Rambo özentisi hedef yapıyor

Savaşlarda hayatlarımızı riske etmeye alışığız, ancak ender durumlarda kasıtlı bir hedef haline gelirdik. Lübnan, Cezayir ve sonra da Bosna'da bu koruma paramparça oldu. Nerede yanlış yaptık? Sanırım Vietnam savaşında başladı. Vietnam'da gazeteciler ülkeleri savaşa taraf olmadığı halde üniforma giyip, silah taşıyıp, bunlarla Amerika'nın düşmanlarına ateş açtılar. Gazetecilerin hikayenin bir parçası olma alışkanlığı, savaşta teyatral bir rol almaya dönüştü. 1982 yılında Beirut'taki Filistinliler tahliye edilirken, bazı Fransız gazetecilerin kefiye taktıklarını gördüm. Sonra 1991 yılıda Körfez Savaşı'nda Amerikan ve İngiliz tvciler kamuflaj giysilerle haber vermeye başladılar. Peki niye? Tanrı aşkına CNN'den Walter Rodgers'ın Kandahar'daki Amerikan kampının dışında deniz piyadesi üniforması giymesine ne gerek vardı? Sonra Fox TV'den Geraldo Rivera Celalabad'a elinde silahla gitti. Usame bin Ladin'i öldürmeye niyetli olduğunu söyledi. Muhabirler, savaşçı oldu.

Askeri üniformalı gazeteciler, ya da Rodgers'ın sersem kası, ya da Rivera'nın silahla şaklabanlık yapması hatta benim 10 yıl önce gaz maskesi takmam Daniel Pearl'ün öldürülmesine katkıda bulunmadı. Ancak savaşçı kıyafetlerini ya da yerel giysilere yönelmemiz eskiden hayatımızı koruyan tarafsızlık kalkanımızın aşınmasına yol açtı.