İmamına, müezzinine takmasını ‘Bastırılmış imamet’ sendromuna bağlamıştım.
‘Ama yeterlilik imtihanı vermeden var mı öyle imamlığa geçmek’ diye takılmıştım.
Az daha ‘korsan imamlığa hayır’ kampanyası açacaktım.
“Sigaranın gizli gizli içildiği, namazın göstere göstere kılındığı iftar”la ilgili tartışma, meğer daha derinmiş.
Yeni Şafak’ta, Merve Şebnem Oruç’un “Küçük bir mümin eleştirisi” yazısından öğrendim.
Davet edilme ayrıcalığına erenlerden bazıları epey coşmuş. O iftara çağrılmayı ‘sadakat’in sağlaması, çağrılmamayı ‘ihanet’in doğrulaması gibi gösteren yazılar yazmış.
Neyse ki davetiyesi şimdilik sadece ‘yerli’likle ‘milli’liğin tescil ve onay belgesi olarak sunuluyor
Henüz ‘iman’la ‘imansız’lığın resmi teyidi mahiyetini almamış. Allah ölçüyü şaşırtmasın...
‘Türk edebiyatının gelmiş geçmiş en iyi 100 romanı’ seçildi.
Listede Hüseyin Rahmi Gürpınar’dan tek eser yok.
Bir ‘Utanmaz Adam’ da mı girmez seçkiye?
Hani şu... “Çaldım. Dolandırdım. Sağdan soldan sızdırdım. Karşıma hiçbir dava çıkmadı. Çünkü yere vurduklarım, benden mücrim mahkeme kaçkınlarıydı. Yakalarını adalete teslim etmeden, beni ele veremezlerdi” diyen Avnüssalah’ın eşsiz özgüven hikâyesi. Ve kısa sürede bir dürüstlük abidesi mertebesine yükseliş macerası.
Bozuk düzenlerde servetin ancak hile hurdayla, çarpma çırpmayla ele geçirilebileceğini gösteren bir dolandırıcılık entrikası.
Toplumsal ödül-ceza çarklarının sahtekârlığı, yüzsüzlüğü, pişkinliği, riyakârlığı nasıl ödüllendirdiği, saygınlık ve itibar kazandıra kazandıra düzenbazlığı nasıl teşvik ettiğinin romanı.
Ahlaksızlığı başarı sebebi gören, yoldan çıkmış bir toplumsal düzende yolunu bulan kahramana kıyılır mı?
Bir
Kamet getirip müezzinlik yapan hangi meslektaştı?
Komşum Özkök, sitcom gazeteciliğine düşkünlüğüyle açıklanamayacak merakların peşindeydi dün.
Sanırım, itiraf edemediği gizli bir imamlık arzusu var.
‘Gazeteci cemaatine içimizden biri namaz kıldıracaksa onu da ben yapmalıyım’ diyor olmalı bir tarafı.
Kıskançlığını dizginleyemiyor ama kuru özentiyle de olmaz.
‘HOCA’LIK İMTİHANI ‘YOLSUZLUK’ FİİLİNDEN
Komşum imam hatipli değil. Ne alaylı ne mektepli. Yani ‘fahri imam’lık ehliyeti bile taşımıyor.
Bu yüzden de hep bir gizli yani
Cumhurbaşkanı Erdoğan da gözlem ve tespitini bu kelimelerle ortaya koydu.
En büyük hırsızlıkların imardan geldiği, sır değil.
Çevre ve Şehircilik Bakanı Mehmet Özhaseki, en yetkili ağız. Bizzat o söyledi.
Resmi beyanlar da gösteriyor ki bu hususta en ufak bir farkındalık sorunu yaşanmıyor.
Fakat durumun, açık konuşmadığımız bir boyutu daha var.
İmarda dönen hırsızlık ve yolsuzluklardan vakıflarla cemaatler pay alıyor mu?
HELAL ETTİRME PAYI GİBİ
Yeni Şafak yazarı, sosyoloji profesörü
Suudiler, El Arabiya’yı sakil bir kara propaganda silahı olarak kullanıyor.
Mısır’daki ‘Gazap yani Öfke Cuması’ yürüyüşlerini ‘terör faaliyeti’ kapsamına sokmak için başvurmadık çirkeflik bırakmadılar.
O yürüyüşlere fetva veren din âlimi Yusuf el Karadavi’yi ‘terörist’ göstermek için yapmadıkları şirretlik kalmadı.
Meydanlara indi, sokağa çıktı diye Müslüman Kardeşler’in yakasından düşmüyorlar.
İZLEYİN KÜÇÜK DİLİNİZİ YUTARSINIZ
İmza attıkları son skandalı dün yazdım. Türkiye’yle iletişim kurmasını, temasa geçmesini El Karadavi’nin terör suçu işlediğine delil sayan haber yaptılar.
El Kaide, bir video mesajıyla Katar’a ambargoyu kınamış; Müslüman Kardeşler’e arka çıkmış.
Bunu da
Kılıçdaroğlu’nun adalet yürüyüşünü değerlendirmeyi Sayın Bahçeli’ye havale ediyor...Ve kanayan başka bir yaraya parmak basmak istiyorum.
Yusuf Peygamber’in yattığı Mısır zindanına, neden ‘Medrese-i Yusufiye’ denir? Yeni başlayanlar, giriş olarak bunun hikmetini araştırabilir.
Hazırlığı geçenler buyursun, Yusuf mekteplerinde uzaktan eğitimle medya özgürlüğü talim edelim.
ADAYLARA KOPYA VERİYORUM
Dünya Müslüman Âlimler Birliği Başkanı Yusuf el Karadavi’nin başına gelenlerde hepimiz için dersler var.
El Arabiya TV, El Karadavi hakkında uzun bir kara propaganda dosyası yayınladı.
Katar ablukacıları, açıkladıkları teröristler listesinde başa koymuştu kendisini.
Yöneltilen suçlamalar arasında
Sabah gazetesi, Ortadoğu zindanlarında yankılanacak bir manşetle çıktı pazartesi günü.
Başlığı “Katar’a ambargo DEAŞ’ı güçlendirir” şeklindeydi.
Temel bir dersi haykırmıyor mu?
Terörle mücadele adına Katar’a yapılan haksızlıklar, aşırıcılık yanlılarına zemin ve sempati kazandırmaz mı?
Silahsız ve şiddetsiz bir muhalefeti desteklediği için gelmiyor mu bunlar başına?
Teröre sponsorluk yapmakla, teröristlere yardımla bu yüzden suçlanmıyor mu?
Muhalif görüşlere ekran açıyor diye kapatılmıyor mu, yargısız infazlara uğramıyor mu el Cezire?
Huber Köşkü’ndeki sanatçı iftarında da aynı sorundan dert yandı.
Devleti kültür ve sanatın işverenliğinden çekip nitelikli işlerin destekçisi, teşvikçisi yapmayı savundu.
Sanatçıyı memurluktan kurtarıp sanatı özgürleştirecek bu reformları, 14 yıldır bekliyor Cumhurbaşkanı.
Kültür ve Turizm Bakanı Nabi Avcı da dinleyiciler arasındaydı, mesajı almıştır.
Fakat devletin ağzına bakmaya alışmış, iktidardan siparişlerle geçinen bir kültür-sanat esnafı da var. O kesim de üstüne alınmış mıdır?
BEŞTEPE’NİN POLİTİKASI KİMLERE EMANET?
Maalesef, şikâyetlerini haklı çıkaran bir davetli profiline konuştu Cumhurbaşkanı.
İstisnalar tek tük denecek kadar azdı, yine de üstatları tenzih ederim...
