Bu zamana kadar sekiz yabancı enstitünün faaliyet gösterdiği Anadolu’da ‘kendi’ enstitümüzü kurmamız sağlanacak.
Yüz yıldan uzun süre sonra, arkeoloji bilimini yükseltmek, Türk arkeoloji ekolünü oluşturmak amacıyla kuruluyor bu enstitü.
Enstitü için çalışmalar, arkeoloji alanında ihtisaslaşmış Türkiye ve Avrupa’dan 430 kültür, sanat ve bilim insanının katkılarıyla devam ediyor. Bu çalışmalardan biri de yayıncılık üzerine...
Bilimsel çalışmaların, herkesin erişebileceği kitapların yayımlanması ana hedeflerden biri.
Türk Arkeoloji ve Kültürel Miras Enstitüsü, bu hususta hem tarih ve arkeoloji alanındaki hem de toplumun her kesiminden meraklı okura, nitelikli yayınlar aracılığıyla ulaşmak için çalışıyor.
Türk arkeolojisi ve arkeoloji bilimi için önemli yapıtlar yayınlamayı amaçlayan enstitü, çocuklar gibi özel gruplara yönelik kitaplar basmayı da planlıyor.
Çalışmalarında sona gelinen yayınlar, 15 yeni kitap ve 10 yeniden basım ile başlayacak...
Yeni yayımlanacak kitaplar:
Ayrıca sözünü edeceğim uzunçalarların bazıları da yeni.
Sevdiğiniz türlerin müziğin önemli adlarının çalışmalarını yazacağım bugün.
Leman Sam’ın ‘Livaneli Şarkıları’ bunlardan biri. Livaneli’nin iyi Türk şairlerinin metinlerini bestelediği, yıllardır dinlediğimiz, sevdiğimiz parçalar.
* Nâzım Hikmet’ten Orhan Veli’ye, Sabahattin Ali’den Ülkü Tamer’e, Bedri Rahmi’ye kadar şairler. İyi şiirler, iyi bestelerle buluşmuş.
* Bir diğer LP (uzunçalar), Gürol Ağırbaş’ın ‘Bas Şarkıları’.
Sanatçının LP’nin iç kapağındaki yazısından bir bölüm çalışmanın ortaya çıkışını öğrenmemizi sağlıyor:
“Albüm, benim için çok özel bir kavuşmaya vesile oldu. Belki de o yüzden beklemişim onca yıl... (1934–1989) Babam Salim Ağırbaş’ın kayıtları 1972’de yapmış olduğu 45’liğin kayıtları İlayda’nın hediyesidir bize. Albümdeki Koşan Çocuk şarkısı –baba ve iki oğulun buluşması– bu sayede oldu...
Salim, Birol ve Gürol Ağırbaş... Canım oğlum Uzay, babası, amcası ve hiç göremediği dedesini bu albümün o şarkısında tanıyıp büyüyecek...”
Ayşe Emel Kefeli, ‘Halide Edib Adıvar’ın Sunuş’unda bu tür kitapların önemine değiniyor, hayatından yola çıkarak eğitimini, onun üzerine yazılanların özelliğini vurguluyor: “Nesiller arasında kültür köprüleri olarak görev yapan eserlerin tanıtılması, farklı zaman dilimlerinde yeniden okunması geçmişle bağlarımızı güçlendirmek kadar bugünü anlamak ve geleceği şekillendirmek bakımından da önemlidir. Doğum ve ölüm yıldönümleri okurlara yazarları, biliminsanlarını anma ve eserlerini farklı bir zaman diliminde yeniden değerlendirme olanağı verir.” Kefeli’nin bu saptamasını yazılarımda sık sık yineliyorum. Bu açıdan da Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın bu dizisini güçlendirmesini öneriyorum. Kitaplığımda bu diziden birçok yapıt bulunuyor. Ben de bu dizi için Cemal Süreya’yı hazırlamıştım. Çeşitli yazarların yorumları, değerlendirmeleri araştırma yapacaklar için tam bir başvuru niteliği taşıyor.
Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları
Kitabın bölüm başlıkları şöyle:
- İzlenimler, Değerlendirmeler
- Ölünün Ardından Yazılanlar
- İncelemeler
- Halide Edib’in Kaleminden
O yılların en meşhur şarkısı Adamo’nun söylediği “Her Yerde Kar Var”dı, aslı Fransızcaydı ama Adamo Türkçesini de söylemişti.
Kırık bir Türkçeydi.
Beni şaşırtan şey, bazı Türk sanatçıların da o şarkıyı kırık bir Türkçe ile okumalarıydı. Hadi Adamo –yanılmıyorsam– Belçikalı, ya Türkler.
İstanbul’a kar lapa lapa yağardı, Ayazpaşa’da oturduğumda, otomobille ya yokuş aşağı inmek ya da yokuş yukarı çıkmak gerekirdi. Ertuğrul Özkök’ün arabası ağır olduğundan hepimiz benim arabaya dolup gazeteye öyle giderdik.
Benim de oturduğum Sarayarkası Sokağı’nda kimler komşuydu: Ertuğrul Özkök, Nurcan Akad, Neyyire Özkan.
Nurcan’la balkonumuz yan yana olduğundan o geç saatlere kadar çalışır, kedisi Yavruş da bizim evde yaşardı.
Nurcan Akad’ın bir sözü ile kendimi statta buldum.
Şifo Mehmet
Kitap üç bölümden oluşuyor:
Birinci Bölüm’de platformun faaliyetleri, 24 ayda milyonlarca kişiye ulaşan projenin hedefleri yer alıyor.
İkinci Bölüm’de toplantılarda belirlenen sorunları, çözüm önerilerini, dünyadan örnekler ve makaleler eşliğinde okuyabilirsiniz.
Üçüncü Bölüm ise proje geliştirmek isteyenlere kapsamlı bir kılavuz sunuluyor.
Platformun kurucular listesinden sonra anket formu geliyor.
Anket içerikleri şöyle sıralanıyor:
Demografi
Pratikler
Ferit Edgü ve Murat Katoğlu verdiler bana acı haberi.
Türk yazarlarının bedel listesi yüklüdür, sadece edebiyat tarihine bedel ödemezler, darbelerin de kara faturası onlara çıkar.
Demir Özlü hem 12 Mart’ta hem de 12 Eylül’de ağır bedeller ödedi.
Yalnız dostum, arkadaşım, kuşakdaşım değildi.
İki kız kardeşi de edebiyat ve çeviri dünyasındandı.
Tezer Özlü yazardı, Sezer Duru da hem yazar hem çevirmen. Gençliğimizde nice edebiyat toplantısını onların Fatih’teki evlerinde yaptık.
İsveç’te yaşayan
‘Canım Melek Annem Ayşe Arıyak’a Ağıt’.
Şefika Kutluer’in birçok CD’sini dinledim. Flüt virtüözünün ulusal ve uluslararası birçok ödülü vardır.
Türkiye Cumhurbaşkanlığı Büyük Ödülü, Avusturya Cumhurbaşkanı’ndan aldığı Avusturya Liyakat Ödülü vardır.
‘Şefika Kutluer Festivali’ de bu alanda önemli bir etkinliktir.
Sanatçının ‘Mevlânâ Rûmi’ CD’si benim için önemli bir çalışmasıdır.
Yunus Emre Yılı için çalışmaların yapıldığı bugünlerde buradaki besteler daha da öne çıkmaktadır.
Neler icra edilmişti:
Derya Bengi - Erdir Zat’ın hazırladığı kitabı okurken ‘gündelik yaşamımın günlüğü’ duygusu uyandı bende.
Kitabın adını, kapsadığı tarihi dönemi yazmam gerekir önce: ‘100. Yılında Cumhuriyet’in Popüler Kültür Haritası 1’ (1923 – 1950) / “Her savaştan bir yara”’. (Sadettin Kaynak’ın Yanık Ömer’inden alıntı.)
