Buraya kadarmış

İsmail Hoca, Bursa takımının nasıl tehlike yaratabileceğini iyi biliyordu. Bursa takımı Süper Lig’de dikine isabetli paslarla rakip kaleye direkt giden belki de birinci takım. Kontraatak oyununu iyi uygulayan, agresif, yüksek tempoda ve hızlı oyun anlayışında olan bir Bursa takımını ‘önce durdurayım’ diye şartlanmış. Maçın geneline bakıldığında da her iki yarının 10-15 dakikalık bölümleri dışında aslında oyunda dengeyi sağlayan ve de kontrolü alan bir oyun ortaya koydular. Fakat yenilen hem ilk hem de ikinci gole baktığımızda kontrolün Fenerbahçe’de olduğu anlarda geldiğini görüyoruz.
İsmail Kartal kalabalık bir orta saha anlayışı ile sahaya sürdüğü takımı Bursa’nın etkili ataklarının hemen hemen çoğunda önüne geçti. Fakat ilk golde dengesiz yakalanması defansın bir anlık konsantrasyon eksikliği golü getirdi.

SADECE EMENİKE...

Fenerbahçe ilk yarıda Alper’in kanadından daha çok etkili oldu. İki yarattığı tehlikeli pozisyonun altında da Alper’in imzası vardı. İkinci gol de, arka arkaya kazanılan korner vuruşlarından sonra devam eden Bursa atağında karambolde oluşan bir pozisyonda Fernandao’nun önüne düşen top gol oldu.
İlk maçta elde edilen avantaj yenilen bu golle bir anda dezavantaja dönüştü. Özellikle ikinci yarı Emenike çıkana kadar Bursa kalesini zorlayan tek isim oldu. Fenerbahçe maçta başka gol atabilecek pozisyonlar da bulmasına rağmen bunları değerlendiremedi. Yenilen üçüncü gol de her şeyin bittiği an oldu.
Maç ile ilgili İsmail Hoca’yı şunu sormak isterim:
Meireles’in çıkıp Hasan Ali’nin girmesini nasıl açıklayacak. Açıkçası ben anlayamadım.
Bursaspor finali hak edecek bir oyun oynadı. Haklı bir galibiyet aldı.
1-0 öne geçtikten sonra bile soğuk kanlı, panik yapmadan, dengeli bir futbol oynadılar. Buna rağmen Fenerbahçeli futbolcular 1-0 geriye düştüklerinde tehlikenin farkında olamadılar.