11 Ocak 2020 gece yarısı skor: 24-24... Milli Takımı Tokyo'ya gönderen o cümle...

Meryem Boz, 1988’de Eskişehir’de doğdu. Çocukken aklında beyin cerrahı olmak vardı ama Orta-1’deyken masatenisine başlayınca beyin cerrahlığı sonsuza dek rafa kalktı. İki sene masa tenisi, ardından kort tenisi... Bir süre sonra da voleybolu denemek istedi.

Sahada olmak çok hoşuna gitmişti, yeteneği de vardı; 2001’de Eskişehir DSİ Bentspor’a dahil oldu. Lise zamanı geldiğinde, annesi “Yaşın küçük, bir sene daha mı beklesen” dese de İller Bankası’nın oyuncusu olarak soluğu Ankara’da aldı.

13 yaşında bir çocuk düşünün... 14 ve 15 yaşındaki iki yeni arkadaşıyla birlikte lojmanda yaşıyor, yemeğini kendi yapıyor, çamaşırını kendi yıkıyordu.

Oynamaya aç bir sporcuyum

1.94 boyundaki Boz, 2008’de milli oyuncu oldu. 2011’de ‘Voleybolun Sesi’ sitesine verdiği bir röportajda, kendini ‘oynamaya aç bir sporcu’ olarak tarif ediyordu. Saha kenarında bekleyip mutsuz olmaktansa, oynayabileceği takımlar seçmeye çalışan bir sporcuydu.

2010’dan sonra her sezon, farklı bir takım için mücadele etmesi bundan. Ama bu sayede farklı antrenörlerle çalışıp farklı bilgiler edindi, hâlâ ediniyor. Şu anda Aydın Büyükşehir Belediyespor kadrosunda.

Ama onu bir anda gündeme taşıyan, ligdeki başarısından ziyade, 2020 CEV Tokyo Olimpiyat Oyunları Avrupa Kıta Elemeleri’ndeki performansı oldu.

A Milli Kadın Voleybol Takımı, bu elemeler için 7, 8, 10, 11 ve 12 Ocak’ta Hollanda’da sahaya çıktı. Güne antrenmanla başlayıp akşam maça çıkıyor, gece otele döndüklerinde yorgunluğa rağmen adrenalin nedeniyle uyuyamıyorlardı. Her gün ancak üç saat kadar uyuyabildiler, o kadar ki Almanya’yla oynadıkları final maçında artık bacakları tutmuyordu.

Kariyerinin en heyecanlı maçlarından biri

Ama bütün bu süreçte performansıyla kendine hayran bıraktığı, (Polonya’yla oynadıkları) yarı final maçının onda ayrı bir yeri var: 11 Ocak 2020, gece yarısı... Dördüncü set... Skor, 24-24... Maçın en kritik anlarından biri... Meryem Boz, takım arkadaşı Naz Aydemir’e dönüp “Topu bana at, ben öldüreceğim” dedi. Öldürmek, ‘sayı almak’ demek. Ve fakat, o top ‘out’a gitti, sayı mayı alınamadı. Kendine çok kızdı, çok söylendi. Aydemir’den topu bir kez daha kendisine atmasını istedi. Bu kez ‘öldürdüğü’ top, oyunun seyrini değiştirecekti... Sonrası malum. Finalde Almanya’yı da yenip 2020 yazında Tokyo Olimpiyatları’na katılmaya hak kazandılar.  Ertesi gün, Türkiye’ye döner dönmez havalimanında “Birazcık gülme vakti geldi” dedi.

Nedenini kendisinden dinleyelim: “Her yerden kötü haberler alıyoruz, ülkece sevinmeye ihtiyacımız var.

Bence biz Türkiye’ye umut olduk. Kadınlar olarak başardığımız şey hiç kolay değil ve biliyorum ki maçlara tek bir yürek olarak çıktık.

Yaz-kış demeden durmadan çalıştık

Herkes izlemiş, herkes aynı anda heyecanlanmış, herkes aynı anda sıçramış. İnsan bunu sahada da hissedebiliyor. Türk kadınının gücünü ay yıldızlı formayla gösterebilmek muhteşem bir duygu.”

Peki, bu takım Tokyo’da bizi nasıl bir hayalin etrafında buluşturabilir? Anlatıyor: “Her yıl başarı aldıkça takım birbirine daha çok kenetlendi, oynadığımız oyun kademe atladı. Olimpiyatlarda madalya almak istiyoruz. Yaz-kış demeden, bayramlarda, tatillerde çalıştık, çok emek verdik. Tokyo’ya gitmek için sabırsızlanıyorum. Türkiye artık, voleybolda ekol olmalı. Özellikle voleybolda çünkü kadın voleybolu daha başarılı. Her sene Avrupa Şampiyonası’na gidiyoruz, derece yapıyoruz, Olimpiyatlar’a gitme hakkı da kazandık. Yine de voleybol ülkemizde daha popüler bir spor dalı olabilirdi.”

