Yazık yıllara

Yazmıyorum.

Koskoca Haziran’ı laklak’la geçirdik.

Ne demişiz diye şööyle bir baktım, hiç... Güya onlarca makale yazmışız ama aslında birşey yazmamışız.

Hepsi on satıra sığar.

***

Yıllarca irtica’yı yazdık. Yıllarca bölücülüğü yazdık. Bir de darbeleri yazdık. Yarım asırdır dersimiz demokrasi. Artık kusmak geldi.

Dünya Savaşı bile 5-6 yılda bitti ama PKK?25 yıldır bitmiyor.

Terör 40 yıldır bitmiyor. Darbe tartışmaları 50 yıldır bitmiyor.

İrtica tehlikesi 80 yıldır bitmiyor.

Rejim evham içinde, cumhuriyet pek alıngan, misak-ı milli sürekli teyakkuz halinde.

Güven duygumuz sıfır.

***

Halbuki dünyanın en güzel ülkesinde ve en önemli coğrafyasında yaşıyoruz.

Dünya’nın en güzel rejimiyle yönetiliyoruz.

Ama hep iğne üstünde oturmaktayız. Kimine göre ülke satılıyor, kimine göre İran’dan

rejim ithal ediliyor, kimine göre Türkiye parçalanıyor.

-Yahu yeter.

***

Kendimizi dar bir hücreye kitledik.

Ve fena bir rutine saplandık.

Sabahtan akşama kadar Albay’ın imzası’na bakıyoruz.

Bu kısır döngü, ülkedeki bütün pırıltıları söndürdüğü gibi medya’yı da monotonlaştırmıştır.