Ev Ödevi

Oğlum 2. ya da 3.sınıftaydı.

Bir ev ödevi verildi. Büyük bir proje. Adeta bir ev tasarlayacaktı. Eve getirdi. Bir yandan da endişeliydi. Biraz hırslı olduğu için en iyisini yapma telaşındaydı. Birlikte ödevi tekrar tekrar okuduk, malzemeleri aldık. Ve sonrasında onu ödeviyle baş başa bıraktık.

İtiraf ediyorum, ona yardım etmek, yaptığı yamuk yumuk şeyleri düzeltmek için her harekete geçtiğimde eşim durdurdu. Pedagoji eğitimi alan bir eğitimci olunca onun sözünü böyle ara ara dinler oldum. İçim kan ağlayarak öylece yaptıklarını seyrettim, sorularına yanıt verdim. Ne eşim, ne de ben onun ödevine el sürmedik, yönlendirmedik.

Bizimki defalarca ödevi yeniden yaptı, bazen kızdı yırttı, bazen küçük düzeltmeler yaptı. İçine sindiği anda okula götürdü. Akşam suratı beş karış eve döndü. Kapılar çarpıldı, kaşlar çatıktı.

Ne olduğunu bir süre sonra anlattı. En kötü ödev neredeyse onunmuş. Arkadaşları maketler yapmış, tahtadan evler yaratmıştı. Birçoğunun anne babası yardım etmişti. Aralarında mimar olan, mühendis olanlar da vardı. Ben bizimkinin abarttığını düşündüm.

Anne Babaların El Emeği, Göz Nuru!

O akşam bir türlü konuşamadık. Zaten iletişime de açık değildi. Ertesi gün veli toplantısı vardı. Koridordan geçerken muhteşem eserlerin sergide yerini gördüm. Oğlum çok haklıymış. Yardım etmediğim için biraz da hayıflandım.

Aralarında bizimki gibi çarpık çurpuk, yamuk evler vardı. Ama genellikle anne babaların el emeği göz nuruydu!

Belli ki anne babalar yarışmıştı, çocuklar değil. Toplantı gündemi olmadığı halde bu konuyu sınıf öğretmenine açtım. Anne babaların yaptığı bariz olan eserlerin neden sergilendiğini, çocukların yaratıcılıklarını böyle ortaya çıkaramayacaklarını, tam tersi kendisi emek veren çocukların ise zor durumda kaldıklarını açıklamaya çalıştım.

Öğretmen bana hak verdi. Velileri de bu konuda uyardı.

Ondan sonraki çalışmalarda gerçekten okul koridorlarında ara ara yetişkin işi eserler görsem de, diğer çocukların çalışmalarının daha ön planda olduğuna rastladım.

Destek Verin ama Abartmayın

Demem o ki sevgili anneler, bizler çocuğumuzun her şeyini yapıyoruz. Kimi zaman ayakkabısın bağlıyor, yatağını topluyor, hatta çoraplarını bile giydiriyoruz. Ama ne olur ödevlerini yapmayın. Bırakın kendisi yapsın.

Tamam gerekli durumlarda destek verin, ama elinize alıp kesinlikle yapmayın. Onların sorumluluk alması için, zamanı etkili kullanma becerilerinin gelişmesi için kendilerine verilen çalışmayı yine kendilerinin yapması şart. Unutmayın ödev çocuğun sorumluluğunda, ailenin değil.

Eğer çocuğunuzun yaşına uygun ödev, verilmediğini düşünüyorsanız o zaman öğretmenin kapısını çalın. Onu bilgilendirin. Fakat, çocuğunuzun yerine ödev yapmayın.