AB üyesi ülkelerin eğitim karnesi
Güncelleme Tarihi:
Avrupa Birliği (AB) 2012’de altı alanda 28 üye ülkesi için koyduğu eğitim hedeflerinin 2016 değerlendirme raporunu yayınladı. ‘Eğitim İzleme 2020’ raporunda ülkelerin eğitim performansları okul öncesinden yükseköğretime en güncel verilerle ele alındı. İşte AB’nin en gelişmiş üç ekonomisinde eğitimde öne çıkan problemler ve başarılar:
GÖÇMENLERE NİTELİKLİ EĞİTİM
ALMANYA: Tüm basamaklarda eğitime katılım önemli ölçüde arttı. Öğrenci performansları da, dezavantajlı gruplar dahil olmak üzere gelişti. Fakat sosyoekonomik durum akademik başarıda hâlâ temel belirleyici. Genç nüfusun neredeyse yarısı yükseköğretim düzeyinde eğitim alıyor. Son yıllarda uluslararası öğrenci sayısı da arttı. Ancak uluslararası karşılaştırma yapıldığında eğitime düşük yatırım olduğu dikkat çekiyor. 2014 verilerine göre, Gayri Safi Yurtiçi Hasıla’dan eğitime ayrılan yüzde 4.3 iken, AB ortalaması yüzde 4.9. Gündemde ise yeni mültecilerin eğitime katılımının artırılması var.
MESLEKİ EĞİTİM ÖNEMLİ YOL KAT ETTİ
BİRLEŞİK KRALLIK: Eğitim genel olarak iyi bir performans gösteriyor. Yükseköğretime katılımda AB’nin en yüksek oranlarından birine sahip. Diğer AB ülkeleriyle kıyaslandığında okul öncesi eğitim ve yetişkinlerin hayat boyu öğrenmeye katılımında iyi bir görünüme sahip. PISA 2015 sonuçlarına göre kızlar düşük bir performans gösteriyor. Yoksul gençlerin yükseköğretime dahil olmalarını artırmak da ele alınması gereken önemli problemler arasında. 2010’ların başında başlatılan hırslı reformlar sayesinde 16 yaş sonrası mesleki eğitimin niteliği yükseldi. Bu reformlarla gençlere alternatif akademik rotalar sunulması hedefleniyor.
OKULLAR ARASINDA BÜYÜK FARKLAR VAR
FRANSA: Üç büyük eğitim reformunu hayata geçiriyor. Zorunlu, yüksek ve mesleki öğretimde eşitliğin sağlanması hedefleniyor. Bunlara yapılacak erken müdahaleler, işbirliğine dayalı öğretim ve yeni yönetim modelleriyle eğitim performansının güçlendirilmesi planlanıyor. Birçok genç eğitimlerini yarıda bırakıyor. Bölgelere göre okullar arasında ciddi performans farkı var. Dezavantajlı bölgelerdeki okullar, deneyimli eğitimcilerle daha az çalışma fırsatı buluyor. Yükseköğretim ücretsiz ve katılım düzeyi yüksek. Sürekli artan öğrenci sayısı üniversiteleri baskı altına alabiliyor. İlköğretim öncelikli alanlardan. İlk ve ortaöğretimle yükseköğretim için yapılan harcamalarsa dengesiz. AB ile karşılaştırıldığında öğrenci başına en çok lise düzeyinde harcama yapılıyor.
