Ben Psikolojisi ve Uyum Sorunu

Psikanalitik kuram esas olarak ruh içi çatışma modelini temel alır ve nevrotik durumu insan psikolojisini anlamanın anahtarı olarak koyar.

Oysa Heinz Hartmann, Anna Freud, Ernest Kris, D. Rapaport ve Erik Erikson tarafından geliştirilen "ben psikolojisi" insan ruhunda nevrotik durum örneğinden kalkarak anlaşılamayacak yönleri, ruh içi çatışmadan arınmış "ben işlevleri" ve "uyum" üzerinden açıklamaya çalışır.

Uyum kavramını kültürel olanla sınırlamayan Hartmann, bu yapıtında psikanalitik bilgiyi biyoloji, psikoloji, sosyoloji ve felsefe bilgisiyle birleştiriyor ve gerek "normal" gerekse "anormal" diye adlandırılan insan davranışlarını açıklamaya yarayacak kuramsal bir çerçeve geliştirmeyi amaçlıyor.

Günümüzdeki psikanalitik ben psikolojisinde kullanılan çatışmasız ben alanı, çatışmasız ben gelişmesi, birincil ve ikincil özerklik gibi bazı temel kavramların doğuşuna tanıklık edişiyle bu kitap modern psikanaliz kuramında bir dönüm noktası sayılmaktadır.

Kitabın yazarı, Heinz Hartmann 1894 yılında seçkin bir ailenin çocuğu olarak Viyana'da doğdu. Babası bir dönem Avusturya büyükelçiliği de yapmış olan bir tarihçi, annesi heykeltıraş ve piyanistti.

Tıp öğrenimini 1920'de Viyana'da tamamladı. 1927'de Die Grundlagen der Psychoanalyse'yi yayımladı ve kısa sürede ikinci kuşak Freudcu psikanalistlerin en önemli liderlerinden biri haline geldi. 1939'da yayımladığı elinizdeki yapıtla daha sonraki 30 yıl boyunca geliştireceği kuramsal katkıların temellerini ortaya koydu.

1938'de Nazi egemenliğindeki Avusturya'dan ayrılarak önce Paris'e, sonra İsviçre'ye ve son olarak da 1941'de ABD'ye geldi. 1932-1941 yılları arasında International Zeitschrift für Psychoanalyse dergisinin editörlüğünü, 1952-1954 yılları arasında New York Psikanaliz Derneği'nin, 1951-1957 yılları arasında Uluslararası Psikanaliz Birliği'nin başkanlığını yürüttü. 1959-1970 yılları arasında aynı birliğin onursal başkanı olarak kabul edildi. 1945'te The Psychoanalytic Study of the Child'ın kurucuları arasında yer aldı ve uzun süre bu dergide editör olarak görev yaptı.

Çalışmalarını Anna Freud, Ernst Kris, daha sonraları Ruth Eissler ve Marianne Kris'le yakın işbirliği içinde yürüttü. Kris ve Loewenstein'la birlikte kaleme aldığı makalelerinde Freudcu psikanalizin kuramsal temellerini büyük ölçüde açıklığa kavuşturdu ve güncelledi. Başlıca makalelerini 1964'te Essays on Ego Psychology başlığı altında yayımladı.

Hartman 1970 yılında öldü.Â