Bazen sarar, bazen yaralar

İrem Derici’nin son yılların en dikkat çekici isimlerinden biri olduğuna şüphe yok. Her zaman iyi (ya da doğru) şarkı yapmamış/söylememiştir ama devamlı (ve kalıcı) olabilmek adına hiç durmamıştır ve çalışmıştır. İlk birkaç şarkısında kendisine (bu satırların yazarı dahil) dudak bükenlere de aldırmamış, şarkı kovalamış, işine bakmıştır. İyi de etmiştir. Pop müziğimizin günümüzdeki en büyük eksikliği, şarkıcı ve müzisyenlerin ısrarcı olmayışları, ses getirmeyen bir-iki şarkı sonrası ortalıktan çekilip evlerine kapanışlarıdır.
Bu da yapılanların birikmesine ve ‘tecrübe’ dediğimiz hasletin oluşmasına engel oluyor. Derici’nin varlığı sırf bu nedenle dahi mühim... Sözü ve müziği Eyüp Çungay’a, düzenlemesi Alper Atakan’a ait ‘Meftun’, sanatçının son şarkısı.
Orta halli bir şarkı bu ama çekici, akıllarda yer edici bir biçimde düzenlenmiş. Vokal konusunda giderek daha iyiye gitmiş Derici tarafından da pırıl pırıl söylenmiş.
Klibe gelince... Çok şaşırtıcı ama işler burada tamamıyla yolunda. Klipleri podyuma çevirenlerin, dört-beş dakikalık klipte, söyledikleri şarkının ihtiyacı olup olmadığına aldırmaksızın, durmadan giyip çıkaranların aksine (ki bunu, kendisinin de yapmışlığı vardır), Derici tek bir kazak ve pantolonla şarkının duygusunu aktarmaya çalışmış. Seyredenin gözü o boncuk ya da bu renge kayıp durmadığı için de bunda başarılı olmuş. Yönetmen Umut Eker çok sakin ve doğru bir iş çıkarmış.