- Daktilo aranıyor ilanını görünce sekreterlik müessesesinin başlangıcını anımsadım. Kısa zaman önceye kadar sadece kurumlarda değil, mahkemelerde de zabıt kâtibi olarak çalışırlardı. Kantosu bile vardı.
- Müzik tarihini merak ederseniz zamanın popüler solistlerinin hayatını bulabilirsiniz, CD’lerini de dinleyebilirsiniz. Bu listenin başında ‘Deniz Kızı Eftalya’ gelir.
- Çocukluğumun bir bölümünde, II. Dünya Savaşı sırasında akşamları evimizde siyah istorları kapatırdık. Hedef olmayalım diye.
Ekmek karnesinin bizim kuşağın nüfus kâğıdında damgası vardır. Şimdi çeşit çeşit ekmeği görünce o günlerin bıraktığı iz kendini belli ediyor. Kahvenin bile bulunamayışından söz edilir, hatta nohudun kavrularak içildiği söylenirdi. Yaşadığımız, yaşadığım o günleri Rıfat Ilgaz’ın ‘Karartma Geceleri’nde okuyabilir, filmini de görebilirsiniz.
- Buzdolabı frijder olarak bilinirdi. Frigidaire bir buzdolabı markasıydı. İlk o geldiği için buzdolabı sözünü o zaman hiç duymadım. Ayrıca kapı açacağında kilit vardı. Herhalde çocuklar düşünülerek yapılmıştı.
- Devlet büyükleri, başta Atatürk, oraya gittiği için Florya gözde bir yazlık yeriydi. Ailemle bazı pazar günleri Florya’daki plaj gazinosuna gider, ‘komple 5 çayı’ içerdik. Çay, bisküvi, kurabiyeler...
İstanbul üzerine yapılan her inceleme benim dikkatimi çeker ve İstanbul’a, İstanbulluya katkısı vardır.
İstanbul’un semtlerini canlandıranları da sık sık anımsarım ve anımsatırım.
Çelik Gülersoy, Yeşil Ev’i açtıktan sonra Sultanahmet canlandı. Birçok otel yapıldı.
İstanbul üzerine kitap yazacakların Gülersoy’un kurduğu ‘İstanbul Kitaplığı’ndan yararlandığını biliyorum.
İstanbul Araştırmaları Enstitüsü’nün çıkardığı ‘Yıllık’ bu gereksinimi karşılayan yayınlardan biri.
Yazılardan önce okuduklarım, şehrin kültürüne, edebiyatına dair çalışmalar.
İncelemelerin yanı sıra, İstanbul’u anlatan romancıları, şairleri, öykü yazarlarını da okuyun, böylece bu bilgileri edebiyatla süslersiniz.
*
Eskiden Anadolu’dan gelenler Haydarpaşa İstasyonu’na inerler, oradan Kadıköy’e, Sirkeci’ye giderlerdi. Onları İstanbul’da ilk karşılayan vapurlar olurdu.
Adalar’da yazlığa gidenlerin de tek ulaşım aracı vapurlardı.
Vapur muhabbetleri meşhurdur, çoğu zaman Anadolu tarafında oturanlar belli bir vapurda buluşurlardı.
Köprülerin olmadığı zamanlarda, Anadolu yakası ile İstanbul’u birleştiren arabalı vapurlardı.
Gece karşıdan İstanbul’a geçebilmek için saatlerce beklerdik. Ben işim geç biterse orada bir otelde kalmayı tercih ederdim.
Hiç kuşkusuz Boğaz’ın Anadolu yakasında oturanların da vapur sefaları söz konusuydu.
Bütün Adalar’ı dolaşanlara dilenci vapurları denirdi.
Burgazada’da oturan
Aziz okurlarım bilirler, bir coğrafyanın müziğini dinlemeden orayı tam benimseyemiyorum. Çünkü oranın müziğini dinlemeden, orada yaşayanların zevkini, alışkanlıklarını, aşklarını, hasretini fark edemezsiniz.
