Yıldızlı pekiyi

Tamam, ben de biliyorum “Sabri’siz haftalar”daki başarının ardından, oyuna başlar başlamaz hatalarıyla parıldadı!
Tamam ben de biliyorum bireysel hataları tesadüfleri aşacak boyutta.
Tamam ben de biliyorum deplasmanda 11 saat boyunca gol yemeyen takım Sabri’li kurguyla iki gol birden yedi.
Ancak özellikle ilk 45 dakikada G.Saray’ı bir bütün olarak da gördüm.
Sabri kötüydü de Elmander, Engin vesaire harika mıydı?
Tek gevşek cıvata Sabri miydi?
İyi yolda ilerleyen bir takımı sadece bir oyuncu bu kadar baltalayabilir mi?
Eboue vardı da oynatmadık mı?!
Kabul edelim ilk yarı G.Saray bir veya iki oyuncunun haricinde ayakta duramadı.
�
İyi ve kararlı bir Samsunspor ile kötü ve kararsız bir Galatasaray’ın karşılaşmasından ilk yarıda çıkan netice gayet doğaldı.
Fatih Terim ikinci yarı takıma ve oyuna ardı ardına müdahalelerle ivme kazandırmayı denedi, istediğini elde etti.
2-0’dan geri gelmek yeni ve başlı başına zorlu bir sınavdı.
Semih’in ikinci yarının hemen başında attığı gol, “kurtarma sınavında” bir umut olabileceğine dair ilk işaretti.
Golün normalde takımın iki stoperinin üretimi olması, Ujfalusi’nin asist, Semih’in gol yapmasına dikkat.
Semih’in de (daha sonra Sercan da attı) gol atmasıyla beraber neredeyse gol atmayan sadece Muslera kalmış oldu!
G.Saray adına “Ben bu sınavı da verebilirim” dedirten gol Selçuk’tan geldi.
İbrenin Galatasaray’a döndüğünü anlamak için futbol alimi olmaya gerek yoktu.
Dengesi bozulan Samsunspor sendelemeye başlayınca goller çorap söküğü gibi gelmeye başladı. Baros galibiyet golüyle selamını çaktı, mührü Sercan vurdu: 2-4!
Ve Galatasaray çok zor bir sınavdan alnının akıyla çıkmış oldu. Helal!
�
Kötü bir ilk yarıdan, kabustan uyanıp 2-0 geride olduğu maçı 2-4’e taşımak büyük bir karakter ve kararlılık örneğidir.
Gerekli dersleri maç bitmeden çıkartmak ve berbat oyunu unutturacak bir zafere imza atmak ayrı bir görkemdir. Galatasaray bu zor sınavı da verip sınıfı geçmiştir, nokta.