Yürek İşçisidir Anneler

Anneler Günü yaklaştığında özel bir yazı hazırlamam gerekir mi sorusunu sordum kendime. Eğer istenirse yaazabileceğimi farkettim. İçimde başka bir duygu vardı, vurgulamak istediğim neşeli bir varoluş sevincinden çok farklıydı.

Nedenlerini kaybediş hikayeleri ve hayatın tattırdığı bin bir türlü tat olarak tarif edebilirim. Bir söyleşide; anne olduktan sonra kimsesiz çocuklarla çalışmaya başladığımda annelik duygusu benim için 180 derece anlam değiştirdi demiştim. Bebeğimi evde bırakmak başa çıkmam gereken zor bir duyguydu. Nasıl olduysa, taze annelik dönemimde karşıma annesiz büyüyen çocuklar çıktı. Bu sayede anneliğin çok emek isteyen yürek işçiliği olduğu yakından kavrama şansını yakaladım.

Onlarca kırık-dökük çocukluk anıları içinde yürek işçiliğim çıraklığı öğreniyordu. İlk olarak vardığım nokta: bedenin doğurduğu, yüreğin büyüttüğü gerçeği oldu.

Bu gerçek yıllarca çalıştığım özel çocuklar gerçeğiyle birleşti. Özel çocuk deyince aklınıza üstün yetenekleri olanlar gelebilir. Gelmesine hak veririm. Bu bahsettiğim özel çocuklar özel eğitim ve bakım gereksinimi olanlar... Onlar ve anneleri gerçek anlamda yürek işçisi olan usta insanlar. Mesleğim gereği yanlarında çıraklık ettim. Kimsesi olmayan özel çocuklarla çalışınca kavradığım bir üst basamaktaki gerçek şu oldu: her çocuk özeldir ve sadece koşulsuz sevgi ister.

Koşulsuz sevgi nasıl gösterilir? Bu soruyu bana hep sorarlar. Okuduğum ve yaşadığım kadarıyla söyleyeyim: Sağ iseniz, sağlıklı iseniz sakin olmak dışında ebeveynliğinizin ihtiyaç duyduğu hiçbir şey yok bence. Hepsi bu.

Koşulsuz sevmek, çok emek göstermek ve olabildiğince sakin olmak büyük işçilik elbette. Şimdi bunu sadece doğum sadece bu yolun kapısı olmalı...

Şüphesiz her işçinin emeğinin hakkı gibi anneliğin de emeğinin hakkı ödenmesi çok zor. Sevmeyi öğrenmenin en meşakkatli yolu annelik. Memleketimde felaketlerle, cinayetle, hastalıkla, ecelle çocuğunu kaybetmiş anne hikayeleri eklenince, "ben şimdi ne yazayım" demeden edemedim. Sessiz kaldım.

Kaybedilen anne ve çocuk öykülerinin içinden geçerken sükut etmek zor ama öğretici oldu, paylaşmak istedim.