Açılışında bulunduğum Baksı Müzesi’nin yükseliş çizgisini sevgiyle izledim, izlemekteyim.
Hiç kuşkusuz türküleri dinledim, daha sonra da Melih Duygulu’nun ‘Bayburt Halk Müziği’ kitabını okudum.
Melih Duygulu, müzik kitaplarıyla bu alanın önemli bir adı.
CD’yi ayrı bir duyarlılıkla dinledim.
Kapakta şu yazı vardı:
“İlk Kayıtlarıyla Bayburt Türküleri”.
Bildiğiniz türkülerin özgün bir icra ile sunulması ayrı bir tat veriyor. Kapak resmi de, o dönemin müzisyenleri, çalanlar, söyleyenler.
Üç tanınmış mimar, mimarlık, Türkiye’deki mimarlığın sorunları, özellikle İstanbul üzerine derin bir sohbete daldılar.
Ceren Çıplak Drillat da bunları kaydetti ve ortaya bu kitap çıktı: 'Mimar Doğan'lar: Doğan Kuban, Doğan Tekeli, Doğan Hasol...'
Üçünü de yakından tanıdım, mimarlık üzerine düşüncelerini epeyce dinledim.
Kitabı hazırlayan Ceren Çıplak Drillat, Sunuş bölümünde adının nereden geldiğini belirtiyor: “'Üç Doğan’ın tek ortak tarafı isimleri ve meslekleri değil. Onlar aynı hocaların öğrencileri, aynı şehrin sakinleri, yine ayrı şehrin, İstanbul'un mimarları...
Mimar Doğan'lar... Üç Doğan
Ceren Çıplak Drillat
İlber Ortaylı, Murat Bardakçı, Halil İnalcık’ın da görüşlerinin yer aldığı bir yazıydı. Osmanlı arşivinin birçok belgesinin tasnifinin yapılmadığını belirtmiştim.
Adı geçenler 12 Eylül döneminde önerilere de ilgi gösterilmediğini söylemişlerdi.
Yazımda bazı konularda rakamlar da ortaya konulmuştu.
150 milyon belgenin o tarihe kadar 50 milyonunun tasnif edilebildiği, Arşivler Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivleri Daire Başkanlığı verilerine göre 79 yılda arşivlerden sadece 3 bin 40 yabancı araştırmacının yararlandığı belirtilmişti.
Bir yazının yankı bulması elbet yazarı sevindirir. O kurumun geliştiğini görmek de ayrı bir mutluluk.
YAZIYA 20 YIL SONRA VERİLEN YANIT
CUMHURBAŞKANLIĞI Devlet Arşivleri Başkanı Prof. Dr. Uğur Ünal’ın Özel Kalemi Ali Kadercan çalışmaları, arşivlerin bugünkü durumu üzerine bir bilgi gönderdi.
Televizyonda çıkan bir haberi görünce böyle bir açıklama yazma gereği duymuşlar. Söz konusu benim yazımdı.
Bürokrat olarak çeşitli görevlerde bulundu, politikaya girdi, bakanlık yaptı.
Cumhuriyet kuşağının çalışkan, üretken bir neferiydi ve 104 yaşında veda etti dünyaya.
Siyaset içinde ve dışında bulunduğu, tanıklık yaptığı dönemleri de dizilerinde, kitaplarında yansıttı.
Cahit Kayra ile ilk buluşmamız Moda’da İdil Biret–Şefik Büyükyüksel’in evindeydi.
Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde sevgili Hilmi Yavuz’un fahri doktor unvanı töreninde konuşmuştuk.
Kadıköy Belediyesi Kütüphanesi’nde Behçet Necatigil Toplantısı’nda Ayşe Sarısayın, Hilmi Yavuz ve beni dinlemeye gelmişti.
Bazı kitaplar sizde iz bırakır, belleğinizden bir türlü çıkmaz.
Ödül başlığı: ‘Piyanolu Üçlüler’.
35 yaş altı besteciler katıldı.
CD’nin kitapçığında Kadıköy Belediye Başkanı Şerdil Dara Odabaşı’nın yarışma üzerine bir sunum yazısı var.
