İlla ki duygular(2): Kahkaha atar mısınız?

Okurlar bana 'Duygular' dizisinde sadece korktuğumuz duyguları yazınca ‘ya özlediğimiz duygular ne olacak?' diye sordular.

Korktuğumuz, kaçtığımız değil; sadece günlük hayatın içindeki debelenmeler yüzünden kaçırdığımız, unuttuğumuz duygular!

Esasında güzel olan faydalı olan; bizi insan olarak yücelten duygular! Geçen hafta bir insanı özlemeyi irdelemiştim.

Yeni dizinin adı 'İlla ki Duygular.' Bu hafta konumuz 'kahkaha'.

*

İnsan için bir ilaçtır kahkaha. Tıbbi bir açıklama yapmak haddim değil ama kahkaha atan insan içindeki gerginliği boşaltır, sinirleri gevşer, sanki yenilenir.

Basit bir anlatımla kahkaha insana bahşedilen pozitif duygulardan birisidir. Sanki kahkaha, içimizde istemeden biriken fuzuli elektriğin dışarı fırlatılmasıdır.

*

Ancak ne var ki; içimizden geldiği gibi kahkaha atmaya sosyal öğreti izin vermez. Toplum içinde katıla katıla gülen insana, kadın olsun erkek olsun, iyi gözle bakılmaz.

'Ne öyle karı gibi kıkırdıyorsun', sözü bazen açıkça yüzümüze vurulan, bazen bir bakışla ima edilen aşağılık bir yaklaşımdır. Basit bir cümlenin içine hem kadına, hem erkeğe hakaret sığmıştır.

Allah'ın fıtratımıza kattığı gülme ihtiyacı ve ardından gelen tüm olumlu mesajları kendi ellerimiz ile yarattığımız sosyal hapishane bizden esirger.

Üstüne üstlük, bir de yaşanan sözüm ona modern hayatın tepemize bindirdiği baskı, çevremizde gülmeye değer ne varsa elimizden alınması hayatı iyice kahkahadan uzaklaştırıyor.

Kahkaha ihtiyacımızı; ya bir TV dizisi çerçevesinde evimizde yalnızken, ya bir sinema veya tiyatroda karanlık bir ortamda gideriyoruz. Gülünç olanı, komik olanı, güldüreni günlük doğal hayatın içinden iyice çıkarıp, sanal bir ortama taşıyoruz.

*

Sosyalitenin kahrolası öğretisi ve sırtımıza yüklediği ağır yükler günlük hayatın içinden kahkahayı söküp atıyor.

*

Halbuki günlük hayatın içinde gülmek için - alay ettiğimiz aptallıkları ayrı tutuyorum - o kadar çok doğal olay var ki!

*

Sokakta gözlerini gözlerinize dikip telaşla size bakan, sonra da birdenbire önüne yuvarladığınız bir gazoz kapağı ile iki patisi ile oynamaya başlayan yavru kedicik sizi güldürmez mi?

Güldürmese bile gülümsetmez mi?

*

Ördekler gibi yalpalayarak yürümeye başlayan, abuk subuk gürültüyü konuşma zanneden iki yaşındaki yeğeniniz komik değil midir?

*

Küçük olan, yavru olan her şey içinize heyecanlı bir mesaj yollamaz mı?

Başkalarının ciddi sorularına dalgınlıkla verdiğiniz saçma cevaplar gülmeye değmez mi?

Yolda yürürken sırf dikkatsizlikten bir taşa çarpıp tökezlediğinizde kendi kendinize 'sersem!' deyip gülmez misiniz?

Ama yine de kendi kendine gülenlere de 'tamam bu kafayı sıyırmış!' diye takılmaz mısınız?

*

Küçük yeğeninizi gıdıklayarak kahkahaya boğarken siz de bir gülmece oyununa kapılmaz mısınız?

Daha öte gidelim, iki sevgilinin cilveleşmesi, itişip kakışması, birbirlerine el şakaları yapması da esasında sonucu kahkaha atmak olan bir sevişme değil midir?

*

Esprilerinin tadına varılmayan, yaptığı keskin gözlemler ve kullandığı terimler ile bizleri kahkahaya boğan dostlarınızın hep yanında olmak istemez misiniz?

Onlar size görüştüğünüz kısa sürede kocaman bir pozitif enerji yüklemezler mi?

*

Hayatın hep olumlu yönlerini gören, kızılacak bir olaya bile komik bir kulp takan, bardağın hep su dolu yarısını vurgulayan insanlara özenmez misiniz?

*

Kahkaha da karın doyurmak, gaz çıkarmak, sevişerek orgazm olmak kadar basit ama gerekli bir ihtiyaçtır.

Ama kahkaha atmak ihtiyacımızı nereden temin edeceğiz?

Biz bulacağız!

Hayatın çok basit ama zevkli ve komik yönleri var.

Asıl olan onları görebilmektir.

Ne olur, bir avuç tebessümü ve ağız dolusu kahkahayı kendinizden esirgemeyin!