Güzin abla

Gökkuşağıma;

Sana ‘‘gökkuşağım’’ diyorum, çünkü sevginin tüm renklerini bir arada tattırıyorsun bana, tıpkı gökkuşağı gibi... Verdiğin ne yalnız anne sevgisi, ne dostluk, ne de kardeşlik. Sanırım dünyadaki hiçbir dilde bu sevgilerin hepsini bir arada barındıran bir sözcük yok. Sana duyduğumsa yeryüzünde tek olan, ucu bucağını göremediğim, adını koyamadığım bir sevgi miniğim. Bu büyük sevgi, şu son günlerde seni rahatsız ediyor öyle değil mi? Korkuyor ve kızıyorsun bana, seni bu kadar sevmemem gerektiğini söylüyorsun. Çünkü artık üniversiteli oldum ve senin yaptığın kanatlarla süzüldüm gökyüzünde, tıpkı senin öğrettiğin gibi... İlk zamanlarda evin etrafında uçacağım, ama gün gelecek her yavru kuş gibi ben de uçsuz bucaksız gökyüzünü keşfe çıkacağım. Zaman zaman beni göremeyeceğin kadar uzaklarda olacağım. Yorulduğum zaman yine kanatlarının arasında dinlenecek ve uçmaya devam edeceğim. Tüm bu değişikliğin içinde değişmeyen tek şey olacak hayatımın içinde sakladığım öz ve özü yoğuran, ona şeklini vermeme yardım eden sevgin... Şu an gözlerini görür gibi oluyorum. Satırlar arasında bir bahar yağmuru düşmüş gözlerine sonra ellerim gidiyor yüzüne, siliyorum onları... Gökkuşağı yakışıyor yüzüne, arkasında güneşin pırıltısı. Günün birinde karşı koyamadığım büyük güçler kanatlarının güçlerinden mahrum bırakabilir beni, ama hiç üzülme. Çünkü kalbin öyle sıcak ki ne kadar uzakta olursam olayım, o sıcaklığı kalbimin içinde daima hissedeceğim.

Kızın,

* * *

Sevgili okurlarım,

Dün ‘‘Anneler Günü’’ydü. Ben de tüm anneleri kutluyorum. Bu arada Ankaralı genç bir okurumuz olan Meltem Can’dan gelen bu sıcak mektubu da bütün annelere sunuyoruz.