Ata 5 yaşında

9 Eylül' de 5 yaşını bitirdi.

Haberin Devamı

5 yıl nasıl geçti? Doğum günü yaklaşırken aklımda hep bu soru vardı. Sanki 5 yıl değil de 5 ay geçmiş gibi geliyor. Fakat bebekliğine ait fotoğraflarına baktığımda 50 yıl birlikteymişiz gibi...

Günün neredeyse tamamını, haftaları, ayları ve yılları birlikte geçirmenin verdiği bir algıdan başka bir şey değil. Ilk yılın neredeyse kucak kucağa geçmesi bu ara en büyük sevincim. Büyüdü. Artık kucaklamak istemiyor. En fazla 1-2 dakika sürüyor zaten. Ben de bu durumda, iyi ki bol bol kucaklamışım diye.

Tabi o çok küçülmen sürekli kucaklamak çoğu zaman zorunluluktu. Yorgunlukla birleşince zorluktan çok artık bir çeşit zulüm gibi geliyordu, ne yalan söyleyeyim. Taze anneler benim ne demek istediğimi çok iyi anlar...

Haberin Devamı

Küçücüktü... Nasıl büyüyecek derdim? Evet, çocuk gelişimi hakkında ve bebek bakımı hakkında çok şey biliyordum. Ancak ilk kez anne oluyordum. Tek başıma, gün boyu ağlayan bir bebekleydim. Ata' nın ilk yılı böyle geçti. Hele ilk 3 ay kolikle imtihan oldum ki, yine tek başıma atlattım çok şükür.

Ek gıdaya geçerken, anne sütünü arttırma yolları ararken, uykusuzlukla yaşayıp, üzerine her işi yaparken, o mutlu olsun diye herşeyi denerken... Yani kendimi yavaş yavaş feda ederken geçti ilk yıl. Ilk yıl bitti ama feda ediş hiç bitmedi. Bitmeyecek.

Annelik bir ağaca benziyor. Yeni varlığa gölge oluyorsun, yuva oluyorsun, meyve veriyorsun. Sonlarına doğru annelik ağacının sararan yaprakları, kurumuş dalları çocuğun varoluşu için yeni bir basamak oluyor. Yine hayata hazırlayan, yine öğreten haller gibi... Üzerinden 100 yıl geçse de sen evladını yüzünü gördüğün ilk andaki haliyle seviyorsun....

İşte benim Ata'cığım da yüzünü gördüğüm ilk andaki gibi. Hep o bebekliğindeki gibi yüreğimde. Büyüse de ben ona her baktığımda fotoğraftaki halini görüyorum. Emek emek emeklerimi, ağlayışarını, kahkahalarını, ilk kez anne deyişini, gözünün mavisini gördüğüm ilk anı, anneliğin ilk acemilik zamanlarını...

Haberin Devamı

O bir can yoldaşı. Annesinin canı. Can bebeği.onun büyüdüğünü görmek, o sosis parmakların 1 yapıyorken,şimdi kocaman 5 yaptığını görmek ve beni çok sevdiğini bilmek harika bir duygu. Iyi ki doğurmuşum. Iyi ki doğurmuşum. Iyi ki doğmuş, iyi ki büyümüş, iyi ki annesi olmuşum.

Yazarın Tüm Yazıları