Sonu yok ki

Yıllardır bunları birbirine karıştırdık.

Şimdi de koyu muhalif olmayı, Türkiye nefreti’yle karıştırıyoruz.

Siyaset böyle mi yapılır?

***

Rüzgar eken, fırtına biçiyor. Sarayı ve köşkü yok farzedenleri, şimdi başkaları yok farzediyor. Herkes birbirinin koltuğunu boş ilan ediyor.

- Seni tanımıyorum.

- Ben seni hiç tanımıyorum.

Olur mu hiç?

Düşman devletler bile birbirini tanıyor. Gerektiğinde eşkiya bile muhatap alınıyor.

***

Evren Paşa’ya pekalâ alışıp da Özal’a alışamayanlar oldu.

Normal miydi bu?

Şimdi de sarayı boykot eden siyasetçiler var.

Normal mi bu?

Eğer normalse, sarayın da boş’ol deyip onları yok hükmünde kılması normal. İnatlaşmanın sonu yok ki... Siz hergün Başbakanlık Koltuğu boş diye bağırırsanız, olacağı budur.

***

Halk’ın seçtiği bir Cumhurbaşkanı’nı yok saymak, ne kadar yanlışsa, halk’ın seçtiği bir ana muhalefet liderini yok saymak da o kadar yanlıştır.

Tashih-i karar gerekiyorsa, onu da halk’a bırakınız.