‘Kovan’ çok derin bir film
* ‘Kovan’ bir kadın yönetmenin filmi. İlk kez bir kadın yönetmenin filminde oynuyorsunuz...
Kadın yönetmenler çok güzel hikâyeler yazıp yönetiyor. Eşitlik konusunda onları daha çok desteklememiz lazım. Eylem Kaftan’la çalıştığım için çok mutluyum. Buluştuğumuzda hemen enerji olarak bağlantı kurduk. Bizi enteresan bir yolculuğun beklediğini biliyorduk. Çünkü ‘Kovan’ çok derin bir film. Doğayla ve hayvanlarla ilgili. Doğadan ne kadar uzaklaşırsak kendimizden de o kadar uzaklaştığımızın hikâyesi.
* Sizi nasıl bir karakterde izleyeceğiz?
Daha önce hiç oynamadığım bir karakter. Melankolik ve sakin biri ‘Ayşe’. Karadeniz’de doğuyor, genç yaşında eğitim için Almanya’ya bir akrabasının yanına gidiyor. Yıllar sonra annesi ölüm döşeğindeyken Karadeniz’e dönüyor. Arıcılık yapan annesi “İşe sen devam et” diyor. Ayşe şehirde yaşamaya alışmış. Arıcılığı öğrenirken “Ben doğadan daha güçlüyüm” diye düşünerek bazen doğayı manipüle etmeye, işlerini kolaylaştırmaya çalışıyor. Ama doğa hep kazanacağını, ona çok ağır şekilde öğretiyor. Aynı zamanda enteresan bir aşk da yaşıyor.
* Filmi Artvin’de çektiniz. Karadeniz’i nasıl buldunuz? Orada başka neler yaptınız?
Karadeniz inanılmaz güzel. Bir taş evde yaşadık. Elektrik yokken mum yaktık. Ekip olarak aynı çamaşır makinesini kullandık. Doğayla iç içeydik.
* İlk kez bağımsız bir filmdesiniz. İlgi görmez ya da az izlenir gibi korkularınız var mı?
Hayır. Ben hep çok gişe ya da reyting yapan işlerde çalışmadım ki! Mesela ‘Muhteşem Yüzyıl’ büyük reytingler aldı. Başka bir dizim almadı. Bir filmimin gişesi iyiydi, birinin kötüydü.
* Bunlar sizi etkiliyor mu?
Hiç ilgilenmiyorum. Sanatçı olarak cesur olmak lazım. O tip şeylere takılırsan yeni şeyler öğrenemezsin, kreatif olamazsın. Sürekli sağlam işlere girmek, seni sağlam bir yerde tutar ama hep aynı ve sıkıcı olur. Bunu yaşamak için sanatçı olmadım.
BAKMADAN GEÇME!
Evlerde de medyada da kadın ve çocuklar daha çok şiddet görüyor
* ‘Kovan’ filmi bir kadın hikâyesi anlatıyor. Cinsiyet ayrımcılığıyla ilgili ne söylemek istersiniz?
Ben herkese insan olarak bakıyorum, hepimiz öyle bakmalıyız. Hepimiz insanız ve haklarımız da aynı. Pandemi yılı hepimiz için hem zor bir dönemdi hem de bir şanstı.
* Nasıl bir şans?
Zorluklar bizi öldürebilir ama sonra yeniden doğabiliriz. Evlerimize kapanmaya mecbur kaldığımızda şimdiye kadar halının altına süpürdüğümüz neler var bakmak mecburiyetinde kaldık. Doğayla ilgili konularda da kadın-erkek konusunda da... Nerede dengesizlik varsa herkes artık konsantre olup oraya bakmaya mecbur.
Ancak açık açık konuşarak iyileşme mümkün olabilir
* Öpüşme, sevişme sahnelerinin haberlerinde hep kadınların adı kullanılıyor. Dizilerinizdeki dekolteniz, bir galada elbisenizin yırtmacı konuşuluyor... Bunlar ne hissettiriyor?
Neredeyse hâlâ bütün dünyada bu böyle. Evlerde de medyada da kadın ve çocuklar daha çok şiddet görüyor. Buna çok alıştık maalesef. Artık çoğu insan bunu sorgulamıyor bile. İnsanların alıştığı kötü şeyleri de tekrar iyiye dönüştürebiliriz. Konuları ancak açık açık konuşursak iyileşme mümkün olabilir.
* Hakkınızda çıkan haberler... “Estetik mi yaptırdı? Kilo mu aldı” gibi yorumlar canınızı yakıyor mu?
Hayır. Benim canımı sadece bana yakın olan insanların söylediği şeyler yakar. Mesela annem, babam, kardeşlerim, en yakın arkadaşlarım sert bir şey söylerse etkilenirim, düşünürüm. Beni tanımayan insanlar beni yargılarsa nasıl üzülebilirim, beni tanımıyorlar ki. Bunu ciddiye alamam.
BAKMADAN GEÇME!
Bu seyahat ne zaman bitecek bir tek Allah biliyor
* Hakkınızda bilinen en büyük yanlış ne?
Hakkımda ne biliniyor çok araştırmadım. Belki de böylesi daha iyi. Beni tanıyan insanların söyledikleriyle ilgileniyorum. Beni tanımayan ve üstelik yargılayan insanların söyledikleriyle ilgilenmiyorum.
* Hep çok dobra olup içinizden geçenleri söylediniz. Şimdi bakınca daha politik olsaydım diyor musunuz?
Hayır. Dışarıdan başkaları “Bu senin kariyerin için iyi oldu-olmadı” demiş olabilir. Ama ben kariyerim için kendimi hiç değiştirmedim. Ölüm döşeğine yattığımda kariyer bana bir şey vermeyecek; yaşadığım, hissettiğim, gerçek olduğum anlar aklımda kalacak. O sebeple bir dakika bile kendimden uzaklaşıp bir şeyler için numara yapmak bana doğru gelmiyor. Zamanımız o kadar değerli ki... Bu seyahat ne zaman bitecek, bir tek Allah biliyor.
‘Meryem hayattasın, daha ölmedin ki’ hissi beni ayakta tuttu
* Almanya’dan Türkiye’ye geldiniz. Zirvedeyken geri döndünüz. Çocuk sahibi oldunuz. Tek başınıza çocuk büyütüyorsunuz. Bu kararlarınızdan dolayı sizi cesur bulanlar var. Bu cesaret size mi ait, yoksa hayat mı sizi buna yönlendirdi?
Bize gelen işaretleri ve yaşadığımız şeyleri birleştirip yolumuzu buluyoruz. Hem hayat o işaretlerle bizi cesur yapar hem de biz şu anda karar verip harekete geçebiliriz. Benim inancım çok yüksek ve hayatın çok büyük bir hediye olduğuna inanıyorum.
* Hayata hep bu kadar pozitif mi bakıyorsunuz?
Her varlık gibi ben de karanlık anlar yaşadım tabii. Ama inanç beni hep yukarıya çekti. ‘Meryem sen hayattasın, daha ölmedin ki’ hissi beni ayakta tuttu. 2010’da Türkiye’ye taşındığımda radyoda sürekli “Düştüysek kalkarız, daha ölmedik ya” (Yonca Lodi) dinledim. Düşersin, kalkarsın. Devam...
* Hayatınızda bu zamana kadar aldığınız en cesur karar neydi?
Bir insanı doğurmak. Hamilelik başka bir boyut.
BAKMADAN GEÇME!
