Ya girersek?

Her şeyden evvel savaşa girmiş oluruz.

Girelim.

Millet bu kadar istiyorsa, muhalefet bu kadar bastırıyorsa, hele asker siyasi karar bekliyorsa, hükümet niçin çekiniyor?

İsmet Paşa bizi savaşa sokmadı da ne oldu? Kıymeti çok mu bilindi? Yıllarca seçim kazanamadı.

Halbuki Ecevit Kıbrıs’a bir girdi, fatih oldu. Oylar sandığa sığmadı.

***

Dört sene evvel sokaklara dökülmüş “Savaşa hayır” diye bağırıyorduk.

Ama dün dündür.

Bugün herhalde savaş vakti geldi ki, medya dahil bütün kurumlarımız hem de davul zurna çalarak Irak’a girelim diyor.

Pekala.

Girelim.

Savaş, çok kötü bir şey olsa bile, milli duygularımızı harekete geçirir, birlik ve beraberlik sağlar, ülkede vahdet doğar.

Öyleyse girelim bitsin.

Başbakan’ın bir fatihliği eksikti, o da olsun.

***

Peki, ne zaman girelim?

“Bir gece ansızın.”

Tamam da hangi gece?

Hangi gece olursa olsun, yeter ki 22 Temmuz’dan önce olsun...

Üç-beş tane terörist başının bu def’a paketlenip Türkiye’ye verilmesi bizi kesmez. Gidip bizzat kendimiz almalıyız onları... Sonra da oy’a tahvil edip muhalefete şükranlarımızı sunmalıyız.

Bana akıllı düşman lâzım.

Akılsız dostu ne yapayım?