Bugün alacağınız küçük bir dönemeç, sizi çok farklı bir yarına taşır

Bizi yoran ve gelişmemizi engelleyen kişi ve durumlara karşı daha asi ve başkaldıran bir yapı içinde davranabiliriz. Akrabalarınızdan  veya yakın çevrenizden duyacağınız sürpriz haberler ise bugün sizi şaşırtacağa benziyor. Çalışma ortamında bir yandan işinizi layıkıyla yaparken diğer  yandan da otorite figürleri ile aranızdaki iletişimi güçlü tutmakta fayda vardır. Zira bazı işler iletişim kurmakla daha da rayına girebilir ve yorucu bir emeğinizin daha kolay yapılabileceği konusunda ikna olabilirsiniz. 

Gelelim günün tavsiyeli hikayesine;

İki derviş ormanda yürüyüş taparken nehirden karşıya geçmek için bekleyen genç bir kadın görürler. Dervişlerden biri genç kadına yardımcı olur ve onu kucakladığı gibi nehrin öteki tarafına taşır. Diğer derviş, arkadaşının bu davranışına hayretle bakar ve hiç hoş karşılamaz.

Arkadaşının yaptığını farklı yorumlar, hatta içten içe ona kızar, yaklaşık iki kilometre yürüdükten sonra daha fazla dayanamaz ve arkadaşına sert bir biçimde çıkışır:

 “Böyle bir şeyi nasıl yaparsın? Biz derviş değil miyiz? Bırak bir kadını kucaklayıp karşıya geçirmeyi, onlara bakmamız bile yasaktır.” Diğer Derviş oldukça sakin dinledikten sonra arkadaşına karşılık verir: “Ben o kadını iki kilometre geride bıraktım. Oysa sen onu hala taşıyorsun. Asıl sen bırak…

Dememiz o ki; Stresi aşırı yaşayan insanlar da böyledir. Herkesin karşılaştığı durumlar, insanlar ve onlarla ilgili yaptığı yorumlar vardır. Hayatta yaşadığı problemlere nasıl baktığı ve ne yorum yaptığı kişinin geleceğini belirler. Problemleri ve zorlukları kişi bir yük olarak mı görüyor yoksa çözüm bekleyen işler olarak mı? Kişi bunları beyninde mi taşıyor yoksa kucağında mı? Eğer birisi beyninde gereksiz yere soru ve problem taşırsa, beyin bunları yenebilmek için binlerce hücreyi feda ediyor. Yani yok oluyor. Bu yok olan hücreler bir daha yerine gelmiyor. Şimdi düşünün! Problemleri taşımaya değer mi? Yaşanan birkaç sorun ya da kişi beyninizden daha mı önemlidir? Nasıl olsa birkaç yıl sonra unutup gideceksiniz…