’le sınırlanmış durumda. Bunun dışında birtakım başka teknik detaylar da var: Fotoğraf modelin tam karşısından 50 mm objektifle çekilecek baş yüzün konumu kameraya göre açısız olacak, yüzde pudra ve fondöten olmayacak, kadınlar belki göz makyajı yapıp bir rimel bir kalem sürebilir ama olmaması daha iyi. Kıyafet yasak, saçlar da arkaya doğru toplanacak.”

Emrah Altınok Facity’nin hayatın bir kesiti olduğunu söylüyor. “Fotoğraflara arka arkaya baktığınızda çok doğal, çok içten çekilmiş, şehrin duygusunu bire bir veren karelerle karşılaşıyorsunuz.”

Projeden herhangi bir maddi kazancı yok. Yalnızca sevdiği için projenin sahiplerini şaşırtacak kadar iyi portreler çekmiş. Onlar da bu şehirde yaşıyorlar diye ünlü isimlere de yer vermiş. Biraz da işime geldi deyip, açıklıyor: “Daha önce poz verme deneyimini yaşamamış insanlarla çalışmak inanılmaz zor oluyor. Ben karşımdakinden nötr bir ifadenin arkasına bir şeyler gizlemesini istiyorum. Oyuncular pat diye bana istediğim duyguyu veriyor. Nasıl yapıyorlar bilmiyorum ama mimik yapmadan yalnızca bakışlarla bunu yapıyorlar. Bir saniye içinde şaşkın bakıştan, üzgün bakışa geçebilen isimler oldu.”
Oyuncular dışında, öğrencilerini, bebekleri, çocukları da çekmiş Emrah Altınok. Ne kadar İstanbullu olduklarını ise hiç sorgulamamış. İki haftalığına İstanbul’da olan Singapurlu bir genç kızı da, üç yıldır İstanbul’da yaşayan Japon kadını da fotoğraflamış. Bu çalışmayla da İstanbul’un ne kadar çok turistin uğrak yeri olduğunu vurgulamak istemiş.

AAA BU BEN MİYİM

Facity şimdilik bir sanal sergi ama yakında uluslararası bir sergiye dönüşme ihtimali var. Tabii ki 300 fotoğrafla değil, içlerinden bir eleme yapılarak dolaşacak. Ayrıca Emrah Altınok kendi çektiği fotoğrafları çok yakında ‘İstanbul’un Yüzü’ ismiyle sergileyecek. “Çektiğim 180 kişinin 150’sinden fazlası fotoğrafını gördükten sonra “Bu ben miyim” diye tepki gösterdi. Belki de kendilerini hayatta ilk defa bu kadar nötr gördükleri, çıplak yüzleriyle ilk kez karşılaştıkları için. Fotoğrafa anlam yüklemelerini hiç müsaade etmedim. Böyle olunca yüzlerindeki detaylar açığa çıktı. Gözlerinin ne kadar büyük ya da küçük olduğu, dudaklarının ne kadar ince ya da kalın olduğu gibi? “

AKASYA DIŞINDA HEPSİ MAKYAJ YAPTI

“Kadınların hepsine makyaj yapmamalarını söyledim ama gerçekten makyaj yapmadan gelen tek kişi Akasya Asıltürkmen’di. İnanılmaz etkileyici bir yüzü var. Hatice Aslan, Serra Yılmaz, Levent Üzümcü ve Levent Can’dan da çok etkilendim. Bu proje içen Haluk Bilginer, Şener Şen ve Tuncel Kurtiz’i de çekmek isterdim ama kendilerine ulaşamadım.”