MHP’ye şapka

İki dalda seçim vardı.
Cumhurbaşkanlığında tek başlarına şansları olmadığını biliyorlardı.
Ama hiçbir kişinin de ilk turda seçilmesinin mümkün olamayacağını öngörmüşlerdi.
Buna mukabil destekledikleri adayı seçtirebilme güçleri vardı.
Öyle de yaptılar.
Recep Tayyip Erdoğan’ı destekleyerek, tek başına gerçekleştiremeyeceği Cumhurbaşkanlığını ilk turda ona kazandırdılar.
Artık seçilen Cumhurbaşkanı, MHP’ye “eksiklidir”.
İkinci seçim konusuna gelince...
İYİ Parti bölümlenmesinden sonra bir ihtimal baraj sorunu yaşayabilirlerdi.
Bu riski almadılar ve AK Parti ile ittifak yaptılar.
Seçim sonucunda umulmadık bir piyango daha çıktı onlara.
AK Parti tek başına girse mevcut oy oranları ile salt çoğunluk sağlayabilecekken 295 milletvekilinde kaldı ve meclis çoğunluğu için MHP’ye muhtaç hale geldi.
Artık AK Parti de MHP’ye “eksiklidir”.
Devlet Bahçeli, hakikaten büyük taktisyen.
Başlangıçta büyük heyecan uyandıran İYİ Parti hareketini soldurdu.
AK Parti’yi kendine ipotekledi.
Tüm bunları %10’u biraz aşan oy kapasitesi ile becerdi.
Şapka!..

-----

Problem büyüyor

İZMİR’de AK Parti %20’ler mertebesine geriledi.
Yani hem Cumhurbaşkanlığını kazanıp hem de Meclis’te MHP ile birlikte çoğunluk sağlayacaksınız, ama İzmir’de sadece dörtte bir ağırlığınız olacak.
Hakikaten absürd bir durum.
Hani burası Katalan ya da Bask bölgesi değil.
Yine burada Hristiyan nüfus yaşamıyor.
Bildiğin diğerleri gibi bir Türkiye burası.
Nedir bu denli ayrıksı tutum?
Sosyolojide “İzmirli” diye bir kategorizasyon yok.
Sınıfsal, etnik, mezhepsel bir dayanışma söz konusu bile değil.
Ama ısrarlı bir karşı duruş sergiliyorlar.
Hani Mehmet Altan’ın işaret ettiği bir “yatay bölünme” durumudur bu...
İnsanlar fikirlerinden kaynaklanan yaklaşımları ile birbirlerine yaklaşıyorlar ve siyasi bir blok oluşturuyorlar.
Bir nevi bir “Akdenizlilik entegrasyonu” sağlanıyor.
Böylesi bir “kara koyun” hali hakim otoriteye demokratik olgunluk ve saygı mesuliyeti yüklüyor.
İktidar, İzmir’e ve İzmirli’ye herkesten fazla hassas olmak zorunda.

-----

Boşverin CHP’yi sol bitiyor

CHP klasik, donmuş %25 oy oranından da geriye düştü.
Bu ülkede sol giderek eriyor.
Muharrem İnce’nin %30 oyunu henüz CHP’ye yapıştıramazsınız.
Evvelden yüzde 65-35 dengesinden söz edilirdi.
O meşhur 35 epeydir ortalarda yok.
Hani, CHP’nin kemikleşmiş dediğimiz yüzde 25’i de zaten içinde barındırdığı ulusalcılar ile brüt bir sosyal demokratlıktı.
Hatta bir nevi mezhepsel sığınma odağı olduğu düşünüldüğünde, Alevileri de mecburi katılımcı addederseniz geriye yüzde 3-5 kalır.
İşte üzerinden ütopik hayaller kurduğumuz, “motorları maviliklere sürdüğümüz” kitle bu kadar.
Diyeceksiniz “seküler Kürtler”.
Onların da ulusalcı CHP’lilerden farklı görmeyeceğimiz önemli bir Kürt milliyetçisi kesimi var.
Zaten hepi topu yüzde 7-8’deler.
Geriye kalan demokrat solcuları, hadi en fazla yüzde 2-3’tür.
Sosyal demokrat CHP neden önemliydi?
Kim ne derse desin, önceliğimiz dini, milli, etnisik, mezhebik unsurlarsa “demokratlığınız” ikilemde kaldığınızda kuruyuverir.
Oysa “solcu” olmak “insan” odaklı olmaktır.
Bu ülke bu denli “solcu” fakiri haline gelmiş ise maalesef işimiz çok zordur.
Hayal kurmak iyi hoş, ama gerçeklerle yüzleşince “boş” olduğu anlaşılıyor.