Çile

Yavuz GÖKMEN

Ben bu maçı beğenmediğim basın tribünün koltuklarında değil, kapalı tribünde en fanatik G.Saray taraftarlarının arasında seyrettim. Meğer bizim basın tribünü fevkalade konforlu bir yermiş. Ama maçları tribünde seyirciler arasında izleyince, her şey farklı görülüyor, farklı yaşanıyormuş.

G.Saray taraftarı bu maçta özellikle ikinci yarı korkunç bir çile çekti. Aynı çileyi ben de çektim. Bir yandan rüzgar, bir yandan rüzgarla üzerimize ulaşan yağmur, bir yandan da kaçırılan akıl almaz goller arasında saçımı başımı yoldum. Kapali tribünde oturmak adeta yasaktı ve bütün taraftar hep birlikte maçı ayakta seyrediyorduk. Hepimiz neredeyse sahaya çıkıp oynayacak kadar ateşliydik. Ama ilk yarıda canını dişine takan G.Saray, ikinci yarıda durunca, ateşimiz kendimizi yaktı ve bir ara tribünlerden, ‘‘bu taraftar sizinle rezil oluyor’’ sloganı bile duyuldu.

Bu arada ileri ikilide Hakan Şükür ve Adrian İlie'nin tam bir traji komedi oynamaları ve adeta gol atmamakta ısrarla direnmeleri tribünde bizi çılgına çevirdi. Ama bu maç eğer bu saçma goller kaçmasa ve G.Saray demoralize olmasaydı çok farklı da bitebilirdi.

Ancak sonuçta G.Saray'ın henüz mucizeler yaratacak durumda olmadığı, bilakis her an paniğe kapılabilecek şekilde bir takım manzarası arzettiği görüldü.

Demekki tribünde çile çekmek bizim bu yıl kaderimiz olacak.