Jüri aşağıdaki adlardan oluşmuştu:
- Besteci – müzikolog – müzik teorisyeni Yalçın Tura
- Besteci Özkan Manav
- Hasan Uçarsu
- Turgay Erdener
Portre kitaplarına merakımı okurlarım bilir. İki açıdan yararlanırım. Tanıdıklarımın başka yönlerini öğrenirim, tanımadıklarım hakkında da bilgi edinerek eksiklerimi tamamlarım.
İsmail Kara’nın iki ciltten oluşan portrelerini beğendim, birçok yeni şey öğrendim.
Portre yazılarının birkaç özelliği içermesi gerekir. Onların çalışmalarını nesnel açıdan okura sunmak, kişisel tespitlerini, yorumlarını da öznel bir anlayışla yansıtmak...
İlk cilt için ‘Sözü Dilde Hayali Gözde’ adı kullanılmış. Bu, Şair Arşî’nin şair Hayalî Bey’in vefatına düştüğü tarih. İkinci cilt, ‘Dağ Ne Kadar Yüce Olsa’ ise Yunus Emre’nin iki dizesinden alınma...
“Dağ ne kadar yüce olsaYol onun üstünden aşar”
Kitabın başında da alıntının tamamı yer alıyor.
Birinci cildin başında, ‘Birkaç Söz’de tür üzerine düşüncelerini iletiyor: “Bu kitapta tesadüf edeceğiniz zevat hakkında hatıra-deneme metinleri kaleme almamın benim için vazife diyebileceğim bir tarafı var.”
Portrelerin bir bölümü:
“Belki de bir Tanrısı var acının, hüznün, ayrılığın
Ki durup dururken öyle ansızın yürüdükleri...”
Cansever’in dizeleri uğurluyor ansızın gidenleri.
Gökhan Akçura’nın ‘Lokantacıların şahı diye anılırdı: Pandeli’ yazısında en ilgimi çeken Şirket-i Hayriye vapurlarındaki “Sazlı tenezzüh seferleri”.
Artun Ünsal’ın ‘Kış keyfi: Nostalji ve hüzün dolu içeceğimiz boza’ yazısı. Eski İstanbul gecelerinin önemli duraklarından biriydi. Mermer kabından yoğun boza bardaklara doldurulur, üzerine de sarı leblebi konulurdu.
Birçok kişi gece Vefa’daki yere gelir boza içerdi.
Şimdi geceleri o ilgi sürüyor mu sanmıyorum, marketlerde plastik şişelerde satılıyor. İkram listesinde ne kadar yer alıyor, bilemiyorum.
Şamran Hanım’
Birinci sayfada: Fırçasından - Natürmort
Derginin ilk yazısı; “Merhaba” başlığını taşıyor. Yazıda, toplumsal panorama çiziliyor.
“İlk sayısı 2019’un ekim ayında yayımlanan, dolu dolu 5 sayıyı geride bırakıp yeni yılı yeni bir sayıyla karşılıyor.”
Nâzım Hikmet’in elyazısıyla ‘Köylü’ şiiri ve onu izleyen şiir metni ile başlıyor. Diğer şiir de ‘Yanmamış Cigara’.
Derginin ilk şiiri Hilmi Yavuz’un ‘talan ve ifrit’i.
A.Ömer Türkeş’in ‘İhmal Edilen Bir Tema: Cinsellik’ yazısında romanların dökümünü bu eksende değerlendiriyor:
“Türk romanında 21. yüzyılda nicelik anlamında büyük bir patlama kaydedildi. Yayımlanan yeni roman sayısındaki artışla birlikte yazarlar, yayınevleri, türler ve temalar da çeşitlendi. Ancak bu büyük artışın cinselliğe hemen hemen hiçbir konuda yansımadığını söyleyebilirim. İhmalden ziyade mevcut koşulların -toplumsal muhafazakârlaşmanın- zorunlu bir sonucu olduğunu düşünüyorum; bir tür otosansür.”
