"Çocuğum başarısız, ben değil!"

Çocuğunun derslerindeki başarısızlıkla ilgili gelen aileler, oklar kendilerine çevrilince rahatsız oluyorlar “Çocuğumuz başarısız, biz değil!” der gibi...

Oysa her sorun, çevresiyle bir bütün değil midir?

ÇOCUKLARIMIZ DERSLERİNDE NEDEN BAŞARISIZ OLUYORLAR?

• Aile içinde “başarı” çok önemsendiği için olabilir.

• “Sorumluluk” kavramı aile içinde ve çocukta yerine oturmamıştır. Çocuğunuz sorumluluklarını alamamış değil, çocuğunuza sorumlulukları verilememiştir.

• Okulda yaşadığı olumsuzluklar olabilir. Öğretmenleriyle ve/veya arkadaşlarıyla. Bu içeriğe de bakılması önemlidir.

• Sosyal yaşamında boşlukları çoktur.

• Kedi farkındalığı yoktur. "Ben neleri yapabiliyorum, neler yapmaktan hoşlanıyorum, neler de yetersiz kalıyorum" gibi...

• Aile içinde başarılarıyla değil, başarısızlıkları sürekli konuşulduğu için bu ters taraftan beslenmeye başlamış olabilir.

• Annesine babasına bir türlü kendini beğendiremeyeceğine emin olmuştur ve en iyi bildiği yolla- hiç bir şey yapmayarak- zamanını dolduruyordur.

• Kendine güveni ve öz değeri yoktur.

Daha pek çok içerik sayılabilir ve bu içerikler her çocuğa, her aile yapısına göre de değişir.

Bu içerikler tüm detaylarıyla irdelenmeli ve her çocuğun kendi başarısını yakalanması sağlanmalıdır. Aksi takdirde çocuklarımız mutsuz ve farkındalıkları gelişmeden yaşamlarını sürdürüyor durumda oluyorlar. Bu da onlar için amaçsız/ hedefsiz bir yaşam oluyor. Hepsinden önemlisi mutsuz bir yaşam.

Oysa yaşamın tek bir neden için önemli olduğunu düşünüyorum, o da ; yaşamdan keyif almak. Bu hepimiz için ve çocuklarımız için çok değerli...O halde “başarı” sözcüğü dikkatli kullanılmalı ve irdelenmeli.