Öğrenciler mutsuz, aileler ilgisiz

15 yaş düzeyindeki programa katılan öğrencilerle yapılan anket sonucunda ortaya çıkan veriler üzerinde iyi düşünmekte fayda var.

‘Öğrenci Refahı’nda 72 ülkede 15 yaş düzeyindeki öğrencilerin refah durumları incelemesine göre her üç öğrenciden biri mutsuz. Türkiye’de 15 yaş düzeyindeki öğrencilerin 28.6’sı hayatından hiç memnun değil. Hayatından çok memnun olduğunu söyleyen öğrenci oranı OECD’nin yüzde 34.1’lik ortalamasının gerisinde kalıyor. 

Türkiye OECD PISA 2015 kapsamında yayınlanan üçüncü rapor olan ‘Öğrenci Refahı’nda yer alan yaşam memnuniyeti anketinde 10 üzerinden 6.12 puanla OECD’nin en düşük puanını elde etti. OECD öğrencilerin cinsiyet, sosyoekonomik arka plan ve göçmenlik durumlarına göre de ayrıntılı veriler sunuyor.

KIZLAR DAHA MUTSUZ

Yaşam memnuniyeti anketinde kızların erkeklere göre daha düşük bir puan aldığı görülüyor. Yani Türkiye’de kız öğrenciler daha mutsuz. 10 puan üzerinden erkekler 6.41 alırken kızlar 5.83 puanda kalıyor.

YOKSUL ÖĞRENCİLER DE DAHA MUTSUZ

Hemen hemen tüm ülkelerde olduğu gibi dezavantajlı gruplardaki öğrencilerde yaşam memnuniyet puanı daha düşük. Türkiye’de ‘en dezavantajlı grup’taki öğrencilerin mutluluk puanı 5.97. Avantajlı grupta bu sayı 6.26’ya yükseliyor.

GÖÇMENLER DE DE DÜŞÜK

Raporda genel olarak ülkelerin büyük çoğunluğunda göçmen öğrencilerin daha mutsuz olması dikkat çekiyor. Türkiye’de de bu tablo değişmiyor. Göçmen olmayan öğrencilerinde puan 6.13’ken ikinci kuşak göçmenlerde 5.59’ a düşüyor. Türkiye’de birinci kuşak göçmenlere yönelik veri bulunmuyor

Mutlu öğrenciler nerede diye bakarsanız başarılı öğrencilerin olduğu ülkeleri ilk sıralarda yer alıyor. Finlandiya, Hollanda, Estonya’yı saymakta yarar var. Önemli bir ayrıntı da Türkiye’deki öğrencilerin kendilerini pek okula ait hissetmemeleri.

AİLELER İLGİSİZ

Öğrenciler bu durumda da ailelerin durumu çok mu parlak?

Rapora göre aile desteğinde de sınıfta kaldık. Türkiye, aile desteğinde de OECD’nin en başarısız ülkeler arasında yerini korurken, öğretmenlerin öğrencilerini en çok rencide ettiği ülkelerden biri arasında yer alması da durumun pek de parlak olmadığını gösteriyor.

Anketlere göre Türkiye’de öğretmeninin sınıf arkadaşlarının önünde haftada bir ya da daha fazla kendisiyle alay ettiğini belirten öğrenci oranı yüzde 5.8. Bu OECD’nin 3.9 ortalamasının üstünde. Öğrencilerin yüzde 6.7’si ise öğretmeninin arkadaşlarının önünde haftada bir ya da daha fazla hakaret ettiğini belirtiyor. Türkiye bu oranla OECD ülkeleri arasında ilk sıraya yerleşiyor.

Bu tablo aslında eğitimin en önemli göstergesi. Öğrenciler severek okula gitmiyor, eğitim dendiğinde ailelerin seferber olduğu ülkemizde gerçeğin pek de öyle olmadığı ailelerin de artık çocuklarını desteklemekte geride kaldığını, öğretmenlerin pedagojik eksiklikleri olduğunu görüyoruz.