7000 dolara 16 ayda 25 ülke

Çok gezdiğim öğrencilik yıllarımdan beri sürekli çalışma hayatıma ara verip uzun bir dünya turu yapma hayallerim vardı. Güzel bir işim olmasına ve bu geziyi birkaç sene sonrası için düşünmeme rağmen 99 depremi planlarımı öne almama sebep oldu ve ‘‘İstanbul'dan ayrılmak için en uygun dönem bu dönemdir’’ deyip yola koyuldum. Tek başıma oluşum ilk başta sıkılır mıyım endişesine yol açsa da seyahatimin yüzde 70-80'inde benim gibi tek gezen diğer gezginlerle seyahat ettim. Tek olduğum için ben insanlara insanlar da bana daha çok yaklaştı ve bir saatten tutun da 3.5 aya kadar değişik milletlerden yol arkadaşlarım oldu. Seyahatim boyunca en büyük özlemim başka bir Türk gezginine rastlamaktı ama maalesef gerçekleşmedi. Ailem ve arkadaşlarımla iletişimi elektronik posta yoluyla sağladım. Afganistan dışında her ülkede rahatlıkla internete ulaşabildim. Bazen özellikle de rüyamda ailemi veya Türkiye'yi gördüğüm zamanlar eve özlemim artıyordu. Fakat kısa bir müddet sonra tekrardan ‘‘İyi ki seyahat ediyorum’’ deyip gezi moduna giriyordum. Gittiğim ülkelerde Mozambik dışında önemli dil sorunları yaşamadım. İngilizce'nin işe yaramadığı yerlerde el kol hareketleri ve o ülkeye girmeden önce kitaplardan öğrendiğim birkaç kelimeyle anlaşmaya çalıştım. Lokantalarda mutfağa dalıp tencereleri açıp hangi yemeği istediğimi gösteriyordum. Kenya, Güney Afrika Cumhuriyeti, Endonezya, Singapur, Malezya, Tayland ve İran Türkler'e vize uygulamayanlar. Avustralya ve Çin ise vize alırken çok zorlandığım iki ülke oldu. Bu seyahatte beni en çok etkileyen ülkeler ise Tanzanya, Güney Afrika Cumhuriyeti, Endonezya, Laos, Kamboçya, Tibet ve Afganistan'dı.Karadan gezildiğinde ülkeler ve kültürlerdeki değişimin aşama aşama görüldüğüne ve zorlu yolculukların seyahatlere renk kattığına inandığımdan, seyahatim boyunca uçmamaya çalıştım. Bu gezide 25 ülkeye gittim; Suriye, Ürdün, Mısır, Kenya, Tanzanya, Mozambik, Zimbabve, G. Afrika, Avustralya, Endonezya, Singapur, Malezya, Tayland, Myanmar, Laos, Kamboçya, Vietnam, Çin, Doğu Türkistan, Tibet, Nepal, Hindistan, Pakistan, Afganistan ve İran.4 Dünyanın halen yaşanılan en eski şehri olan Şam'da Hafız Esad makam otosuyla geçerken suikast korkusundan yol kenarında arkası döndürülenlerin görüntüleri aklımda kalanlardan.4 Hello mzungu (Selam beyaz adam). Bu selamı Kenya ve Tanzanya'da birçok defa duyuyorsunuz. Nairobi'de kaldığım yer kaleye benziyordu. Normal kapının dışında hep kilitli duran kale kapısını andıran başka bir kapı ve önünde nöbet tutan bir muhafız. Beni görür görmez saatimi çıkartmam, üzerimde değerli bir şey taşımamam ve de çevrede dolaşırken dikkatli olmam konusunda uyardılar. Yabancılar soygunlarda ilk hedef ve soyuldular mı iç çamaşırı dışında her şeyleri alınıyor. Kız arkadaşı Kenyalı olduğu için 1.5 yılını Nairobi'de geçirmiş İsveçli Chris'in ısrarıyla bir akşam kaldığımız otelin karşısındaki bara gittik. Bizim kahvehaneleri andıran sıra ve sandalyelerin olduğu büyük bir oda ve etrafta hayat kadınları. Çevrede bizden başka beyaz olmadığı için gözler üzerimizdeydi. Tanzanya'da, Jambiani köyünde cuma namazına gittim, en arkada oturup sadece 5-10 dakika kalmama rağmen köyde herkes beni tanıdı ve birden çok popüler oldum. Muhtemelen camiye pek beyaz gitmediği için beni yolda durdurup camide gördüklerini anlatmaya çalışıyorlardı.210 milyonluk nüfusuyla dünyanın beşinci kalabalık ülkesi Endonezya çok ucuz bir ülke (dünyanın en büyük krater gölü olan Toba gölü kıyısında 0.60 dolara 2 kişilik odada kalmak mümkün). Üstelik insanları da müthiş misafirperver. Bir Endonezyalı karşınıza geçip gözlerini kırpmadan 10 dakika boyunca sizi seyrederse sakın şaşırmayın, merakından.Dünyanın en fakir ülkelerinden biri olan Kamboçya'da halen toprak altında savaştan kalma 6-10 milyon civarında (yaklaşık kişi başına bir adet) mayın ve Vietnam savaşı sırasında Amerikalılar tarafından atılıp patlamamış 500 bin tonluk küçük bombalar bulunuyor. Pnom Penh'de gece sokağa çıkmak tehlikeli. Tanışıp dost olduğum Kamboçyalılar bir gece beni motosikletleriyle gezdirirken yönü belli olmayan bir yerden makineli tüfek ateşi altında kaldık.Çin'de Cheng Du'da karşılaşıp Hindistan'a kadar 3.5 ay beraber seyahat ettiğim Amerikalı kızın Çince bilmesi sayesinde dil sorun olmaktan çıktı. Çinliler Çin'in dünyanın merkezi olduğuna inanıyor ve diğer ülkelerden gelenlere Alien (yabancı yaratık) diyor. Afganistan'ın en güzel şehri Herat'taki ilk günümüzün akşamında otelimize gelip kanuna göre tek dolaşamayacağımızı ve bir Afganlı'nın bize refakat etmesi gerektiğini söylediler, bunun için de gün başına 50 dolar istediler. İtiraz edince kendimizi Taliban'ın karakol-hapishane karışımı merkezinde bulduk. 7.5 saat tuttulduktan sonra ‘‘yemek yemek için dahi olsa dışarı çıkamamak ve sabahın ilk ışıklarıyla şehri terk etmek’’ komutuyla otele götürüldük. Tabii ertesi sabah erkenden İran'a hareket ettim.Tahran otogarında İbrahim Tatlıses'in çalması ve rastladığım birçok kişinin İbrahim Tatlıses, Mahsun Kırmızıgül ve Sibel Can'ı sorması ilginçti. �