Semiramis Yağcıoğlu’
Her müziğin arkasında bir anı birikimi vardır.
Tülay German’ın “62-87” Burçak Tarlası’nın LP’sini dinlerken bir yandan not alıyorum.
Kulüpçülüğüm yoktur ama onun şarkı söylediği gece kulübüne, arkadaşlarımla giderdik. Birçok dostumuzla orada buluşurduk.
Tülay German’la konuşmalarımızı, Zülfü Livaneli ile rahmetli şair Nevzat Üstün’ün evinde tanışmamızı...
Notaların her biri yazıya dönüşüyor.
Gençliğimizin siyasal çalkalanmaları, toplumsal evrimleri, onların bestelerinde kulaklara ulaştı, sonra da yüreklere.
Her şarkısını dinlerken, gözümün önünde siyah kıyafeti ile canlanıyor.
Türkülerin toplumsal bir işlevi olduğunu ondan da öğrendik.
Zaman zaman düşündüğünüz oldu mu? Bir film, bir kitap benim hayatımı değiştirdi diyebilir misiniz? Sanırım bu yanıt yıllar içinde değişim gösterir.
Çok beğendiğimiz bir film üzerimizdeki etkisini ömür boyu sürdürebilir mi? Ben sanmıyorum, estetik saplantıların kalıcılık oranıyla geçicilik oranı bende dalgalı. Sinematek’in ilk kurulduğu yıllarda İtalyan sinemasının yeni gerçekçiliği bizi etkilemişti örneğin.
Atillâ Dorsay’ın ‘Hayatımızı Değiştiren Filmler (2015-2020)’ kitabı hem bize sinema tarihinin seçkin örnekleri hakkında bilgi veriyor hem de kendi seçimimiz ekseninde sinema zevkimiz konusunda bir kanaate varıyoruz.
Kitabın başındaki Sunuş 1’de kitap hakkında bilgi veriyor: “Bu sunuş yazımda döneme panoramik bir bakış atmak ve sinema sanatı açısından en önemli saptamaları yapıp sizlere sunmak istiyorum. Öncelikle türler zengindi. Savaş filminden western’e, korku filminden psikolojik gerilime, aşk filmlerinden biyografilere, bilimkurgudan güldürülere, klasik tiyatro ve roman uyarlamalarından deneysel çabalara... Benim naçizane gözde türüm olan ‘film noir-kara film’de hayli başyapıt üretildi.”
Hayatımızı Değiştiren Filmler (2015-2020)
Atillâ Dorsay
Remzi Kitabevi
Sınıflamaların altına kısa açıklamalar koymuş yazar:
Elli yıldır ÜVERCİNKA
İyi şair Cemal Süreya’nın ilk kitabı Üvercinka, 50 yıl önce yayımlandı. Şiir tarihimize düştüğü not, hálá öncülüğünü, değişikliğini, özgünlüğünü koruyor.
Üvercinka, ilk olarak Yeditepe Yayınları arasında çıktı, bu anmada unutmamamız gereken bir ad var, Yeditepe Yayınları’nın sahibi Hüsamettin Bozok. Nice ilk kitapların; şık ve özenli şiir, öykü kitaplarının ardında onuun emeği ve zevki var.
Cemal Süreya’nın şiirini, şairliğini anlatmanın bilineni tekrarlamaktan öteye gitmeyeceğini düşünüyorum.
Üvercinka çıktığında şiire yeni bir lezzet geldiğini fark etmişti şiir okuru.
Şiir dairesi içinde kalmıyordu yazdıkları, hayatın yörüngesi içinde dolaşıp duruyordu. Herkese dokunuyor, her duyguya dokunuyor, her konuma uğruyordu.
Okuyanın şiirsel adrenalinini yükseltiyor, şiir kavramına yeniden bakma gereği yaratıyordu.
