Büyükler oyuncakla oynamalı mı?

Çocuklarıyla birlikte oynarken mutlu olan erişkinleri gördüğümde hep büyüklerin de oyuncakla oynaması gerektiğini düşünmüşümdür. Oyuncak sadece oyuncak değildir. Oyuncaklar, insanın hayal dünyası ile tamamlandığında etkinleşen aracılardır. Hayal dünyasını çocuklara uygun görüyor, büyüklerin gerçeklerle uğraşması gerektiğini düşünerek bir de “Hayal dünyasında yaşıyor” diye suçluyoruz. Hayal dünyasına girip çıkmak ayrı, tamamen hayal dünyasında yaşamak ayrıdır.

Oyuncak trenler, uzaktan kumandalı arabalar, uçaklar çocuklar için olduğu kadar büyükler için de cazip olabildiği halde etraftakilerden gelebilecek tepkileri düşünen büyükler oyuncaklardan uzak durmaktadır. Çocuğu oynarken onunla birlikte oynayan bir baba ya da bebekleri ile oynayan kızına eşlik eden anne onunla birlikte oyuncakların sihirli dünyasına girmekte, aynı zamanda da çocukluğuna dönmektedir. Ancak bu dönüş sadece çocuğu oynarken olmakta oyun bitince herkes yaşantısına dönmektedir.

Bunun yerine büyükler kendileri de çocukları olmadan oyuncakları ile oynamalı, günlük yaşamın sıkıntılarından kendisini uzaklaştırmak istediğinde sığınabileceği bir hayal dünyası yaratmalıdır. Ancak çocuklarıyla birlikte oyunla güzel zaman geçirebilen büyükler kendi başlarına da sadece oyuncaklarla değil kağıt oyunları, topla oynanan oyunlar gibi birçok oyunu korkmadan oynayabilmeli “Kim, ne der” diye düşünmemelidir.

Şirketlerin verimliliklerini arttırmak için çalışanlarına takım oyunu oynatmalarını, paint ball turnuvaları düzenlemelerini büyüklerin oyun ve oyuncaklara dönüşlerinin ilk belirtisi olarak sayılıp daha da geniş alanda taraftar bulmasını diliyorum. Böylelikle büyükler de korkmadan oyuncaklar alıp oynayabilir, oyunlara katılabilir.