Hoşgeldin müzik hoşbulduk sokak

TBMM yaya alt geçitinde gördüm onu.
Hayır, önce duydum.
Dışarı, ana caddeye sızan ney sesini.
Yere oturmuş üflüyordu neyini.
Öyle başbaşaydı ki neyiyle.
"Bir kişi bile değildi yalnızlıktan".
Saroyan’ın "Hakkında birşey yazılmadan kimse bu dünyadan göçüp gitmemeli" cümlesi geldi aklıma.
Ama konuşamadım, soramadım hikayesini.
* * *
İstanbul'da İstiklal Caddesi'nde yürürken, özellikle akşam saatlerinde rastlarız onlara.
Bir köşede önlerinde para kutularıyla kendi tınılarını sokağa yayan, sokak müzisyenleri.
Yine Beyoğlu'nda Fransız Sokağı'nda akerdeon, gitar, keman çalarlar.
Avrupa'da ise neredeyse tüm kentlerde...
Londra'da hemen her mekanda fonda mutlaka müzik vardır.
Her yerde, her zaman...
* * *
Ya Hohner akordionuyla Madam Anahit.
Çiçek Pazarı'ndan eksilen...
Ve yönetmen Fatih Akın'ın "İstanbul Hatırası".
Siya Siyabend'in sokak şarkıları.
Neşet Ertaş'tan Coltrain'e dolaşan.
Aslında İstanbul değil Ankara, "Bizi hapsetmiş, eski bir banta kaydetmiş"...
* * *
Sokakta müzik varsa, artık o sokak aynı değildir.
O müziği duyduğumda ben de aynı değilim.
Siz de değilsiniz.
O nedenle, "Hoşgeldin müzik, hoşbulduk sokak" demeli.
Çünkü "Sokak her zaman haklıdır".