Hamilelikten sandılar 4. evre kolon kanseri çıktı! “Oğlum geceleri ağlıyor, bana sarılıyor ve gitmemi istemediğini söylüyor”
Güncelleme Tarihi:
Jenna Scott'a gayet fit ve sağlıklı olmasına rağmen 31 yaşında 4. evre kolon kanseri teşhisi kondu. Hamilelik sırasında yanlış teşhis edilen semptomlar kanser teşhisini geciktirdi ve tedaviyi zorlaştırdı. Peki bu yaşta kolon kanseri olması normal mi?
Georgia'da 39 yaşında bir işletme müdürü olan Jenna Scott, Business Insider ‘a verdiği röportajda bu süreçte yaşadıklarını anlattı:
“Hayatımın ilk otuz yılında her şey harikaydı. Ortaokulda ve üniversitede amigo kızdım ve eşimle orada tanıştım.
2015 yılında evlendik ve arkadaşlarımız bir peri masalı yaşadığımızı söylüyorlardı. Aynı yıl oğlumuz Cameron'a hamile kaldım ve "Hayat bundan daha iyi nasıl olabilir ki?" diye düşündüm.
Ancak 2017 yılında, 31 yaşındayken bana dördüncü evre kolorektal kanser teşhisi kondu.
Doktor semptomlarımın hamileliğimle ilgili olduğunu söyledi.
BAKMADAN GEÇME!
Semptomlarım yaklaşık yedi ya da sekiz aylık hamileyken başladı. Kadın doğum uzmanıma çok kötü karın kramplarım, rektal ve vajinal kanamalarım olduğunu söyledim ama endişelenmememi çünkü bunların hamilelikte yaşanabileceğini söyledi.
İlk hamileliğim olduğu için "Hamilelik böyle bir şey, bununla başa çıkabilirim, dayanıklıyım." diye düşündüm.
Karın ağrım doğumdan sonra da geçmedi ve doktorum bunu sezaryene bağladı. Benim asıl endişem Cameron’dı. Ben hep yorgundum ama şikâyet etmek istemiyordum.
Bana bazı huzursuz bağırsak sendromu (IBS) hapları veren ve işe yaramazsa beni bir gastroenteroloji uzmanına yönlendireceğini söyleyen bir doktora gittim. İlaçlar da işe yaramayınca gastroenteroloji uzmanına yönlendirildim.
BAKMADAN GEÇME!
29 Haziran 2017'de, Cameron doğduktan bir yıldan biraz fazla bir süre sonra, kolonoskopi yaptırdım ve uyandığımda odada dört hemşire, doktorum ve eşim vardı.
Doktor bana kanser olduğumu söyledi. Ailemde kanser öyküsü yoktu ve 31 yaşında bunun başıma nasıl gelmiş olabileceğini anlayamadım.
Bana 4. evre kanser teşhisi kondu. Onkolog bilgisayarlı tomografi taramasında kanseri çok iyi göremediklerini çünkü çok fazla kasım ve çok az yağım olduğunu söyledi.
Kendimi kapattım, eşim ve annem benden daha duygusaldı.
O randevudan sonra oğlumu kreşten aldık ve ona sarıldım. Daha yeni bir yaşına girmişti. Beni tanımayabileceği düşüncesini nasıl sindirebilirdim?
BAKMADAN GEÇME!
Hayatım hızla doktor randevuları ve taramalarla doldu ve işverenim sağlığıma odaklanabilmem için büyük projelerimi elimden aldı. Onları almak için çok çalışmıştım, bu yüzden haksızlık gibi geldi ama geriye dönüp baktığımda haklıydılar.
Kemoterapiye 9 Ağustos'ta başladım. İki haftada bir hastanede sekiz saat, ardından evde taşınabilir bir paketle 46 saat süren bir serum aldım. Uykusuzluk, halüsinasyonlar ve anksiyete yaşadım. Bebek telsizine baktığımda oğlumun beşiğinde iş arkadaşlarımdan birini ya da ellerimin üzerinde sürünen tarantulaları görüyordum.
11 ay boyunca kemoterapi aldım, birkaç ay ara verdim. Sonra kanserin kolonuma, karaciğerime ve akciğerlerime yayıldığı söylendi. Bu yüzden 11 aylık bir tedavi başladım ve ameliyat olmam gerekiyordu.
2021 yılına geldiğimizde kanseri uzak tutmak için daha düşük dozda bir almaya başladım. Her gün altı kemoterapi hapının yanı sıra beni çok hasta eden ve oğlumun yanında olmak istediğimde beni evde tutan başka ilaçlar da alıyordum.
BAKMADAN GEÇME!
