Ya eşek konuşursa!..
Güncelleme Tarihi:
Yine e-posta yoluyla gelen bir fıkra. Bilenler kusura bakmasın. Dile gelen Karakaçan’ın hikayesi. Eşeğin gün gelip konuşabileceğini unutanlara...
Çoban, köyün dışında koyunlarını otlatırmış. Tozu dumana katarak lüks bir Jeep gelmiş yanına, durmuş. Genç, iyi giyimli bir adam inmiş içinden.
(Arhtur Andersen fıkrası zannedenler, çuvalladı. Okumaya devam...)
- Selâm!
- Aleykümselâ!
- Koyunlar senin mi?
- Evet beyim...
O sırada genç adam koyunlardan birine yaklaşmış:
- Selâm, n’aber, nasılsın?
Afallamış çoban, “Koyunlar konuşur mu bey!”
Ama bir mucize olmuş ve koyun cevap vermiş adama:
- Şükür, iyiyim abi!
- Bu çoban nasıl bir adamdır, size nasıl davranır?
- Vallahi Allah için iyi bir adamdır. Bizi her gün otlamaya çıkarır, kurttan çakaldan korur... Bir kötü muamelesini görmedik!
Kıvrılmış yatan Kangal’ı işaret etmiş bu sefer garip yabancı:
- Köpeğin adı ne?
- Karabaş, demiş köylü, ama konuşmaz!
Adam hiç tınmamış, dönmüş köpeğe, başlamış sohbete:
- Nasılsın Karabaş ? Keyfin nasıl? Sahibin sana iyi davranıyor mu?
- Sağol abi, iyiyim. Sahibim iyi bir insandır. Yemeğimi, suyumu unutmaz. Kötü davrandığını, canımı acıttığını bilmem hiç...
Çoban öööyle kalmış tabii, mel mel bakıyor olup bitene.
Derken, genç adam köpeği de bırakıp, bu sefer eşeğini işaret etmiş çobana:
- Eşek de senin herhalde, adı nedir?
Kireç gibi olmuş çoban:
- He! Eşek de benim beyim, adı da Karakaçan’dır. Ama bak dimedi deme, çok yalancı eşş’oğlunun biridir. Söylediklerine inanmayasın!..