Karnım değil, duygularım kocaman...

30.Hafta

"Yüzdük kuyruğa geldik" diyeceğim ama kuyruğa yaklaştıkça, zaman uzaklaştıkça uzaklaşıyor sanki.

Ne zaman niyetlensem sizinle paylaşmak için, o düğüm geldi yerleşti yine boğazıma, bu kez annem yok ki yanımda diye...

Yoksa ne nazardan, ne başka sebepten, hiç saklayamam kendime hiçbir şeyi oldum olası.

Ne zaman yazmak istesem, duygu durumumda hep annemin yokluğu ağır bastı ve konu benim için hep öylece kendi halinde kaldı. Büyüdükçe büyüdü karnım, ama karnımla birlikte en çokta duygularım.

Taaa ki, evde şekillenen o herkesin kendinden çok emin enerjisi beni de içine alana kadar.

Karnımın üstünde uyumaya çalışan, kardeşini dört gözle bekleyen bir kızım ve onun o halini keyifle izleyen bir babası var hayatımda.

Anaçlığından hiç şüphem yoktu kızımın ama bu kadar itinalı, dikkatli, ilgili, her şeyi benden çok daha fazla takip eden bir anlayışta ve istikrarda olmasına inanamıyorum Laruş’un.

Annem yok diye hayıflanırken içten içten, o anaç hali ile kafamı öyle bir dağıtıyor ve duygu durumumu öyle bir değştiriyor ki, her an evdeki yönetimi ele geçirecek kadar emin kendinden.

Anneannesinin ona öğrettiği her şeyi sanki hatırlıyor ve hiç unutmamış gibi davranıyor, tamamen içsel.

Artık onun da enerji ve hevesiyle bebişin hazırlıklarına başlayıp tamamlama zamanı geldi. Odasını, duvar kağıdını, perdesini, yatağını,dolabını...

İsminden pusetine kadar fikri olan araştırmacı, gözlemci, keyifle, merakla, kararla işin içine dalan bir ablası var oğluşumun.

Lara için kardeşiyle ilgili, hiçbir şey sıradan değil ,hepsi çok önemli ve çok özel anlar.

O kadar onunla adım atıyorum ve ona bırakıyorum ki bazı şeyleri, tarifsiz bir huzur içindeyim.

Her hamilelik farklı olur birbirinden, aynen her yeni gelen çocuğun farklı olması gibi... Ama bizim çok denk geldi aynı zamanda karnıma düşen, tam da aynı günlerde doğması beklenen iki ayrı yürekten bahsediyorum.Kalplerinin birbirlerine tıpatıp benzemesini dilediğim.

Tek farkı biri kız, biri erkek...

İlk hamileliğimde yürekten kız dileyen bir anne olarak,

Annemle birbirimize bağımızdan, benim de kızımla olan bağımdan sonra aramıza bir erkek alma gibi bir hayalim hiç yoktu, babamızla mutluyduk biz.

Tercihim şansıma şans katıp bir daha kız annesi olmaktı, benim tabirimle kaymaklı kadayıf.

Ama Allah kızımın gönlüne göre verdi, "erkekmiş kardeşin" müjdesini verdiğimde havalara uçtu, mutluluktan gözleri doldu.

Hemen de adını koydu...’Ali geliyor demek" dedi.

Ali’yi oldukça içselleştirmiş, ona göre bir karakter, serüvenleri var bir dolu dolu...

Hayallerinin en renkli kahramanı şu sıralar.

Minnacık elleriyle tek tek katlıyor çoraplarını, patiklerini, "miss gibi" diye içine çekiyor, hayallerini anlatıyor, onunla neler neler yapacağını...

İşte bizim evin yeni yılla birlikte yoğunlaşan duygu durumu ve ev halleri...

Ben de pek huzurluyum şu sıralar. Kızımın öğretmeninin sırtımı sıvazlayıp ‘hiç endişeniz olmasın,armut dibine düşer sözüyle pek güvenli, pek keyifli, pek umutlu...

Özlen ben,

Annesinin elinin hep omuzunda olduğuna yürekten inanan, aslında hiç onsuz olmayan.