Kocaman bir merhaba

Bugün itibariyle, kendi çekirdek aileme kocaman bir aile daha eklenmekte, içlerinde olmaktan onur duyduğum, kocaman bir aile.

Haberin Devamı

Aslında ben uzunca bir zamandır bu aileye kendimce dahil olmuştum, babadan, amcadan...

Sonrasında ortak acılar yaşadık, bu koca aileyle, babamın ve amcamın vefatları nedeniyle...

Son sefer hüzün ve acıyla gitmiştim Hürriyet Gazetesi'nin binasına. Babamı yolcu etmek amacıyla, hiç unutamam, Hürriyet ailesinin camlardan attıkları çiçekleri,  ailemize gösterdikleri sevgiyi...

Babacığım bacak ağrısıyla kıvranırken, beni aramıştı, "Gel Ayşe al beni " diye! "Tamam baba demiştim, hemen, geliyorum" "Yok" dedi, "Beni kimse bu acı içinde görmesin, bekleyeceğim biraz, ne zaman herkes çıkacak binadan, ben seni arayacağım, gel al beni diye", adeta gizlice...

Aynen de öyle oldu. Babamı gittik aldık. Kimse farketmeden... Sonrası hastane ve bir daha geri dönemedi, evine, işine, bizlere...

Haberin Devamı

İşte benim son anım bu Hürriyet Medya Towers'taki, babamın töreni, güller, amcam yanıbaşımdaki... Gel zaman, git zaman seneler geçti, acılar azaldı gibi olsa da aslında hep aynı... Ama ben çok sevinçliyim şu günlerde, Allah bana tekrar o binaya gitmeyi nasip etti yine, ama bu sefer içimde heyecan var, yüzümde de gülümseme... Ben de yazılarımla sizlerle olacağım artık, hurriyet.com.tr'de...

Kendimden biraz bahsetmem gerekirse, ben 40'ına yaklaşmış bir kadınım, boşanmış, boyundan uzun bir kız evlada sahip... Bu günlere dek pek bu ortamlarda görünmesem de tam ortasında büyüdüm medyanın, basının....

Küçük bir kızken, öğle yemeğimi bitirmem için, bana kitap okuyan kişi Tarık Buğra'ydı...

Annem bana kızınca "Gel kızım bak, şöyle yap, böyle yap" diyen Güzin Abla'ydı..

İlk kez Uludağ'a Altan Amca'yla gittim, ilk yatılı kalmaya bırakıldığım ev Halit Dayı'nın eviydi, beni ve kızını parke üzerinde yüzme yarışına tutan kişi Müjdat abiydi. Genç kızlık dönemimdeki biricik kankam Adnan Kahveci'ydi... Fenerbahçe Kulübünde Ziya Abi'nin kucağından inmezdim, Can Pulak da benim, yedi yaşımın aşkıydı....İnanın saysam bitmez..."Bu kişilerle ilgili ayrı bir anılar köşesi de yapacağım arada sırada...

Haberin Devamı

Benim köşeme gelince, elbette içinde herşeyi barındıracağım klasik hayata, insana dair... Ama biz biraz mizahla ele alacağız yaşananları. Arada karikatürlerle bezeyeceğim bazı durumları...

Mizah yapamayacağımız çok hallerde olacak belki, aynı şu günlerde olduğu gibi, o zaman da başka şekilde yazılar bulacaksınız benden size geçen. Korkusuz, ses çıkaran ve çıkarmanıza fırsat veren... Bana yolladığınız e-mailleriniz cevaplanacak. Elimden gelen ne varsa ben de sesinizi duyurmanızı sağlamaya çalışacağım. Her kadın gibi, benim de sağım solum dakikalarım ve saatlerim arasında uçurumlar bazen olmakta ve olacak. Yazılarım, ruh halimi ister istemez yansıtacak...

Haberin Devamı

Büyürken ailemden öğrendiğim bir nosyon var, insanları maddi durumlarına ya da dinlerine göre ayırmamak... Bu nosyon burada da devam edecek, evimde olduğu gibi... Röportajlar da yapacağım bazen, bir hafta en zengini, en ünlüsüyle, bir hafta da halkın ta kendisiyle... Yani, sizle, bizle. 

Benim iki akrabam, var, beraber büyüdüğüm, biri "Avanak Avni" diğeri de "Arap Kadri" arada akraba toplantısı da yapacağız onlarla...Bazen onlarla, belki bir lokantaya gidip, yemek yiyeceğiz, bazen belki tatile, bakarsınız politik ziyaretler bile yaparız biz, Avni, Kadri, Ayşe üçlüsü birilerine! İşin özü, sözü ...

Beni kabul etti , bu koca yürekli kocaman Hürriyet Ailesi, umarım sizler de kabul edersiniz ve paylaşımlarımız çokça olur...

Sağlıcakla kalın...

Yazarın Tüm Yazıları