Hay Metin'im hay
Güncelleme Tarihi:
Beni yine ağlattın. Hele kucağında minik kartal oğlunla takımının başında sahaya çıkışın şahaneydi. Jubilelerde hep böyleyimdir. Huyum kurusun, taa Lefter'lerin, rahmetli Şükrü'lerin ve tüm sevdiklerimin jubilelerinde de, ‘‘Bir bir gidiyor sevgililer’’ deyip gözyaşı dökmüşümdür. Ah Metin'ciğim ah. Belki izlemişsindir. Jubilenin arefesinde TRT'de şahane bir Türk Sanat Müziği konseri vardı. Ziya Taşkent yönetiyor, sevgili Mustafa Yolaşan da sunuyordu. Sanki senin için hazırlanmış bir veda konseriydi. Ne hicazlar, ne hüzzamlar sundular bir bilsen. Hele Ayşe Taş'la Nilgün Abışka'nın uşşak ve karcığar eserlerine doyamadım. Veda için bestelenmiş gibiydiler. Çok duygulandım. Laf aramızda güzel beyaz peynirimle kırkaağaç kavunum da vardı, bir iki kadeh de parlattım, jubilenin atmosferine giriverdim.
Seni ilk kez Kocaeli'de körpecik bir delikanlıyken, genç Milli Takım'da oynarken izlemiştim. Serde F.Bahçelilik varken, ‘‘Aah be, bu sarı fırtına sarı lacivert formayı giyse de sarı kanarya olup Fenerim'e hizmet etse’’ demiştim. Ama olmadı. Alın yazısı bu. Siyah beyazlı Beşiktaş forması sana daha çok yakıştı. Kartal olup sahalarda kalelerden kalelere konup ağları parçaladın. Şöhretini tüm Avrupa'lara taşıdın, hepimizin gözbebeği oldun. Çok sevdik seni.
Sen, ‘‘Büyük Metin’’sin. Bak veda maçındaki rakibin de büyük Fenerbahçe. Başkanından en amatör oyuncusuna kadar herkes emrinde. Hangi takımın kazanacağı kimsenin umrunda değil. Sözümona son maçın ama, nerdeee. Sen sanki futbola veda etmiyor da yeniden başlıyor gibisin.
Üzülme Metin'im. Şimdi mutlu yuvanda sevgili eşin ve yavrunla dinlenirken yakın gelecekte yine futbolumuzun içinde ve Beşiktaşımız'ın başında Kara Kartallar'a hizmet verirken alkışlayacağız seni. Fenerbahçeli olarak ben de...