Yaş eşiğini tokatla geçmek

Zaten, çocukluktan gençliğe ne zaman geçtim, geçtiğimi nasıl idrak ettim? Bilmiyorum.

Gençlikten orta yaşa, orta yaştan üst-orta yaşa ne zaman, nasıl geçtiğimi bilmediğim gibi.

Siz hatırlıyor musunuz?

“Şu dönemdir, şu yaşımdır” diyebilir misiniz?

Evlendiğim gün, baba olduğum gün... çok önemli köşe taşlarıdır hayatımda ama, bir çağın kapandığını, bir yenisinin başladığını söylemek mümkün mü?

Bilmiyorum!

Ama bunları düşünürken, son iki ‘dönemeci’ aştığımı, daha doğrusu ‘epeydir aşmış olduğumu’ bana ‘tokat gibi’ gösteren kadınlar oldu.

Birincisini anlatmıştım size.

Otuz yaşını o günlerde devirmiştim. Şişli’de, Kent sinemasının önünde ışıklarda bekliyordum. Az ötede bana bakıp fısıldaşan, kıkırdaşan iki genç kızı fark ettim. Yanıma gelmeye, belli ki bana bir laf atmaya karar vermişlerdi. Başka yöne bakar gibi yaparak bekledim. ‘Haydi bakalım Serdar, hayırlı işler!..’

Genç kızlar yanıma geldi ve biri, bana utangaç sordu:

- Afedersiniz bey amca, bu otobüs Taksim’e gider mi?

Yahut da benzer bir soru. Çünkü BEY AMCA lafı beni öyle bir sarsmıştı ki, kulağımın uğultusundan ne söylediklerini işitmedim.

İkinci tokadı da yemişim de, o anda uyanmamışım. Yıllar sonra, dün gece adını koydum.

Kırk yahut da biraz üstü bir yaştaydım. Hürriyet’te bir toplantıdaydık. Niye, kim bilmiyorum, bir reklam yahut halkla ilişkiler şirketinden genç erkekler ve kadınlarla birlikte.

Hapşıracağımı hissedince arka cabimden (kumaş) mendilimi çıkarıp burnuma tuttum.

Derken toplantı bitti, çıkarken, misafir şirketin çalışanı genç kadınlardan biri yanıma sokuldu:

- Serdar Bey, yanlış anlamazsanız size bir şey sorabilir miyim?

- Yanlış anlamam!

- Sizi bir kere öpebilir miyim?

- Memnuniyetle de, hayırdır?

- Rahmetli babam da sizin gibi beyaz mendil taşırdı. Bana birden babamı hatırlattınız!

*

Şimdi bekliyorum, bakalım ne zaman ve hangi genç güzel kadın bana “Dedemi hatırlattınız!” diyecek...