Üvercinka’nın 50. yılındaki özel baskının başındaki yazıyı, yayınevinin sunusunu buraya alacağım:
"1931 doğumlu, ilk şiiri (’Şarkısı Beyaz’) daha beş yıl önce (8 Ocak 1953) ve üstelik bir meslek grubunun dergisinde (Mülkiye Fikir ve Sanat Dergisi) yayımlanmış bir şair olan Cemal Süreya’nın ilk kitabı Üvercinka, 1958 şubatında çıktığında, onun bu kitapla çağcıl Türk şiirinin en çok konuşulan, en çok tartışılan akımlarından (akım olup olmadığı üzerinde anlaşmaya varılamasa bile günümüz şiirine kadar uzanan etkilerini kimsenin hafife alamadığı) ikinci Yeni’nin öncülerinden biri olacağını, şairin kendisi de bir başkası da bilemezdi kuşkusuz. Şairine böyle bir ’ün ve efsane’ getiren ve (Arif Damar’ın İstanbul Bulut ile birlikte) 1958 Yeditepe Şiir Armağanı’nı kazandıran bu kitap, yayımlandığı günden beri, dünya şiir tarihinde pek az ilk kitaba nasip olan bir efsane aylasıyla çevrili durumda."
Üvercinka çıktıktan sonra hangi yorumlar yapıldı, hangi değerlendirmeler yayınlandı.
Şiir eleştirisinin bir konu üzerindeki en renkli, uyumu ve uyumsuzluğu bir arada içeren yazılarıdır bunlar.
Bugünden düne baktığımda, hepimiz edebi alışkanlıklarımızın izini sürecektik ama, dekovil gibi gitmeyip farkı da fark ettiğimizi gösterecektik. Yeni gelene hoş geldin denecekti ama duyulan şüphe de sezdirilecekti. Birdenbire büyük ilgi gören, yeniliği göz kamaştıran, okurun ortak paydasında taraftarı çok olan bir şiirdi Cemal Süreya’nın şiiri.
Dili değiştirmiş, duyguları yenilemiş, şiirin tanımını yeniden yapmamız gerektiğini hatırlatmıştı. İlle de bir aidiyet sorununu ona da yaşatacaktık, en uygunu, en münasibi İkinci Yeni idi, bence o da tam değildi.
İlk kitap onu tanıttı, ardından gelen şiir kitapları iyi doğrultusunda gidiyordu, sadece ününü pekiştirdi.
Elli yıl önceki bir kitabı bugün yeniden okuyun, fire vermediğini görünce, onun şiirini daha çok sevecek, o şaire daha çok güveneceksiniz. Baktığımız zaman 50 yıl önceki Üvercinka, 50 yıldır aynı mükemmelliğini, sıradışılığını koruyabiliyor.
USTA BİR PORTRECİ
99 Yüz, onun portre yazmaktaki ustalığını gösterir. Siyaset dünyasından edebiyat dünyasına kadar, ünlü portreleri bazen toplu iğneyle, bazen çuvaldızla iğneler. Tanıdığınız birçok ünlü adın, üstünlüklerini de, defolarını da bu portrelerde bulursunuz. Gülersiniz, acırsınız, beğenirsiniz ama bu kadar mı diyemezsiniz. Çünkü edebiyat en ikna edici sanattır, onun kaleminde.
Üvercinka’nın yayımlanışının 50. yılında, Cemal Süreya’yı tüm eserleriyle yeniden okuyun, yeniden şiirindeki özellikleri, düzyazılarındaki mükemmellikleri keşfedin.
Yarım yüzyılın eskimediği bir şair yargısını "bir kez daha" verin.
DÜZYAZISI DA ŞİİR GİBİ
Bu söz beylik, klişe bir söz ama bazen öylesine uygun düşüyor ki, başkasını kullanmak abes olur.
Şiir üzerine yazdıkları, yalnız şiirini açıklamıyor, başkalarına şiir yazma isteği aşılıyor. Şiirin insanın yaşamındaki varlığını, olağanlığını, büyük sözlerin ardına sığınmadan yazıyordu.
Papirüs dergisini çakırırken, ona birçok şair dosyası hazırlamıştım. Onunla şiirden konuşurken -başka neden konuşacaktınız ki- şiir üzerine yazma duygusu yükselirdi içinizde.
