Silahlı çatışmaların faturasını kadınlar ödüyor

Han, raporun yapılan korkunç şeylerin bir katalogu niteliği taşımadığını, yeni uluslararası ceza mahkemesini, bu tür dosyalardan bir ya da ikisini ele alarak kadınlara karşı şiddetin bu biçimde cezasız kalmaya devam edemeyeceği mesajını vermeye çağırdı.

120 sayfalık raporda, Sudan'ın Darfur bölgesinde yüzlerce ve Demokratik Kongo Cumhuriyeti'nde binlerce kadının tecavüze uğradığı, Kolombiya, Nepal, Hindistan, Çeçenistan ya da Salomon Adaları'ndaki gibi pek de bilinmeyen küçük çatışmalarda yine kadınların tecavüz kurbanı olduğu belirtildi.

Tecavüzün bir “savaş silahı” gibi kullanıldığı kaydedilen raporda, “Kadınların bedeni, cinsiyetleri ve doğurganlıkları sıklıkla gerçek bir savaş alanı haline geliyor. Bir etnik grubun tamamen ortadan kaldırılmasını hedefleyen ve kadınlara yönelik şiddeti stratejinin ortasına yerleştiren Ruanda'daki soykırımın ardından, insanlık böyle bir stratejinin bir daha gündeme gelmemesi için çok fazla bir şey öğrenmiş gibi görünmüyor” denildi.

Son yıllarda “önleyici” denilen savaşlardaki bombardımanların sivil halklara ağır kayıplar verdiğine dikkat çekilen raporda, patlayan kara mayınları ya da cephanenin, bir askerin ayağı ile odun ya da su bulmaya çıkmış bir köylünün ayağı arasında ayrım yapmadığı ifade edildi.

Raporda, Amerikan ve İngiliz güçlerinin 2003'te Irak topraklarına 10 bin 500'den fazla bomba attığı, bunların 1,8 milyon küçük bomba anlamına geldiği ve ortalama yüzde 5'inin hemen patlamadığı düşünülecek olursa, ortada hala 90 bin kadar patlamamış ve öldürmeye ya da sakat bırakmaya hazır küçük bomba olduğu sonucuna varıldığı kaydedildi.

Uluslararası Af Örgütü, 2000 tarihli ve 1325 sayılı BM kararı uyarınca kadınların barış sürecine katkıda bulunmasını isteyerek,  halen dünyadaki 40 milyon mültecinin yüzde 80'ini kadın ve çocukların oluşturduğuna, ancak çatışmaların çözümü sürecinde bu kesimin söz haklarının bulunmadığına işaret etti.