Annem eve gelmiyor o adamla kalıyor

Güzin Abla merhaba... İstanbul’dan yazıyorum sana.

Ben 20 yaşında, lise mezunu bir genç kızım. Evin ikinci ve küçük kızı olarak dünyaya gelmişim.

Annemle babam 26 yıllık evli ama annemin hayatında 5 yıldır biri var.

Babam çok evhamlı biridir; annemin bu yüzden başka biriyle olduğunu düşünüyorum.

İlk başlarda onaylıyordum, çünkü sadece dışarıda görüşüyorlardı. Ama artık iş çığırından çıktı.

Annem 1 aydır eve gelmiyor, o adamla kalıyor. Beni aramıyor, ablamı aramıyor, arasa da kısa bir hatır sorup kapatıyor.

Artık dayanamıyorum. Aile sevgisi görmediğim için sürekli dışarıda sevgi arayışı içindeyim. Bu yüzden de insanlar yanlış yaklaşıyor bana.

Oysa ben aile sevgisi istiyorum.

Bana yardım et Güzin Abla...

Ne yapacağımı söyle, uygulayayım.

RUMUZ: AİLESİZ

YANIT

Yaşadığın bu aile dramını genç bir kız olarak kaldırman çok zor gerçekten.

Annenin birlikte olduğu adamla gitmesi, aile düzeninizi elbette bozmuş.

Ancak senden büyük ablan da var... Birbirinize destek olup, hayatınıza güçlü bir şekilde devam edebileceğinizi düşünüyorum.

Burada anneni yargılayacak değilim. Yaşadıklarını bilmiyorum. Ama bütün bu sorunlar arasında babanın durumundan hiç söz etmemişsin. Bence en büyük sorunu o yaşıyor.

Belki de size daha fazla acı yaşatmamak için sessiz kalıyor.

Umarım annenin aklı başına gelir, en azından boşanır. Durumunu aklar, size karşı da sorumluluklarını hatırlar.

Ama her ne olmuşsa, olmuş. Artık bunu hayatınızın sonu gibi görmemeniz gerek.

Bu yaşa kadar iyi kötü bir aile ortamı içindeymişsiniz. Bundan sonra da artık olgun bireyler olarak, okuyorsanız eğitiminize, okumuyorsanız bir iş bulup çalışma hayatınıza devam etmenizi bekliyorum.

Çevrende yanlış bir izlenim yaratmana gelince...

Sevgi arayışını dışarıya ne kadar çok yansıtırsan, insanlar senin bu duygusal zaafından o kadar çok faydalanmaya çalışacaktır.

O yüzden bu konuda asla kendini zayıf, güçsüz, mutlaka birinin kanatları altına sığınma ihtiyacında bir genç kız olarak göstermemelisin.

Tam tersine, sen güçlü olursan, kendine güvenirsen, erkekler sana saygı duyacaklardır.

İşte bu nedenle sevgi açlığını kimseye hissettirmemelisin.

NE EŞİMİ BIRAKABİLİYORUM NE AŞKIMI

Güzin Abla, biz yaklaşık 8 yıl önce severek evlendik eşimle... Ben henüz askerliğini bile yapmamış bir gençtim o zamanlar. Biri erkek, diğeri kız iki çocuğumuz oldu.

Gayet sorunsuz, düzgün bir aile yapımız vardı.

Ama 3 yıl önce bir hanımla tanıştım. Benden 8 yaş küçüktü. Maalesef birbirimizi sevdik, âşık olduk.

Evli olduğumu, her şeyi biliyor. Önümüzde zor yollar olduğunun da farkındayız.

Ben eşime sevgi-saygı duyuyorken, karşı koyamadığım hislerle o hanıma âşık oldum.

Ben onsuz yapamıyorum, o bensiz. Hâl böyleyken, her ikisiyle de bir şeyler yaşamıyorum, ikisine de saygısızlık olmasın diye mesafeli davranıyorum. Ancak artık çok yoruldum.

Ne eşimden ayrılıp onu üzmeye, ne de âşık olduğum kadına yanlış yapıp onu kırmaya kıyabiliyorum.

Ne yapacağımı bilemiyorum. Saçmalamak, birilerini üzmek ve kırmaktan korkuyorum. Ancak ben de çok yoruldum. Lütfen ama lütfen yardımcı olun. Nasıl kurtulabilirim bu çıkmazdan?

İkisinden de ayrılayım mı? Hem ben kurtulayım, hem onlar diyorum...

Merakla cevabınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ediyorum.

RUMUZ: BENİM İÇİN ÖNEMLİ

YANIT

Oğlum, çok genç yaşta evlenmişsin. Eminim ilk kız arkadaşınla oturmuşsun nikâh masasına...

Hayat tecrübesizliğine arka arkaya gelen çocuklar eklenmiş.

Belki bir bıkkınlık gelişmiş yuvanızda, bilemiyorum.

O ilk heyecanlar geçtikten sonra, genç evlenen birçok erkek gibi farklı bir arayış içine girmiş olmalısın.

Ve tabii son zamanlarda çok sık rastladığımız gibi, bir genç hanım gelip oturmuş aranıza. Evli olmanın, çocuklarının olmasının hiç önemi yokmuş tabii onun için... Seninle aşk yaşamakta hiçbir sakınca görmemiş.

Belki de ilk adımları o atmıştır hatta. Senin aklında bile yokken, bu aşk girdabına sokmuştur seni.

Bilmem haksızlık mı ediyorum ama satırlarından böyle bir macera yaşamaya pek de hevesli olmadığını hissettim ben.

Bu durumda hâlâ sevdiğini söylediğin, sana iki çocuk vermiş, gencecik yaşta sana bağlanmış eşini düşünmek zorundasın.

Şu aşk dediğin şeyin senin açından sadece bir heyecan, bir arayış olduğunu düşünüyorum.

Ona umut vermezsen, bir gelecek vaat etmezsen, emin ol bir süre sonra o senden vazgeçecektir.

En doğrusu da budur. Çünkü bu ilişkide o da zarar görüyor.

Kimseyi üzmek istemem diyorsun ama bu ilişki sürerse, eşin ve çocukların da dahil olmak üzere birçok kişinin mutsuzluğuna neden olacaksın.