Ya hep, ya hiç

Köktenteba olacaksınız.

Ya muhalif, ya yandaş.

Anlaşıldı mı?

Aklıselim lazım değil.

Ne demişti Engin Altay:

Dünya’nın en doğru işini de yapsanız, ben eleştiririm. Çünkü ben muhalifim.

Bu mantık, bulaşıcıdır işte...

Öteden beri, Siyaset amigoluğu bu şekilde yayılmıştır.

***

Ömrümüz böyle geçti.

Ya İsmet Paşacı olduk,

ya Menderesçi.

Ya Demirelci, ya Ecevitçi.

Arada bir durup, yiğidin hakkını vereyim, eğriye eğri doğruya doğru diyeyim.

Hayır.

Diyemedik.

Ya külliyen ret, ya külliyen biat.

***

Hatırlayın:

Bir kısım sanatçıyı, geçtiğimiz aylarda, Mehmetçiğe moral için Suriye Sınırı’na

davet ettiler.

İçlerinde bu iktidara

oy vermemiş olanlar, hatta asla oy vermeyecek olanlar da vardı.

Ama hepsi birden yandaş damgası yedi.

Oldu mu bu?

Temel Paşa’nın apoletleri de böyle bir şey.

Sökülsün diyenler / demeyenler.

Sökmek isteyen zat,

ölçüm yaptırmış.

- Referansa bakın.

İki taraf da saplantı içerisinde...  Mantık yok.

Zaten bir adım sonrası nefret.

***

Uzatmayalım.

Kanal İstanbul’a karşı çıkmakla nasıl muhalif olunmazsa, Cumhurbaşkanı’nın herhangi bir davetine icabet etmekle de yandaş olunmaz.