Tanışalı 3 ay oldu ama evlenmek istiyor

Sevgili Güzin Abla, ben 24 yaşında bir gencim. Büyük şehirlerden birinde hem okuyor hem de çalışıyorum.
Biz orta halli bir aileyiz... Ailem beni okutmak için türlü fedakarlıkta bulundu.
Benim gibi memleketin türlü kentlerinden, köylerinden gelmiş, eğitim gören birçok genç var okulumda.
Onların arasında çok hoşlandığım bir genç kıza rastladım... Tanıştıktan birkaç hafta sonra da çıkmaya başladık.
Ancak daha 3 ay olmadan “Biz evleneceğiz değil mi, ben ciddi ve evliliğe giden bir beraberlik isterim. Başka türlü ilişkimizi sürdüremeyiz” gibi laflar etmeye başladı.
“Ailem benim flört etmeme karşı, çünkü tutucu insanlar... Ben macera yaşayamam, flört bana göre değil” deyip duruyordu. Öyle ki, ondan hoşlandığım halde giderek sıkılmaya başladım.
Kendisine henüz evliliği düşünmek için çok erken olduğunu, birbirimizi yeterince tanımadığımızı, önce eğitimimizi bitirmemiz gerektiğini, hatta benim askerliğimi de yapmak zorunda olduğumu anlattımsa da para etmedi.
“Evlenmeliyiz, ilişkimizden ailelerimizin haberi olmalı, hiç değilse nişan yapalım” diye tutturdu.
Aramızda evlenmemizi zorunlu kılacak bir ilişki de yaşanmamıştı. Ama evliliği kafasına takmıştı...
Bu yüzden ondan soğudum... Sonunda yaz tatilini bahane ederek memlekete döndüm.
Artık onunla görüşmemek için türlü bahaneler uyduruyorum. Ama o anlamak istemiyor, peşimi bırakmıyor.
Sürekli arıyor, mesaj yazıyor, ailemle tanışmak istediğini, bana gelmek istediğini bile söylüyor. Yani beni bunaltmaya devam ediyor.
Bazen onunla başa çıkamayacağımı hissediyorum... Ne yapacağımı bilmiyorum.
Rumuz: Kabus gibi

YANIT

Sevgili oğlum, genç kızların çoğu bu anlattığın şekilde davranmaktan vazgeçmiyor. Bence en büyük hatalarından biri de bu... Nedense bazı genç kızlar, flörtün mutlaka evlilikle noktalanması gerektiğine inanırlar.
Oysa gençler flört sırasında gerçekten anlaşabildiklerini, birlikte bir evliliği yürütebileceklerini, ömür boyu beraber olabileceklerini hissederlerse, bu arkadaşlık ciddi bir beraberliğe dönüşebilir. Ortaya önemli sürtüşmeler ve uyumsuzluklar çıkmıyorsa, evliliğe kadar gidilir.
Bazen de ilişki evliliğe gitmeyebilir... Çünkü sonuçta bu arkadaşlık, gençler arasında sadece bir yakınlaşmadır. Mutlaka evlilikle noktalanacak diye bir şart yoktur elbette.
Özellikle bir genç kızın, daha her iki taraf da birbirini tanımaya fırsat bulmamışken “evlilik” diye tutturması çok yanlış. Genç erkeğin evliliği düşüneceği varsa bile bu baskı onu korkutup kaçırır.
O nedenle bu mektup, biraz da genç kızlarımıza ders vermek açısından önemli.
İşte duygularını açık açık yazmışsın. Ondan hoşlandığın halde şimdi kaçacak yer arıyorsun.
Gerçekten her ikiniz açısından da evliliği düşünmek için çok erken. Önünde eğitimin ve askerliğin var.
Bu genç hanımı da ailesi eğitim için başka bir şehre göndermiş, yeni tanıdığı biriyle alelacele evlensin diye değil. Eğer seni gerçekten seviyorsa, biraz sabırlı olmalı, beklemeyi bilmeliydi.
Sen de ondan bucak bucak kaçacağına açıkça konuşmalı, düşüncelerini ve duygularını anlatmalısın. Evlenmeyi düşünmediğini, bu yüzden ilişkinizin yürümeyeceğini söylemelisin.
Ya kendini toparlayıp sana baskı yapmaktan vazgeçer ya da seninle evlilik pek yakın görünmediği için kendine bir başkasını bulur!
Aklıma şu da gelmedi değil, sakın bu genç hanım, daha önce bir başkasıyla beraberlik yaşamış olmasın... Kendini evlenmeye mecbur hissetmesin...

Beni sevmiyor diye neden ölecekmişim

Sevgili ablacığım, ben 21 yaşında bir genç kızım. Sevdiği genç uğruna intiharı düşünen genç bir okurunuzun mektubu beni geçmişe götürdü. Çünkü ben de onun gibi büyük bir aşk yaşamış, çok mutsuz olmuş ve intihara kalkışmıştım.
Ancak daha sonra “O beni sevmiyorsa sevmesin, ben neden ölecekmişim?” diye bu intihar saplantısından kurtuldum.
Ne büyük saçmalıkmış. Ben dünyadan ayrılmışken, o hayatını yaşayıp günlerinin tadını çıkaracaktı!
Böyle düşünmeme o sırada gördüğüm bir film neden oldu... Orada kadın ölüyor, ardından adam başkalarıyla gününü gün ediyor... Kadın da öte alemden onu izliyor. İyi ki izlemişim bu filmi...
Şimdi iki yıllık güzel bir beraberliğim var ve çok mutluyum. O eski günleri hatırladıkça ne kadar aptalmışım, ne kadar yanlış düşünmüşüm diyorum. Üzüntü içinde geçen günlerime acıyorum.
Genç kızlara buradan sesleniyorum. Lütfen, kendilerini istemeyen birileri için intihar etmeyi düşünmesinler.
Acılarını dindirmek için biraz zamana ihtiyaçları var, o kadar...
Hem beni sevmeyen, istemeyen birini düşünmeye devam ederek neden kendimi üzeyim ki? Öyle değil mi?
RUMUZ: AKLI BAŞINDA

YANIT

Sevgili kızım, hem hayatının bu özel dönemini benimle paylaştığın hem de bunun sonucunda aldığın doğru karar ve değerli önerilerin için sana yürekten teşekkür ediyorum. Söylemek istediğim pek çok şeyin yaşanmış bir örneği gibisin... Bu satırlardan alınacak çok ders var... Umarım terk edilmenin acısına kapılan, çok büyük üzüntüler yaşayan ve intiharı düşünen bazı okurlarım için bu satırlar gerçekten yararlı olur. Seni yürekten kutluyorum.