Ä°tibar

MOSKOVA Havaalanı'ndayız. Lokomotiv Moskova'yı 2-0 yenmiÅŸiz, Ä°stanbul'a döneceÄŸiz. Åžampiyonlar Ligi'nin ilk maçında deplasmanda alınan galibiyet, koltuklarımızı kabartmış. Ne havaalanında, ne de uçakta en ufak bir tezahürat yok. Gazetecisinden teknik ekibine, futbolcusundan yöneticisine herkeste ‘‘Normal sonuç oldu’’ havası hakim. Hatta, Barcelona'yı Ä°stanbul'da yenip, Nou Camp'ta da 1 puan çıkarırsak, ikinci tura grup lideri olarak çıkarız konuÅŸmaları yapılıyor. Gözümün önünde canlanan ilk fotoÄŸraf bu.Ä°kinci fotoÄŸrafa geçelim. Ali Sami Yen'deyiz, Barcelona ile oynuyoruz. Maç Barcelona'nın galibiyetiyle sonuçlanıyor. O dakika itibariyle üzerimize sanki ölü toprağı serpiliyor. Fakat dünyanın sonu deÄŸil, nasıl olsa Club Brugge'ü yeneriz, yolumuza devam ederiz diye düşünüyoruz. EÄŸrisi doÄŸrusuna denk gelmiyor ve Brugge Ä°stanbul'dan 1 puanı cebine koyup dönüyor. Haydi, bu da mesele deÄŸil. Brugge'e gidiyoruz, oradan ümitliyiz iÅŸte. HiçbirÅŸey olmasa verdiÄŸimiz puanı geri alırız diye düşünüyoruz. O da olmuyor.Küçük sorularÄ°stanbul'a geliyoruz. Moskova'da yendiÄŸimiz Lokomotiv'i muhakkak yeneceÄŸiz Ali Sami Yen'de. Ä°lk yarı G.Saray pozisyon olmasa da Allah için çok kötü oynamıyor. Kafalarda şöyle küçük cümleler geziyor sadece: Batista iyileÅŸmedi mi abi... Ya, keÅŸke Arif'in yerine Ãœmit Karan oynasaydı... Ama bu sorular dediÄŸimiz gibi küçük sorular.Ä°kinci yarı baÅŸlıyor. Batista oyunda, takım bastırıyor, tribünler ÅŸahlanmış. O sırada çalışmadığımız yerden bir gol yiyoruz. Olsun, 3 dakika sonra cevabımız var. Fakat futbolda cevaba karşı cevap da var. G.Saray belki de bu sezon yediÄŸi en kolay golü yiyor. Ondan sonrası tam bir kaos.SevdiÄŸimiz bir laf vardır: Hayatta herÅŸey kaybedilir. Mühim olan itibardır. Tabi ki itibarı kaybetmedi Galatasaray. Fakat yazının başında bahsettiÄŸimiz fotoÄŸraflar var ya o fotoÄŸraflara bir kare daha eklemek gerekiyor. 90. dakikanın sonunda trübüne yöneltilecek herhangi bir makine şöyle bir fotoÄŸraf elde edebilirdi: Hüsran, kalp kırıklığı, hicran... BaÅŸka da söyleyecek bir ÅŸey kalmadı galiba.Â