Aramızdan ayrılalı 12 yıl olmuş

ÇETİN EMEÇ öleli bu kadar yıl olmuş sözünü hiç kullanamadım.

İnsan dostlarının ölümüne, onu bir daha göremeyeceğine bir türlü inanamıyor.

Yakından tanıdıklarınızı size her an bir cümle, bir anekdot anımsatıyor.

Ölümle öldürülme arasındaki fark nedense insana daha hazin geliyor. Oysa sonuç aynı.

Çetin Emeç, derin dostluğu bilenlerdendi. Kişiliğinin hırçın görünen kabuğunu dilinizle deldiğinizde, altından saf bir çocuk ruhu çıkardı.

Bir haberin peşine düşer, hayata kepenklerini kapatır, ondan sonra da haberin tadını çıkarırdı.

Yalnız onda değil, bütün iyi gazetecilerde onu gördüm; iyi bir haberde gözleri ışıldar, birden bir masal prensi gibi haberin dünyasında yaşarlar.

Eğer sanatla, edebiyatla ilgili bir konu varsa, toplantılarına katılırdım.

Bu toplantılar seyrek olduğundan, o günlerde pasta alırdım. Onun gibi vücuduna dikkat eden birinin pasta yemesi herhalde hatırımı kıramadığındandı.

Dostlarını severdi ama düşmanları çalışkan, yetenekli ise onlarla çalışırdı. İşte eksen yetenekti, bu yüzden de iş ölçütüne düşmanlık-dostluk girmezdi.

Sanat, edebiyat dünyasının gazete sayfasına yansımasını isterdi.

Her yıl İstanbul Müzik Festivali'ndeki bazı önemli konserlere giderdi.

Son zamanlarında aynı katta çalıştığımızdan odama gelir, ben acı badem kurabiyesini yerken, o kabuk ekmekle domates yerdi.

* * *

MÜZİK, tutkusuydu. Odasında mutlaka bir CD çalardı. Popüler hafif Batı müziğinin yanı sıra klasik müzik de dinlerdi.

Kızı piyanist Mehveç Emeç'i desteklemesini, bu tutkusunu kızına aşılaması olarak yorumlayabilirim.

Mehveş Emeç'in konserlerinde heyecanlandığını fark ederdim.

Mezarı başında konuşmalar, anmalar, bizim onu unutmadığımızın biçimsel göstergesi.

Dostları insanın anılarında yaşıyor, onun kişiliği her zaman gözünüzün önünde.

Saat kavramı yoktu sevgili arkadaşımda.

O yüzden davet ettiği yemek saatinin 23.00 olması normaldi. Onu bırakıp giderseniz alınırdı.

Onunla Hayat dergisinde iken tanıştım. Adliyede bir yayın davasında. Ondan sonra görüşmelerimiz sürdü.

Mekán ayrılıkları dostluğumuzu azaltmadı.

* * *

GÜVENİLİR, sevdiğim bir arkadaşımın anısı bende hep yaşayacak.
Yazarın Tüm Yazıları