Marquez'in önceden ilan edilmiş ölümü

YÜZ YILLIK YALNIZLIK'ın Nobelli yazarı Gabriel Garcia Marquez, 1999 yılında lenf kanseri olduğunu öğrendi.Bir yazarı belki ölüm korkutmaz ama yazacaklarını tamamlayamadan bu dünyadan ayrılmak kahreder.75 yaşındaki yazarın Yazmak İçin Yaşamak (Vivir Para Contarla) adını verdiği anıları ülkesi Kolombiya'da yayınlandı.Los Angeles'ta kemoterapi tedavisi görüyor ve Meksiko City'deki evinde dinleniyor.Marquez'in vücudunu kanser sarsa da yazma tutkusu onunla amansız bir mücadele veriyor.Gazeteci Juan Forero, onun çalışkan, disiplinli bir yazar olduğunu belirtiyor.Sabah erkenden kalkar Macintosh'unun önüne otururmuş, şimdi de öyle.Hastalığı yüzünden, kendini yazmaya adamış:‘‘Arkadaşlarımla çok az görüşüyorum, telefon konuşmalarımı en aza indirgedim, geleceğe dair birçok tasarıyı da iptal ettim.Her gün durmadan yazıyorum, ara vermeden.’’* * *ANILAR, acı, tatlı geçen bir yaşamın ve Latin Amerika sevgisinin bütün öğelerini taşıyor. Büyüsünü, askeri darbeleri, faili meçhul cinayetleri ya da failleri söylenemeyen cinayetleri.Yakın arkadaşı Roberto Pombo, Marquez'in sahibi olduğu Cambio dergisinde anıların niteliği üzerine bilgi veriyor:‘‘Bir roman gibi okunuyor, aynı zamanda Kolombiya gerçeklerinin yarım yüzyıllık güncesi.’’Yazarın anıları her zaman geçmişin bugüne ışık tutmasıdır ya da bugünkü ışığı zaman zaman karartmasıdır.Birinci cildi; ilk kitabının yayınlanmasıyla noktalanıyor.Yazmak İçin Yaşamak Latin Amerika kıtasındaki, kendi ülkesindeki siyasal çalkantıları, trajedileri, bir yazarın duyarlığında dile getiriyor:‘‘Halkçı politikacı Jorge Eliecer Gaiutan öldürüldüğü gün hepimiz bilinçlendik.’’Uluslararası üne sahip bir romancının, dünyaca tanınmış politikacılarla ilişkisi de kitabın renkli bölümlerini oluşturuyor.Fidel Castro, Bill Clinton, François Mitterrand, kitapta yer alan başlıca politik figürler.United Fruit Co.nun yaptırdığı muz işçileri kıyımı için tek cümle yazmış:‘‘Bugün çok açık biçimde anlıyorum: Onlarla birlikte benim de bir parçam öldü.’’Bir edebiyatçı, gerçeklerle büyüler arasındaki gelgitlerle yaşar. O da büyülü gerçekçilik denilen akımın içinde, büyükbabasından öğrendiklerini yazdıklarına kattı, gerçekleri de onlar üstüne bina etti.* * *MARQUEZ'in yazma tutkusu ölüme hem dost hem düşman gibi bakıyor.Lucretius'un bir sözünü anımsattı bana:‘‘Ne ölümden kork ne de onu iste.’’Marquez, buna bir cümle daha ekliyor. Her şeye rağmen yazmalı.