Şehir Tiyatroları'na çağrı! Lefkoşa Belediye Tiyatrosu turneye gelsin
Güncelleme Tarihi:
‘Hayalet Kumpanya’sı; tiyatronun özünü, ‘ensemble’ ruhunu, kumpanya tadını anımsatan bir oyun. Bu eğlenceli oyunu, Şehir Tiyatroları sahnelerinde görmek isteriz!
İçten. Komik. Zekice. Kalpten. Akılda tatlı bir gülümsemeyle kalacak; Çehov denince zihne düşecek olan. Lefkoşa Belediye Tiyatrosu’nun ‘Hayalet Kumpanya’sına duyduğum heyecanı; oyunu, Nilüfer Tiyatro Festivali’nde izlerken, daha 10’uncu dakikada, yan koltuğumdaki tiyatro profesörü Tülin Sağlam’a dönüp, “Hocam, ne tatlı iş değil mi?” diye fısıldayarak paylaşmıştım. Oyunun ardından düşündüğümü de buraya not edeyim: Lefkoşa’nın 40 senelik belediye tiyatrosunun bu eğlenceli; insana, tiyatronun özüyle buluştuğunu hissettiren oyunu neden Türkiye’ye, misal İstanbul Şehir Tiyatrosu sahnelerine gelmesin ki?
‘Hayalet Kumpanya’; Kıbrıslı bir kumpanyanın, 45 sene önce tiyatroya düşen bir bombayla yarım kalmış oyunlarının (kurmaca) öyküsü. Geriye kalan tek kişi olan suflör, her sene o günün yıldönümünde tiyatroya gidip oyunun genel provasını hayalinde yaşatıyor. Ve yaşlı kadının anımsadıklarıyla, kumpanya canlanıveriyor. Sahneyi kaplayan basamaklı dekorun üstünden, arkasından, içinden girip çıkıyor ‘hayaletler’. Orkestranın müzikleri eşliğinde; Çehov’un beş kısa oyununun bir kolajını sahneliyorlar. Yönetmenliğini Yiğit Sertdemir’in, dramaturgisinde Aliye Ummanel’in imzası olan oyun; Çehov’un zamansız mizah dilini günümüze taşıyor. ‘Hayalet Kumpanya’ klasiklerin ‘müzelik’ olmadığını da ispatlıyor, Çehov’un komik olduğunu da... Kıbrıs’ın yakın tarihine zarif bir selam yollamayı da ihmal etmiyor.
Beş üzerinden dört buçuk yıldız
Kumpanya ekibi; kısa Çehov oyunları ‘Tütünün Zararları’, ‘Bir Evlenme Teklifi’, ‘Ayı’, ‘Sayfiyede Yaz’ ve ‘Düğün’ü, bölümler arasında organik şekilde yerleştirilmiş şarkılarla bağlıyor birbirine. ‘Tütünün Zararları’, oyunun tamamına, zekice buluşlarla parça parça yerleştirilmiş. Dekor/aksesuar kullanımındaki parlak fikirler seyir zevkini iyice yukarı taşıyor. ‘Ayı’ parçasında; evdeki ‘canlı tablolar’ ya da ‘Sayfiyede Yaz’daki kutuların koreografik kullanımı gibi detaylar akıldan kolay çıkmayacak cinsten...
Oyunun tek ‘fazlası’ uzunluğu. 100 dakikalık süre, sondaki ‘Düğün’ bölümünden yahut suflörün vedalaşma sahnesinden vazgeçilerek dengelenebilir.