Yusuf Atılgan ölüm yıl dönümünde kendi sözleriyle anılıyor – İşte Yusuf Atılgan sözleri
Güncelleme Tarihi:
Türk Edebiyatı’nın başarılı isimlerinden Yusuf Atılgan ölüm yıl dönümünde unutulmadı. Aylak Adam ve Anayurt Oteli romanları günümüzde hala en çok okunanlar arasında yer alan Yusuf Atılgan ölüm yıl dönümünde kendi sözleriyle anılıyor. Yusuf Atılgan’ın bunalım edebiyatı olarak bilinen türün en başarılı örneklerinden olan Anayurt Oteli, 80’li yıllarda bir filme uyarlanmıştı. İşte Yusuf Atılgan’ın hayatı ve sözleri…
Yusuf Atılgan 1921 yılında Manisa'da doğdu. Manisa Ortaokulu'nu (1936), Balıkesir Lisesi'ni (1939) ve ikinci sınıftan sonra askeri öğrenci olarak devam ettiği İÜ Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nü bitirdi (1944); A. Nihat Tarlan yönetiminde hazırladığı bitirme tezinin konusu 'Tokatlı Kâni: Sanat, Şahsiyet ve Psikoloji' idi. O dönemde Akşehir?de bulunan Maltepe Askeri Lisesi'nde bir yıl edebiyat öğretmenliği yaptı (1945). 1946'da Manisa'nın Hacırahmanlı köyüne yerleşti ve burada çiftçilikle uğraştı. 1976'da İstanbul'a döndü; 1980'den sonra Milliyet (daha sonra Karacan) Yayınları'nda danışmanlık ve çevirmenlik, kısa bir süre de Can Yayınları'nda redaktörlük yaptı. Üzerinde çalıştığı Canistan adlı romanını tamamlayamadan kalp krizi sonucu Moda'daki evinde öldü (9 Ekim 1989). Aylak Adam ve Anayurt Oteli adlı romanlarında psikolojik yabancılaşma ve yalnızlık temasını başarıyla işleyen bir yazar olarak tanındı ve modern Türk edebiyatının önde gelen ustaları arasında yer aldı.
Anayurt Oteli 1987'de Ömer Kavur tarafından aynı adla sinemaya aktarıldı. 1955'te Tercüman gazetesinin öykü yarışmasında 'Evdeki' öyküsüyle (Nevzat Çorum adıyla) birincilik, 'Kümesin Ötesi' öyküsüyle (Ziya Atılgan adıyla) dokuzunculuk kazandı. Aylak Adam romanıyla 1957- 58 Yunus Nadi Roman Armağanı'nda ikincilik ödülü aldı. Ölümünün ardından Yusuf Atılgan'a Armağan (1992) adlı bir kitap yayımlandı.
BAKMADAN GEÇME!
YUSUF ATILGAN SÖZLERİ
"Konuşmam yetmiyormuş gibi düşünmeye de başladım. En kötüsü buydu. Çoğu insanlar gibi düşünmeden konuşsaydım kimse bir şey demeyecekti; ama ben düşündüğümü söylemeye kalktım."
Ne çok yalan söyleniyordu yeryüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak.
"Bir gün sana dünyada katlanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim."
"Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı."
"Birden içini bir yere, bir şeye geç kaldığı duygusu kapladı."
Kelimelere herkes kendine göre bir anlam, bir değer veriyor galiba. Bu değerler aynı olmadıkça iki kişi iki ayrı dil konuşuyorlarmış gibi olmuyor mu?"
İnsanlar haksızken daha çok bağırırlar.
Gerçek olan içimdeki bu boşluk mu? Değil! Bir şey var ama eksile eksile var.
İnsanları yalan söyledikleri zaman dinlemeyi severim. Olmak istedikleri, olamadıkları "kişi"yi anlatırlar.
Gözler konuşmaya başladığı zaman her şey susar.
Dıştan belli olmasa da tedirgindi demek, dalgındı.
“ Hep böyleydi. Bir şey en gerektiği anda olmazdı.”