Sanki kaymıyor, uçuyordum

Güncelleme Tarihi:

Sanki kaymıyor, uçuyordum
Oluşturulma Tarihi: Ocak 24, 2021 07:00

Geçen sene, kar sezonunun sonunda Uludağ’a gitmiştik. 20 kör ve az gören... Piste çıktığım zaman kayaklar kendiliğinden ilerlemeye başladı. Herkes denemeli!

Haberin Devamı

Karlı geçen hafta bazı anılarımı canlandırdı. Geçen yıl, mart ayında İstanbul’dan yola çıkıp Uludağ’a gitmiştik bir kayak kampı için. Sezonun sonuydu ama hâlâ kar vardı. İlk ders teorikti. Hocanın ilk sözü de düşmek oldu. Kaymadan önce düşmeyle başladık işe! Modum da düştü biraz. Dersin sonundaysa içim biraz rahatladı. Düşmeden kaymayı öğrenemeyeceğimiz için önce düşmeyi öğrenmek gerekiyormuş.

Ses nereden geliyorsa kartopunu oraya attık

Yürüyerek piste doğru yola çıktık. Feci bir ayaz! Yürürken bir kartopu hissettim sırtımda. İşte kaçınılmaz kartopu savaşı başlamıştı. Gören ya da kör... Kimin sesini duysam oraya doğru sallıyordum elimdeki kartopunu. Hocalardan birinin söylediklerini hiç unutmuyorum: “Sizle kartopu oynamak, görenlerle oynamaktan daha zor. Hiç acımanız yok, direkt kafaya atıyorsunuz.” Tabii, haklı. Ses ağızdan çıkıyor, biz de oraya atıyoruz.

Haberin Devamı

Ekipmana alıştıktan sonra yan yan yürüyerek eğimi çok az olan bir tepeye çıktık. Sonra da gerçek piste... Hoca elimi tuttu, “Şimdi arkamızdan teleski gelecek, aramıza demir bir çubuk girecek ve onu tutacağız. Bizi yukarı taşıyacak” dedi. O çubuğu otomatik olarak yakaladım. Korkudan titriyorum. “Harun, serbest bırak kendini” dedi hocam. Fakat ben gerilmiş durumdaydım.

Bütün mesele ayakta kalabilmek

Hoca “Beşe kadar sayacağım ve kendini sol tarafına atacaksın” dedi. Atlayınca kendimi yerde buldum. Hoca kaldırdı beni ve eğimle birlikte kayaklar kendiliğinden ilerlemeye başladı. Sanki dev bir topun üstündeydim. Kaymıyor, uçuyordum. Efora gerek bile yoktu. Kayakların önünü açınca hızlanıyor, kapatınca yavaşlıyorsun. Derken kendimi yerde buldum. Zaten tüm mesele bu. Ayakta kalman yeterli. Gerisi kendiliğinden geliyor. İlk günün ardından gerilmekten bütün kaslarım yanmıştı.

İkinci gün daha da güzeldi. Öğleden sonra tipi başladı ama ben kaymaya devam etmek istiyordum. Hocam “Kayamayız Harun, hiçbir şey göremiyorum” deyince “Hocam ben hiç göremiyorum” diye espriyi patlattım. “Haklısın” dedi. Yine de kaydık eğimi az olan bir yerde. Herkes mutlaka bir kez denemeli. Benim için uçmak gibiydi.

Haberle ilgili daha fazlası:

BAKMADAN GEÇME!