◊ Başarınızın yerine, şortunuzun boyunun konuşulması size ne hissettiriyor?
Bizim sporumuz böyle, şort giyiliyor. Ben gayet memnumum, hiç de rahatsız olmuyorum.

◊ Kadına şiddetin yüksek seyrettiği bir coğrafyada, kadınların kimliği ve mücadele hırsı açısından sizce voleybolun nasıl bir önemi var?
Sadece voleybolda değil, tüm spor branşlarında kadınlarımız bizi çok iyi temsil ediyor. Biz kadınlar her şeyi yapabiliriz. Yeter ki istesinler.
Hiçbir kadın hiç kimseye boyun eğmesin. Bizim gücümüz var.

Islıkları da iyi tezahürat kabul ediyorum

Milli takımda herkes çok uyumlu. Maçlarda taraftarın sesini duyuyorum. Milli maçta herkes bizi destekliyor ama kulüp maçlarında desteklemeyen veya ıslık çalanlar olabiliyor. Onları da iyi tezahürat gibi kabul ediyor, içimden “Beni desteklediğiniz için teşekkür ederim” diyorum. İki-üç yıldır seyirci sayımız arttı. Aydın’daki maçlarımızda tribünler dolu. Başarı geldikçe insanlar televizyonda izleyip keyif almaya, sonrasında da maça gelmeye başladı.

Babama çarpıp kaçan adam serbest

Ailem çok mücadeleci. Hep onlar gibi olmak istedim. Babam üç yıl önce bir trafik kazası geçirdi. Yaya geçidinden geçerken bir motosikletli ona çarpıp kaçmış. Beyin kanaması nedeniyle haftalarca yoğun bakımda kaldı. Ailem, o dönemde bile beni milli takıma yolladı. Tam Avrupa Şampiyonası öncesiydi, her telefonda ölüm haberi gelecek diye korktum. Milli takım maçlarından döndükten sonra gözünü açtı ama yatalak kalmıştı. İki yıl mücadele verdi. Sonra bilinci tamamen kapandı. Geçen yıl 25 Ocak’ta kalp krizi geçirerek vefat etti. Ailem mücadeleci çünkü annem, ablam, abim iki yıl boyunca ona baktılar; abimle ablam işten ayrıldı. Düşünsenize, her saniye ambulans kapıda... Ona çarpıp kaçan adam, serbest. Dava devam ediyor. Biz sokakta gördüğümüz hasta kediyi veterinere götürüyoruz, bu adam bize bir geçmiş olsun bile demedi; bu nasıl bir vicdansızlık?

MEMLEKETİNDE SPOR AKADEMİSİ AÇIYOR

Kız çocuklarına sahip çıkalım

Bir güzel haber daha verelim: Memleketi Eskişehir’de Meryem Boz Spor Akademisi’ni kurdu. Açılışı bir-iki sene sonra için planlamıştı ama “Bir spor okulu açsanız da çocuğumuzu getirsek” diyen anne-babaların tatlı ısrarına direnemedi: “Akademide amacım, gelecek vaat eden sporcuları yetiştirmek. Kız çocuklarına sahip çıkmalıyız. Takım sporlarıyla birbirlerini desteklemeyi, hayat tecrübeleri farklı olsa da bir amaç etrafında bir olmayı, bencil davranmamayı öğrenecekler.”

Hayalleriniz hedefiniz olsun

10 ay boyunca eğitim alacak, farklı şehirlerdeki turnuva ve etkinliklere katılacaklar. Sporcu olmalarının yanı sıra farklı tecrübeler yaşamalarını da istiyorum. Genç kızlarımıza sesleniyorum, hayalleriniz hedefiniz olsun. İçinizdeki sporcuyu gelin Meryem Boz Spor Akademisi’yle keşfedin.”

Başvurular mayıs ayında meryemboz.com adresi üzerinden başlayacak. Anlatırken çok heyecanlanıyor, “Maddi imkânları elvermediği için spora gidemeyenlere de yardımcı olacağız. Topluma faydalı bireyler yetiştirmek konusunda benim de tuzum olsun” diyor.

Okula şimdiden ilgi büyük

Kadın voleybolunda alınan başarıların gurur kaynağı olmakla kalmadığını, ailelere de yol gösterip cesaret verdiğini düşünüyor. Anlayacağınız, “Sınırlı sayıda öğrenci alacaksınız, benim kızımı şimdiden yazabilir misiniz” diye soran velilerin olması boşuna değil.