Yasemince

Yasemin BORAN

İlahi sevgi nedir?

İki hafta önce yazdığım ‘‘Aşk bir tecrübedir’’ başlıklı yazının içinde geçen ‘‘tanrısal sevgi’’nin ne olduğunu merak edenler öyle çoktu ki, bu konuyu tek başına incelemek gerektiğini düşündüm.

Kimi zaman ‘‘tanrısal sevgi’’ kimi zaman ‘‘ilahi sevgi’’ denilen durum, sevginin boyutlarından birini ve de en yükseğini tanımlamak için kullanılan bir kelime.

Konu sevgi olduğu zaman, hemen herkesin hatta en sevgisiz olan birinin bile yumuşadığı görülür. Ancak, ‘‘sevgi’’de ne yazık ki, diğer kavramlar gibi kullanılıyor. Hem de ne kullanılmak... Sevgiyi ileri sürerek neler neler yapılıyor! Hatta cinayetler işleniyor. Ve sonra deniliyor ki, ‘‘Ne yapayım hakim bey, onu çok seviyordum’’.

Ne çeşit bir sevgidir, anlaşılır gibi değil. İnsanların düzenini hatta insanı paramparça ediyor. Gözünü döndürüyor, baştan çıkartıyor, hain planlar yaptırıyor, kardeşi kardeşe düşürüyor. Ne dostluk bırakıyor, ne arkadaşlık kalıyor.

Nedir bu sevgi? İnsanlara nasıl olupta bunları yaptırıyor. İşte bu sevgi, bildiğimiz, anladığımız, hepimizin tanıdığı bir duygu. Sevginin en kaba boyutundaki maddi ihtiraslarımızı tanımlayan, bildiğimiz sevgi. Ve bu duygunun içimizdeki yoğunluğu hangi derecedeyse, yapılanlar, yani ortaya çıkışı da derece derece farklılık gösteriyor. Çok ileri seviyede katil yapıyor. Daha düşük derecelerde dostlukları, arkaşlıkları bitiriyor. Ve bütün bunlar, ‘‘sevgi’’ adına yapılıyor.

Sevginin bu çeşidini farklı kelimelerle de tanımlıyorlar. Adına ihtiras ya da tutku diyorlar. Fakat, bu duyguyu yaşayan için bunun adı; ‘‘Sevgi’’ ve öyle çeşitli biçimlerde görülüyor ki... Mesela; Mülk sevgisi, makam sevgisi gibi her şeyin ayrı ayrı sevgisi olabiliyor. Ve kişi bunlardan biri için diğer her şeyi ortadan kaldırabiliyor.

Halbuki, sevginin olduğu yerde bütünlük vardır. İçinizdeki sevgi uyandığı zaman bu sevgi her şeye yönelir. Bir insan için diğer insanları ortadan kaldırmaz. Bir hayvan için diğerlerini yok etmez. Tersine yok etmeye çalışanlar için mücadele verir. Fakat, bu mücadele de yok edicilik, yoktur. Affedicilik vardır. Hataları ve kusurları bağışlar. Mevkii, ya da mülk için, kimsenin ayağını kaydırmaz. Zaten sevginin olduğu yerde böyle bir düşünce bile olmaz.

Tanrısal sevgi, duyguların en yüksek mertebesidir. Hayata, var olan bütün nesnelere karşı yüksek bir duyarlılık içinde bulunur. Tabii böyle bir sevginin bulunduğu yerde tutku ve ihtirasın esamesi bile olmaz. Birliği sağlayan yasaları uygulamak için gayret göstermeye gerek kalmaz. Çünkü, ilahi sevginin açığa çıktığı yerde evrensel birliği hissetmeye başlarsınız ve böylece yasalar hiç bir zorlama olmaksızın kendiliğinden işlemeye başlar. İlahi sevgi, böyle bir şeydir, diyorum, yasemin'ce...

---