Şapkam Dolu Çiçekle’yi okurken, onunla birlikte şiir, şairler üzerine düşünüyorsunuz. Şairin biçimsel bir tanıtımı değildir, öylesine bir kimlik çizer ki, o şairi yeniden okuyup, yeniden keşfedersiniz.
Ne yazarsa yazsın orada şiire değinen, şiir dairesine teğet geçen bir yanı vardır.
Şiir nasıl aza indirgeme sanatı ise, onun Günübirlik’leri de az sözle çok şey söylemenin örnekleridir. Anlatılacak hedefi seçer, ondan söz eder, gerisi zaten láf ü güzaftır.
AŞKIN BÖYLESİ
Cemal Süreya’nın ikinci eşi Zühal Tekkanat hastalanır, ağır bir ameliyat geçirir. Onüç Gün hastanede kalır. Cemal Süreya, on üç gün boyunca her gün ona bir mektup yazar, ziyaret günlerinde onları götürüp verir.
Onüç Günün Mektupları kitabının başına, eski arkadaşı, 1950 Kuşağı’nın iyi hikáyecisi ve romancısı Erdal Öz bir giriş yazar. Sevdanın şiircesi bu mektupları eşsiz kılar.
KİTAPTAN
Üvercinka’dan
Böylece bir kere daha boynunlayız sayılı yerlerinden
En uzun boynun bu senin dayanmaya ya da umudu kesmemeye
Láleli’den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız
Birden nasıl oluyor sen yüreğimi elliyorsun
Ama nasıl oluyor sen yüreğimi eller ellemez
Sevişmek bir kere daha yürürlüğe giriyor
Bütün kara parçalarında
Afrika dahil
Aydınca düşünmeyi iyi biliyorsun eksik olma
Yatakta yatmayı bildiğin kadar
Sayın Tanrıya kalırsa seninle yatmak günah daha neler
Boşunaymış gibi bunca uzaması saçlarının
Ben böyle canlı saç görmedim ömrümde
Her telinin içinde ayrı bir kalp çarpıyor
Bütün kara parçaları için
Afrika dahil...
CEMAL SÜREYA’NIN ESERLERİ
Şiir: Üvercinka (1958; Yeditepe Şiir Armağanı) / Göçebe (1965; 1966 TDK Şiir Ödülü) / Beni Öp Sonra Doğur Beni (1973) / Sevda Sözleri (Uçurumda Açan ile birlikte toplu şiirleri: 1984) / Sıcak Nal ve Güz Bitiği (1988; Behçet Necatigil Şiir Ödülü) / Sevda Sözleri (Bütün şiirleri: 1990, ölümünden sonra; 1995)
Düzyazı: Şapkam Dolu Çiçekle (1976) / Günübirlik (1982) / Onüç Günün Mektupları (1990) / 99 Yüz (1991) / 999. Gün / Üstü Kalsın (1991) / Folklor Şiire Düşman (1992) / Uzat Saçlarını Frigya (Günübirlik’in yeni basımı: 1992) / Aydınlık Yazıları / Paçal (1992) / Oluşum’da Cemal Süreya (1992) / Papirüs’ten Başyazılar (1992) / Günler (999. Gün’ün genişletilmiş basımı: 1996) / Güvercin Curnatası (Cemal Süreya ile konuşmalar: haz. Nursel Duruel, 1997; gen. basımı: 2002) / Toplu Yazılar I: Şapkam Dolu Çiçekle ve Şiir Üzerine Yazılar (2000)
DOĞAN HIZLAN’IN SEÇTİKLERİ
Mehmet H. Doğanİkinci Yeni Şiiriİkaros
Marlen HaushoferDuvarCan
Vefa ZatBiz Rakı İçerizOverteam Yayınları
William L. ClevelandModern Ortadoğu TarihiAgora Kitap
Aydın UstaÇıkarların Gölgesinde Haçlı SeferleriYeditepe Yayınları