Yoksa şizofren mi oldum?

Merhaba Güzin Abla, ben 25 yaşındayım ve 9 aylık evliyim. Eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz. Kendi aileme ise çok uzağım.
Eşim de çalışıyor, ben de.
Aşırı kıskanç birisiyim.
Eşim akrabalarına ve ailesine oldukça düşkün.
Bu çok güzel bir şey ama ben biraz rahatsız oluyorum. Eşimin annesi, babası beni çok sever ama kardeşleri ve diğer akrabalarının sevdiği pek söylenemez.
İçimdeki sesi bir türlü susturamıyorum. Kafamdan bir şeyler geçiyor, onlara inanıp moralimi bozuyorum.
Bazen acaba ben şizofren mi oldum diye düşünebiliyorum mesela...
Eşime maddi manevi her şekilde destek sağlıyorum ama o beni ev hanımlarıyla kıyaslıyor. Örneğin onlar gibi yemek yapmamı bekliyor.
Farkına varıyorum ki gün geçtikçe kavgalarımız artıyor, eşimle birbirimizden uzaklaşıyoruz.
Ona karşı sevgim azalıyor ve işten eve dahi gitmek istemiyorum.
Herkesten uzakta olmak istiyorum. Ama nasıl yapacağımı bilemiyorum.
Bana lütfen bir akıl verin.
Eşimle ya tamamen bağları koparacağım ya da düzeltmeye çalışacağım.
Ama inanın 9 aylık evli gibi değilim. Sanki yıllar geçmiş gibiyiz. Evimizden misafir eksik olmuyor. Çoğu da onun akrabaları oluyor.
Sadece akşamları yatarken yalnız kalabiliyoruz.
Acaba ben eşime ne şekilde yaklaşmalıyım ki beni anlayabilsin? Derdimi kimseye anlatamıyorum. Lütfen yardım et...
Rumuz: İçler acısı

YANIT

Sevgili kızım, ben psikiyatr değilim, bu nedenle senin şizofren olup olmadığınla ilgili kesin bir şey söyleyemem. Ama şizofreninin bambaşka belirtileri olduğunu da biliyorum.
İnsanlarla ve sorunlarıyla yıllardır uğraşan, onların ruh hallerini çok iyi izleyen biri olarak, senin bu durumunun tamamen eşinle aranızdaki uyumsuzluktan kaynaklandığını düşünüyorum.
Evlenirken umutlarla yeni bir yuva kurmuşsunuz.
Ancak eşinin ailesiyle çok yakın oturmanız, onların sürekli size gelip gitmeleri, eşini bir anlamda etki altına almaları, hayatınıza çok fazla karışmaları seni bunaltmış.
Dediğin gibi yeni evli bir çift olmaktan çok uzaklaşmış, birbirinize çabuk yabancılaşmışsınız.
Bu da seni elbette büyük bir hayal kırıklığına uğratmış.
Eşine bütün bu duygu ve düşüncelerini açmalı, neler hissettiğini anlatabilmelisin.
Yeni evli bir çift olarak, aileyle bu kadar iç içe olmanın seni bunalttığını söyleyebilmelisin.
Onlardan biraz uzakta bir eve taşınmanız söz konusu olamaz mı mesela?
Eğer bu kafanı bulandıran sorular, endişeler artarsa, sıkıntını üzerinden atamazsan, bir psikiyatrla görüşmenin sana hiçbir zararı olmaz kızım.

Benimle hemen evlenmek istiyor

Sevgili Güzin Abla, bir aydır görüştüğüm biri var. Bu ay boyunca az çok birbirimizi tanıdık ve benimle evlenmek istediğini söylüyor.
Bense daha erken olduğunu, birbirimizi biraz daha fazla tanımamız gerektiğini söyledim.
Olgunlukla karşıladı ama evlilik konusu ister istemez sıkça açılıyor. Kalbini kırmak asla istemiyorum. Çünkü o çok iyi bir insan, ben de ona karşı boş değilim ama aceleci davranması beni şaşırtıyor.
Kendisi 28 yaşında ben ise 24 yaşındayım.
Acaba yaşından dolayı artık evlenmek istemesi normal mi?
Sence ne yapmalıyım? Onun kalbini kırmadan ona bunu nasıl anlatmalıyım.
Rumuz: Aceleci

YANIT

Sevgili kızım, ikiniz hakkında da fazla ayrıntı vermediğin için, sadece birtakım tahminlerde bulunabilirim.
Bence bu genç adam, belki daha önce yaşadığı bazı deneyimler sonunda seni evlilik için uygun bulmuş, senden etkilenmiş.
Ama tabii çok aceleci davranıyor.
Bu konuda çok haklısın.
Bir ay içinde insanın değil evlenmek gibi ciddi bir konu, sadece arkadaş olarak birbirini iyi tanıması bile mümkün değil.
Bu nedenle onu üzmeden, kırmadan, en az altı ay daha görüştükten sonra karar vermeniz gerektiğine onu ikna etmelisin.
Aileler de tanıştıktan sonra iyi anlaşmaya devam ederseniz, o zaman resmi adım atmayı düşünebilirsiniz.
Sana iyi şanslar dilerim güzel kızım.