Bir gün artık bunu yapmak istemediğime karar verdim ve doktorum bir süreliğine bırakabileceğimi söyledi. Ancak 2022 Noel'inde kanser lenflere de yayılmıştı. Tedaviye başlamak için yeni yılı bekledim.
Sigortam vardı ama tıbbi faturalar tam bir kabustu. Sigortacım bana geri ödeme yapmadan önce, kolonoskopi için peşin 500 dolar da dahil olmak üzere, ilk yıl cebimden çok fazla ödeme yapmamı talep etti. Bu, ev kredimiz ve kreş masraflarımız gibi harcamaların yanında çok fazlaydı.
Ayda yaklaşık 3000 dolarlık masrafım oluyordu. Hastane ödemeler için beni arayıp duruyordu ve biz de evimizi satıp ailemizin yanına taşınmayı düşündük.
Sonunda, eşimin arkadaşları onu bir bağış sayfası kurmaya teşvik etti ve ben ameliyattayken sadece birkaç saat içinde 17.000 dolar, 17 gün içinde de 30.000 dolar toplandı. İlk başta ihanete uğramış gibi hissettim ama annem bunu bir lütuf olarak görmeme yardımcı oldu.
Oğlumun büyüdüğünü görmek tüm bu süre boyunca beni bir arada tuttu. Cameron'a yıllardır kanser ve duygularla ilgili çocuk kitapları okuyoruz ve neler olduğunu anlamaya başladı.
Bir keresinde bana "Anne, kanserden ölebilir misin?" diye sordu ve ben donup kaldım. Ne diyeceğimi bilemedim. Geceleri bu konuda ağlıyor, bana sarılıyor ve gitmemi istemediğini söylüyor. Ama bana çok iyi bakıyor. Saçlarım daha uzundu, benim için at kuyruğu yapıyor ve dudaklarıma dudak balmı sürüyordu.
BAKMADAN GEÇME!
Artık her dört haftada bir kemoterapi alıyorum ve bu tedaviyi süresiz olarak sürdürmeyi bekliyorum ki bu ilk başta başa çıkmakta zorlandığım bir fikirdi.
Tam zamanlı çalışıyorum, bu da çok fazla yan etki yaşadığım için zor oluyor.
Birkaç kez bayıldım, vücudum o kadar çok ısınıyor ki tüm kıyafetlerimi çıkarmak istiyorum, kusacakmışım gibi hissediyorum ama vücudum bunu yapmıyor ve günlerce zar zor uyuyorum. Artık benim hayatım bu.
Oğlum artık dokuz yaşında. Cuma günleri kemoterapi gördüğümde ve Cameron'ın cumartesi sabahı beyzbol maçı olduğunda, yorgun ve mide bulantılı hissetmeme ve çok kusmama rağmen taşınabilir çantamla orada elimden gelen her şeyi yapıyorum.
Sekiz yılın ardından hala bize yemek ve temizlik yapmaya gelen ailemize ve arkadaşlarımıza çok minnettarım. Ancak kanser tedavisinin yan etkileri çok olduğu için mutlu bir yaşam sürmek gerçekten zor.
Önümde uzun bir hayat olmasını umuyorum, ancak sonsuza kadar bu tedaviyi sürdürmek istemiyorum ve bilimin yeni tedaviler keşfedebilmesini umut ediyorum.
BAKMADAN GEÇME!
Eskiden stres yaptığım şeylerin tamamen yönetilebilir olduğunu ve çok fazla nimete sahip olduğumu fark ettim. Herkese hayatın güzel olduğunu, önemli olanın ona nasıl baktığınız olduğunu, ayrıca gençlerin de düzenli check-up yaptırmaları gerektiğini söylüyorum.
Sağlık Bakanlığı’nın istatistiklerine göre ülkemizde de en sık görülen ilk beş kanser türü (Diğerleri; akciğer, meme, prostat ve tiroid kanserleri) arasında yer alıyor. Hastalık birkaç yıl öncesine kadar 50 yaşından sonra gözlense de son zamanlarda adeta ‘bir salgın gibi’ daha genç insanlarda ortaya çıkmaya başladı.
BAKMADAN GEÇME!
Onkologlar, gençlerdeki vaka ve ölüm oranlarındaki artışın, obezite, hareketsiz yaşam tarzı, Batı tarzı beslenme, aşırı şeker tüketimi ve çevresel faktörler gibi etkenlere bağlı olduğunu belirtiyor. Dr. Chan, “Bulgularımız, 45 yaş altındaki bireylerde kolon kanseri gelişimini anlamak için daha fazla araştırma yapılması gerektiğini de vurguluyor” ifadelerini kullandı.